ह्या गोष्टीची सुरुवात होते २०१४ मध्ये ...आम्ही ७ जण म्हणजे आम्ही दोघे , दोघांचेही आई वडील आणि आमची ८ वर्षाची लेक असे सगळे किन्नोर च्या ट्रिप ला गेलो होतो ... तेव्हाच हिमालय फिवर ची लागण झाली होती .... ही ट्रिप आम्हे अगदी सावकाश आणि आरामात , थांबत थांबत केली होती.

त्यानंतर २०१५मार्च मध्ये आम्ही तिघेच फक्त एकदा येऊन गेलो ... ह्यावेळी आम्ही स्पिती ची तोंड ओळख करण्यापुरती एक "डे ट्रिप " फक्त करून आलो होतो. यावेळी मात्र आम्हाला तिघांनाही हिमालयाने पुरतं वेडं करून सोडलं .... आम्ही परत आलो ते मोठ्या स्पिती ट्रिप ची स्वप्न बघतच

२०१७ काही जमलं नाही पण २०१८ च्या मे मध्ये आम्ही तिघे परत आलो १३-१४ दिवसांच्या स्पिती ट्रिप साठी ...ह्या ट्रिप चे फोटो पाहून दोन्ही आई बाबांना स्पिती बघायची खूपच इच्छा व्हावयाला लागली ... अमित च्या बाबांचं वय आता ७७ पूर्ण आहे आणि माझ्या बाबांना मधुमेह आणि हृदयविकार दोन्ही आहे त्यामुळे फक्त त्यांनाच पाठवायला काही जीव होई ना ... शेवटी हो ना करता करता , आम्ही सर्वानीच एकत्र स्पिती ची ट्रिप करायचं ठरवलं ... त्याच ट्रिप ची ही गोष्ट ...

नमनाचं घडाभर तेल झालेले आहे , तेव्हा आता सुरु करते ....

सगळ्यांच्या सुट्ट्या /लेकीची शाळा वगैरे पाहता , २७ मे ते ५ जून अशा तारखा नक्की केल्या ..विमानाची बुकिंग केली. अमितच्या आईबाबांचा हात तसा मोकळा असल्यामुळे ते एक दिवस आधी चंदीगड ला जाऊन थांबणार होते .... त्यांची दगदग कमी होईल असा हेतू ...जानेवारीतच आम्ही ही सगळी तिकिटं काढून ठेवली.. स्पितीमधल्या बेभरवश्याच्या हवामानामुळे इतक्या आधीच प्रत्येक दिवसाचा प्लॅन ठरवणं काही शक्य नव्हतं. त्यामुळे आता दिवास्वप्न बघायला आम्ही सगळे मोकळे :) खयाली पुलावा बरोबर आम्ही हे पाहू ते पाहू असे बेत करायला सुरुवात करत होतो ... आई बाबा बरोबर असल्यामुळे आम्ही चंद्रतालला जायचा बेत AMS च्या भीतीपायी रद्द केला होता

एकीकडे ह्यावर्षी अगदी भरपूर बर्फवृष्टी झाल्यामुळे चंद्रताल आणि कुंझुम पास उघडला नव्हताच ...आता मे महिना सुरु झाला होता आणि तेव्हड्यात जेट एअर वेज बंद पडली अमितच्या आईबाबांची आदल्या दिवशीची तिकिटं जेट ची होती ... घाईघाईने ती बदलून आम्ही एअर इंडिया ची आमच्या बरोबरच काढून घेतली ...
आता नवीन काही विघ्न येणार नाहीत अशी आशा बाळगून आम्ही साधारण प्लॅन बनवायला सुरुवात केली
साधारण असा बेत होता ...

