रे सावळ्या,
बरसतोस असा घननीळ मेघ होऊनि
जोजविसी भूतला तवामॄत पाजुनि

रे सावळ्या,
भिववू पाहसी जरी निशापती होऊनि
आश्वस्त करते ही मज, श्रमपरिहाराची घडी

रे सावळ्या,
दैन्य, दु:ख, वेदना, उज्वल यशाची धुरा
सारं घेशी सामावुनि, होऊनि सावळा

रे सावळ्या,
उडी मारण्या सज्ज तू, ठेवूनि हात कटेवरी
मिठीत घेण्या लेकरा, एका सादेचीच दुरी

रे सावळ्या,
आस तुझीच रे केवळ, अन्य मागणे ते नसे
सावळ्या मिठीत तुझ्या, जगणे 'कांचन' होतसे