आज दुसरा दिवस. ओडोरीहून खातीला जायचे होते. खाती हे उत्तराखंड मधील अगदी छोटंसं आणि सुंदर खेडं आहे. बर्‍यापैकी प्रसिद्ध आहे.
खातीला जातानाचा पूर्ण रस्ता Rhododendron (लोकल भाषेत बुरांस) च्या झाडांनी आणि अर्थातच देवदार वृक्षांनी सुखकर झाला. बुरांसमधे वेगवेगळ्या शेड्स आहेत. उंचावर जाऊ तसा बुरांसचा रंग डार्क पासून बेबी पिंक होत जातो. चक्राता ला आम्ही फक्त राणीकलरची बुरांस फुले बघितली होती. इथे ही फिकट बघायला मिळाली. अर्थात रंग सगळेच सुंदर दिसत होते. सिजन संपत आल्यामुळे झाडावर थोडीच फुलं शिल्लक होती. आजही पूर्ण रस्ता चढण नव्हते. एखादी व्हॅली चढायची मग उतरायची असं करत ट्रेक पूर्ण झाला. खाती ७२५० फूटावर आहे. ट्रेकचं अंतर जास्त नसेल तरी जसजसे तुम्ही उंचीवर जायला लागता तसतसं दमायला जास्त होतं. सवय नसणार्‍यांना त्रास जाणवू शकतो. पण वेळोवेळी भरपूर पाणी पिऊन बॉडी हाय्ड्रेट ठेवणे. हे केले तर त्रास होत नाही. जवळ असायलाच हवं असा म्हणजे सुकामेवा. त्याचाही खूप चांगला उपयोग होतो.
ट्रेक ला जाऊन मॅगी खाल्ली नाही तर पाप लागेल म्हणतात. त्यामुळे मधे मधे मॅगी ब्रेक, वॉटर ब्रेक, खाऊ ब्रेक होतच असायचे. त्याचबरोबर ब्रिज फोटो ब्रेक्स अटळ असायचे. असे छान छान ब्रिज दिसले की लगेच सगळ्यांचं फोटोसेशन सुरू!
शिवाय जाता येता कुणी ना कुणी फोटो काढायचंच
आज मधे मधे थोडा बर्फ पण मिळाला. पण हा बर्फ खेळण्यासारखा नसतो. चिखल आणि बर्फ एकत्र आणि त्यामुळे घसरडं..
आमचे ट्रेक लिडर, गाईड यांच्यापैकी कुणीतरी पुढे जाऊन ट्रेल बरा आहे ना बघून ठेवायचे. काही वेळा बर्फाचा लेअर पातळ असतो आणि त्याखालून पाणी वहात असते. तो बर्फ वरून चालण्याइतका घट्ट आहे का नाही बघावे लागते. आपण सरसकट बर्फ म्हणतो पण हाच तो आइस आणि स्नो मधला फरक!
आजची कँप साईट पण छानच होती पण किडे, मुंग्यांची पण आवडती असावी. जरा टेंट उघडा राहिला की वेगवेगळे किडे आत येत होते. त्यात सगळीकडे ओलं होतं. आजही पावसाने कृपा केली होती. आम्ही यायच्या आधी पडून गेला होता, आणि आम्ही चारच्या आधी साईटवर पोचलो आणि तोवर आम्हाला वाटेत लागला नाही. गारवा मात्र चांगलाच जाणवत होता. तिथल्या वातावरणाशी acclimatize होण्यासाठी कान उघडे ठेवायचे असतात. पण थंडीने आणि वार्‍याने कान झाकायचा मोह होतो. संध्याकाळी गरम सूप आणि पॉप कॉर्न ने मजा आणली
खेचरांना आवडता खाऊ इथे भरपूर होता. त्यामुळे ती पण खुश. गळ्यातल्या घंटांची मंजूळ किणकिण करत भरपूर वेळ ती चरत होती
दमणूक आणि थंडी यामुळे झोप कधी लागली समजलंच नाही.
हिमालय - पिंडारी - खाती ते द्वाली