२७ मे २०१९ - मुंबई -चंदीगड फ्लाईट - शक्यतोवर झाकडी पर्यंत पोचायचा बेत होता

२८ मे २०१९ - झाकडीहोऊन कल्पा पर्यंत - हॉटेल अँपल पाय मध्ये रात्र , AMS चा त्रास हा अचानक उंचीवर गेल्याने होतो म्हणून ही रात्र कल्प्याला काढायचा बेत होते

२९ मे २०१९ - कल्पा ते काझा - हॉटेल कुनफेन , रस्त्यात जमलं तर धनकार मधली मोनॅस्टरी आणि घिऊ इथली नॅचरल मम्मी बघण्याचा इरादा होता

३० मे २०१९ - दिवसा हिक्कीम/लान्गझा बघून रात्र परत काझ्यात काढायची होती

३१ मे २०१९ - चीचम बघून लोसर ला पोचणे - ताशी कॅस्टल होम स्टे

१ जून २०१९ - कुन्झुमच्या दिशेने जाउन भरपूर स्नो दिसला की परतणे. रात्र परत लोसर मध्ये

२ जुन २०१९ - लोसर मधून निघून पिन व्हॅली मध्ये गुलिन्ग.रात्र तान्डूप होम स्टे

३ जुन २०१९ - परत झाकडी ...

४ जुन २०१९ - रात्री चन्दीगड ला पोचणे

५ जुन २०१९ - दुपारी बारा वाजताची फ्लाइट

हिमाचलमध्ये बर्यापैकी उन्चीवर जाणार होतो म्हणून मग मी यलो पीक साइटवरचा हा तक्ता आणि त्यान्चाच नकाशा वापरला होता.

ट्रिपची आखणी
आम्ही ७ जण असणार होतो त्यामुळे प्रवास सुखकर व्हावा म्हणून दोन इनोव्हा ठरवल्या... its journey that matters rather than the destination ही गोष्ट स्पिती मध्ये जास्तच लागू असल्याने प्रत्येक दिवशीच्या प्रवासात थान्बून फोटो काढायला वेळ राखीव ठेवला होता. सगळी बूकिन्ग्स आम्ही मुकेश शर्मा 09820796047 /8894579727 यान्च्या कडून घेतली होती.या भागात त्यान्ची ओळख चान्गली आहे. त्यान्च्या शब्दाला मान पण चांगलाच आहे, त्यामुळे आयत्यावेळीचे बदल करायला सोयीचं जातं.

स्पिति - मे महीन्यात - २७ मे - दिवस १

----------------------------------------------
एकंदर कारमध्ये घालवलेला वेळ ::जेवणखाण /मध्ये मध्ये घेतलेले ब्रेक्स धरून ~९ तास

कापलेले अंतर - ~230 km

रस्ता कसा आहे - बर्यापैकी चांगले रस्ते , पण वळणावळणाचे

हॉटेल - हॉटेल महेश झाकडी

सकाळी सकाळी ६ वाजताच्या विमानासाठी ३:३० ची ओला बोलावली .. एरवी आई २ मिनिटंग ...असा रोजच गाणं असलेली माझी लेक पण लग्गेच उठली आणि ४:२० पर्यंत एअरपोर्टवर पोचलो. ...बर्गरकिंग बघताच लेकीचा शंकर्या झाला सो नाश्टा (सकाळी ५ वाजता :) ) करून विमानांत बसलो ... ८;३० पर्यंत चंदीगड ला पोचलो .....शक्यतो आज संध्यकाळी झाकडीपर्यंत पोचायचे असा बेत होता .. २०१४ च्या ट्रिप मध्ये माझ्या सासर्याना पहिल्याच दिवशी त्रास झाल्याने मनात थोडी धाकधूक होतीच ... सगळ्या गरजू व्यक्तीना स्टुजील देऊन प्रवासाची सुरुवात केली....

व्हेकेशन देवता प्रसन्न असल्याने कुणालाही काहीच त्रास न होता आम्ही शिमल्यात पोचलो ... शिमल्यातील गर्दी आणि बकालपणा पहाता मला इथे आपण राहायचे नाहीए याचा अतीव आनंद झाला

बायपास घेऊन आम्ही शिमल्याच्या बाहेर पडलो आणि मगच जेवायला थांबलो एव्हाना गर्दी जरा कमी होऊ लागली होती

बायपास घेऊन आम्ही शिमल्याच्या बाहेर पडलो आणि मगच जेवायला थांबलो एव्हाना गर्दी जरा कमी होऊ लागली होती आणि हवेत जरासा गारवा जाणवू लागला होता ....गरम गरम जेवण झाल्यावर एक डुलकी अगदी आवश्यक होती ... मी जी मस्त ताणून दिली (बसल्या बसल्याच हां .. :) ) ती सरळ पाच च्या सुमारास उठले ...बाजूला सतलज खळाळत होती .. सुट्टी सुरु झाल्याची एकदम मस्त भावना मनात उठली

एव्हाना ज्ये ना थोडे दमले होती त्यामुळे गाडे सरळ हॉटेल महेश कडे वळवली ... झाकडी पासून पुढे सरळ कल्प्यापर्यंत दुसरं ठीकठाक हॉटेल नसल्यामुळे पुढे जाण्यात फार अर्थ पण नव्हता

स्पिति - मे महीन्यात - 28 मे - दिवस २

----------------------------------------------
एकंदर कारमध्ये घालवलेला वेळ ::जेवणखाण /मध्ये मध्ये घेतलेले ब्रेक्स धरून ~५- ५:30 तास

कापलेले अंतर - ~100 km

रस्ता कसा आहे - तसा ठीक ठीक आहे पण काही पॅचेस जरा खराब आहेत

हॉटेल - हॉटेल अँपल पाय कल्पा

आज कल्प्याला जाऊन राहायचा बेत होता ... खरं म्हणजे, अंतर पाहता आम्ही झाकडीहून टाबोला पोचू शकलो असतो , मागच्या ट्रीपला तसंच केलं होतं. यावेळी मात्र ज्येना बरोबर असल्याने झाकडी ते टाबो एव्हडा उंचीतील फरक एकाच दिवशी न करता मजल दरमजल करत जाणं बरं असा विचार करून टाबो ऐवजी कल्प्याला राहायचा विचार केला होता

तसा खूप प्रवास नसल्याने आम्ही सावकाश ९;३० च्या सुमारास निघालो .. हवा अगदी मस्त पडली होती ..आजूबाजूचा नजारा पण अगदी हिंदी सिनेमात दाखवलेल्या हिल स्टेशन सारखा हिरवा गार होता ..मुंबईच्या सिमेंट जंगलाला सरावलेल्या आमच्या डोळ्यांना हा फारच सुखद अनुभव होता

अचानक एका वळणानंतर हिरव्या डोंगरांना पांढर्याशुभ्र बर्फ़ाच्या टोप्या दिसायला लागल्या ... आता आपण हिमालयात आहोत हा साक्षात्कार अगदी तीव्रतेने झाला

तेव्हड्यात आम्ही अगदी ऑफिशियली प्रवेश द्वारातून किन्नोर मध्ये शिरलो...

एकच फोटो काढून पुढे सरकतो तोपर्यंत किन्नोर म्हटल्या बरोबर डोळ्यासमोर येणारा आयकॉनिक बोगदा अचानक पुढे ठाकला ..यहा पे तो एक फोटो ब्रेक बनताही था ....

आता आम्ही बरेच वर चढलो होतो , काल माहेरवाशिणी सारखी खळाळणारी सतलज आता वरून बघताना अगदी जबबाबदार पोक्त बाई सारखी संथ दिसत होती.

हळूहळू डोंगरांवरची हिरवाई कमी होऊन करड्या /तपकिरी छटा वाढत होत्या

हिमालयात असण्याच्या एकसाईटमेन्ट मध्ये आम्ही पीओ मध्ये येऊन पोचलो होतो ... मोमो आणि थुक्पा असा गरम गरम चवदार लोकल मेनू खाऊन सुखावलेले जीव गाड्यांमध्ये घालून कल्प्याच्या दिशेने वळलो आणि समोरचं चित्र पाहून सर्वांचेच डोळे चमकले ....

प्रत्येक वळणावर उलगडणारं नवीन चित्र बघता बघता एकदम हॉटेलमध्येच पोचलो .. अमानभाई आमची वाटच पाहात होते .. त्यांनी आणि त्यांच्या स्टाफ ने पटापट खोल्या लावून दिल्या

इथे जमलं तर वरच्या मजल्यावरच्या खोल्या घ्या असा एक फु.स.
आमच्या सेकंड फ्लोअर वरून हे असं चित्र दिसत होतं

हे असं दिलखुष चित्र पाहून अजून कुठे जायचा बेत आम्ही रद्द केला आणि गॅलरीमध्येच गरम गरम सूप बरोबर पत्त्यांचा फड रंगवत बसून राहिलो
रात्री जेवताना अमनभाईंबरोबर भरपूर गप्पा झाल्या ... यावर्षी बंपर स्नो झाल्याची बातमी देत त्यांनी अजून एक धक्का दिला - आमचं लोसर मधलं हॉटेल अजून या मौसमासाठी उघडलं नव्हतं. शिवाय तिथली थंडी ज्ये नांना झेपणार नाही असं त्यांचं मत होतं ..गेल्या ट्रिप मध्येच लोसर आमच्या मनात भरलं होतं ... थोड्या हिरमुसलेल्या मनानेच आम्ही झोपायला गेलो

स्पिति - मे महीन्यात - 2९ मे - दिवस ३
----------------------------------------------
एकंदर कारमध्ये घालवलेला वेळ ::जेवणखाण /मध्ये मध्ये घेतलेले ब्रेक्स धरून ~७-७:३०तास - मध्ये ब्लस्टिंग साठी थान्बाय्ला लागले होते त्यामुळे बराच वेळ गेला.

कापलेले अंतर - ~२१० km

रस्ता कसा आहे - तसा ठीक ठीक आहे पण ब्लास्टिन्म्मुळे काही ठिकाणी खूप खराब आहे

हॉटेल - हॉटेल कुन्फेन काझा
लोसर ला जायला जमणार नाही म्ह्णून थोडे हिरमुसले होऊनच आम्ही झोपलो पण उठल्यावर जो काही नजारा दिसला! आहाहा असे शब्द अगदी सहजच तोंडातून बाहेर पडले...

इतका सुंदर नजारा बघितला तेवढ्या वेळात गरम-गरम ब्रेकफास्टमुळे पोटालाही बरं वाटलं होतं मनात मात्र लोसर मिस होणार याची खंत कुठेतरी खात होती

इथे येताना आम्ही नेटवर शोधाशोध केली होती त्यामध्ये लोसर येथे आम्हाला अजून एक हॉटेल कळल होतं .. त्याचं नाव होतं नोंंमाद्स काटेज लोसर... आम्ही आधी बूक केलेलं हॉटेल उपलब्ध नाही म्हटल्यावर एकदा विचार मनात आला या हॉटेल ला फोन करून बघावा का ?खरं म्हणजे ज्येनांना थंडी सोसेल का अशी भीती वाटत होती तरी पण हिय्या करून फोन केलाच.

लोसरला राहू शकू का याची खात्री नसली तरी लोसरला राहण्याची शक्यता वाढल्यामुळे माझा नेहमीचा जीव सुखावला होता 2018 च्या आमच्या ट्रीप मध्ये हे गाव आमच्या भलताच मनात भरलं होतं.इथे जायला मिळेल अशी शक्यता निर्माण झाल्यामुळे सुखावलेले आमचे जीव गाडीत घालून आम्ही पुढच्या प्रवासाला लागलो. आज काझा पर्यंत जायचा बेत होता. रस्त्यात जमलं तर गुईची मम्मी आणि धन कार बघायचा बेत होता अर्थात नियतीच्या मनात काही वेगळंच होतं ...थोडा पुढे गेल्यानंतर कळलं की रस्त्याच्या स्पीलोच्या पुढे ब्लास्टिंग चालू होतं... आता मात्र आमच्या मनात टेन्शन यायला लागलं... काझा पर्यंत तरी पोचू का असा प्रश्न पडायला लागला …

आता आम्ही स्पिटी मध्ये प्रवेश करत होतो काल पर्यंत हिरवागार दिसणारा हिमालय आता रुद्र दिसत होता ...करड्या आणि तपकिरी छ्टांचा प्रभाव आता वाढत होता...

थोड्याच वेळात स्पिलोला पोचलो.. गरम गरम मोमो आणि फ्राईड राईस असा लंच केला, तेवढ्यात ड्रायव्हरने बातमी आणली की इथून पुढे लगेचच ब्लास्टिंग सुरू होतंय, त्यामुळे अडकायला होऊ शकेल.झालंही अगदी तसंच. जरा पुढे जातोय तोपर्यंत आमची गाडी पडली अडकून. अर्थात गरम-गरम जेवण पोटात गेलेले असल्यामुळे सगळ्यांचाच मूड छान होता.हा वेळ आम्ही सत्कारणी लावण्यासाठी आम्ही भरपूर फोटो काढले.

फोटो काढण्यात आणि उन खाण्यात आमचा वेळ तसा चांगला गेला होता त्यामुळे ट्रॅफीक मध्ये अडकल्याचा काही फार कंटाळा आला नाही पण परत गाडी सुरू झाली, तेव्हा जाणवलं आमचा वेळ भरपूर मोडला होता. शेवटी गुई आणि धनकार आज करायचं नाही आणि डायरेक्ट काझ्यांला जाऊ असा आम्ही ठरवलं. जमलंतर परतीच्या वेळी धनकार करू अशी मनाची समजूत घातली आणि काझ्याच्या रस्त्याला लागलो.

थोडा पुढे जातोय तोच हा धबधबा आम्हाला दिसला गेल्या वर्षीही आम्ही याच रस्त्याने गेलो होतो आणि तेव्हा मात्र हा धबधबा नक्कीच एवढा मोठा नव्हता यामुळेच तर यावर्षी बर्फ जास्त झाला आहे यावर शिक्कामोर्तब झालं... जास्ती बर्फ यामुळे यामुळे माझी लेक अगदी खुश झाली पण ज्येनांना खूप थंडी वाजेल काय अशी चिंता कुठेतरी माझ्या मनात होती.

अर्थात आत्तापासून सगळ्यांना थंडी विषयी घाबरवून यात काहीच अर्थ नव्हता त्यामुळे माझी शंका मी माझ्या मनातच ठेवली आणि आम्ही पुढे निघालो... सतलज आणि स्पिटी चा संगम हे आजचं खास आकर्षण होतं. आमच्या गेल्यावर्षीच्या ट्रीपमध्येच हा स्पॉट मला जादुई वाटला होता... हिमालयातली ही जादू आई-बाबांना दाखवायला आता माझा जीव अगदी आतुर झाला होता

याच पॉईंटचे फोटो बघून माझे सासरे गेल्यावर्षी वेडावले होते.. त्यांचं वय लक्षात घेता त्यांना स्पिटी फिरवायची असेल तर फार वर्षे थांबू नये असा विचार करून आम्ही ही ट्रीप लगेच याच वर्षी अरेंज केली. ही जागा बघताना ते इतके खुश झाले आणि त्यांच्या चेहऱ्यावरची खुशी ही खुशी बघून... ही ट्रीप अरेंज करण्याच्या आमच्या मेहनतीचं सार्थक झालं

सतलज आणि स्पिटीचा हा संगम मागे सोडला आणि स्पिटी ची कास धरून आम्ही पुढे निघालो.. यापुढेही स्पिटीच आमची सोबत करणार होती... आता चित्र परत एकदा बदलत होते करडा रंगांमध्ये थोडी चमकदार तपकिरी छटा येत होती.. सगळ्यात छान म्हणजे स्पिटीचे हायलाईट असलेली वाळूची पफॉर्मेशन्स आता दिसायला लागली होती प्रचंड वारा आणि बर्फ यामुळे डोंगरांचे इरोजन होऊन ही फॉर्मेशन तयार होतात

एव्हाना सात साडेसात तासाचा प्रवास झाला होता आणि सगळ्यांना थकवा जाणवायला लागला होता आजचा प्रवास आवरता घेऊन आता हॉटेलला जाऊ असं आम्ही ठरवलं .मागच्या वर्षीच्या हॉटेल मध्ये राहिलो ते हॉटेल आम्हाला खूप आवडलं होतं त्यामुळे आम्ही तिथंच राहायचं ठरवलं होतं. हे हॉटेल काझा मॉनेस्ट्री ला अगदी चिकटून आहे. दिवसभर येथे मंत्रपठणाचा एक छान आवाज येत असतो.

आठ तास पूर्ण झोप झाल्यावर आम्ही सगळे चांगले फ्रेश झालो होतो शिवाय आजचा दिवसही तसा आरामाचाच होता.. आज हिक्किम आणि अशी छोटीशी डे ट्रीप करण्याचा इरादा होता. हिक्कीम हे जगातलं सगळ्यात उंचीवर असणारं पोस्ट ऑफिस आहे. लांगजा हे डोंगराच्या कुशीत वसलेलं एक छोटस गाव आहे. गाव म्हणण्यापेक्षा दहा एक घरांची वस्ती, हे जास्त योग्य वर्णन होईल.

आज आम्ही 4450 मीटरपर्यंत उंचीवर जाणार होतो आणि त्यामुळे आजपासून आम्ही ए एम एस साठी असणारी औषधे ज्येनांसाठी तरी चालू केली होती. शिवाय उंचीशी सवय व्हावी म्हणून आजचा दिवस तसा छोटासाच ठेवला होता.

दिवस छोटासाच होता पण आजूबाजूचे नजारे अप्रतिम होते ...किती ठिकाणी थांबू आणि किती फोटो काढू असं काहीस आमचं झालं होतं.

एव्ह्ड्या उन्चीवरचा हा प्रदेश ... गार हवा .. पण डोन्गर मात्र सगळे बोडके ...काहीच बोलू नये ,, फक्त हिमालय डोळ्यात भरून घ्यावा असं आमचं सगळ्यान्चं होत होतं...

गेल्या वर्षी या भागात आम्हाला ब्लू शिप ची एक झुंड बघायला मिळाली होती त्यामुळे आमचं त्यावर लक्ष होतंच, आणि तीन-चार ब्लू शिपचा एक ग्रुप आम्हाला दिसलाच... फोटो काढायला मात्र अजिबात जमलं नाही

हिक्कीमच्या पोस्ट ऑफिसमध्ये जायला मात्र चांगलाच चढ-उतार करावा लागतो आज औषध न घेतल्याचा शहाणपणा केल्यामुळे अमितला थोडा त्रास होत होता. माझ्या आई-बाबांनीही खाली न उतरण्याचा ठरवलं.शेवटी मी सुरभी आणि अमितचे आईबाबा असे चौघे खाली निघालो या सगळ्या चर्चे मात्र मी कॅमेरा बरोबर घ्यायचं विसरले त्यामुळे हिक्किम मधला हा एकच फोटो आम्ही वर येताना काढलेला आहे

पोस्ट ऑफिसात तसंही काही विशेष बघण्यासारखं होतं असं नाही, पण गेल्यासारखा हिक्किम पोस्ट ऑफिस बोर्ड बरोबर फोटो काढायला मला आवडलं असतं. इथून आम्ही घरापर्यंत काही पोस्ट कार्ड पोस्ट केली.गंमत म्हणजे आठवडाभरात ती घरात पोहोचली सुद्धा

हिक्किम्हून निघालो आणि रस्त्यावर बर्फ लागायला लागला...बर्फ बघून माझी लेक लगेच खाली उतरली आणि मग दमणूक बाजूला ठेवून आम्हीही खेळून घेतलं...

आता भूक लागायला लागली होती त्यामुळे हा एक एकत्र फोटो काढ्ला आणि परतीच्या रस्त्याला लागलो ....

तरी येताना काही फोटो काढ्ले गेलेच ..इथे द्यायचा मोह पण आवरत नाहिए...

स्पिति - मे महीन्यात -दिवस ५- ३१ मे
----------------------------------------------
एकंदर कारमध्ये घालवलेला वेळ ::साधारणपणे पाच एक तास. पण आम्ही अगदी खुळावल्यासारखे ठायी ठायी थांबलो .. इतके नादिष्ट लोक नसतील तर कमी वेळ पुरेल

कापलेले अंतर - ~ ६० km

रस्ता कसा आहे - तसा ठीक ठीक आहे

कुठे राहिलो? - नोंमॅड कॉटेज -लोसर

लिहितेय ग मुलींनो...