बेडवर आडवी झाले आणि जाणवलं की फार उशीर झाला नव्हता खरं तर. इतक्या लौकर आम्ही झोपत नाही. मी आणि शिबानी बरेचदा गप्पा मारतो बाल्कनीत बसून किंवा एकमेकींच्या रूममधे किंवा हॉलमधे आपापल्या लॅपटॉपस वर काम करत बसतो किंवा एखादी सिरिज एखादा मुवी मोबाईलवर बघत लोळतो निवांत.
पण आज माझं मला एकटं रहायचं होतं. असर उतरेपर्यंत कुणाशीही काहीही बोलताना उगंच टेम्पररी इंटेन्सिटीने डीटेल्स दिले जातील असं पण वाटत होतं. अंकितबरोबर अनुभवलेलं पण शिबानी बरोबर नुस्तं बोलून शेयर न करण्या सारखं काहीतरी होतं हे. असं कसं होतं?
खरं तर हे कुणाशीच, अगदी अंकितशी पण मी हे बोलून शेयर करू शकले नसते. पण अनुभवलं होतंच. आणि मग हळू हळू जाणवलं की त्यालाही थोडं फार कळलं असणार होतं. नुसतं थोडं फार नव्हे तर बरंच.
नाहीतर परतीची राईड, क्लासचं पार्कींग इथवर तो , मी , ते एक छोटंसं विश्व आणि त्यातलं अदृष्य पण फक्त आम्हा दोघांनाच जाणवणारं वातावरण हे सगळं फील करत काही न बोलता सगळं उमजल्यासारखं आलो नसतो. माय गॉड!
माझ्याच मनात चाललं होतं त्यामुळं मला कळत होतं. पण त्यानेही काय झालं, गप्प का आहेस असलं काही विचारलं नव्हतं किंवा इतर काही बोलायचा प्रयत्न पण केला नव्हता. याचे दोनच अर्थ होते. त्याच्या मनात पण काहीतरी चालू होतं किंवा माझ्या मनात काय चाललंय ते त्याला कळत होतं.
शिट! मी उठून बसले.
इतका का स्ट्रेस घेतेय मी या गोष्टीचा? त्याच्या मनात माझ्याबद्दल काहीतरी डेवलप झालं तेंव्हा मला या गोष्टीची कल्पना पण नव्हती. ही इज अहेड ऑफ मी इन धिस. मग उगंच त्याला ओवर्टेक करून फिनिश लाईन पर्यंत आधी पोचायचा अट्टाहास कशाला? येस. ओके. रसा, काम डाऊन.
ही फेज एंजॉय करायची आहे. अजून कशात काही नाही. पहिल्यांदा गेली आहेस तू त्याच्याबरोबर एका कॅज्युअल डेटला. ही इज हॉट अँड हँडसम. आणि त्याला तू आवडतेस. तुला माहीति होण्याच्या आधीपासून. तुला तो छान वाटलाय त्यामुळं तू ते विसरतेयस.
मला जरा छान वाटलं आता. मी पुन्हा आडवी झाले. त्याला आठवत.
त्याचं जवळ असणं, स्वतःबद्दल बोलताना अजिबात स्टाईल न मारणं, आणि तरी पण बोलत नसताना माझ्याकडं पाहिलं की नकळत केसावरून हात फिरवून नजर वळवणं. ते तर फार फनिली क्यूट होतं. वेट वॉचिंग आणि डान्समुळं हातावर असणारे, शर्टमधून जाणवणारे कट्स. उफ्फ!
आता लक्षात येतंय ते बरंय. मगाशी त्याच्याबरोबर हे आठवलं असतं तर त्या टर्न ऑन होऊन शुद्ध हरपणार्‍या पूर्वीच्या राजकन्यांन्सरखी परिस्थिती झाली अस्ती. पुन्हा हसू यायला लागलं मला. हे मला शिबानीशी शेयर करायचं पण आहे आणि नाही पण.
इतक्यात दार नॉक झालं.
" लेडी, ओपन द डोर, इफ यु आर डिसेण्ट ऑर नॉट फँटसायझिंग अबाऊट समवन. " हा आमचा रात्री दार वाजवण्या आधीचा डायलॉग ऐकून मला जाम हसू आलं.
मी दार उघडलं.
" अ‍ॅक्च्युअली आय वॉज.. " मी डोळे फिरवत म्हटलं.
" ठीके की . मी काय रहायला आलेय का? गेले की कंटिन्यु कर. जॉन , खाल सब अपनेही है " ती म्हणाली.
" लोल. बोल बोल. मी बेडवर परत लोळत म्हणाले.
" बरीयेस ना? आलीस आणि फार बोलली नाहीस म्हणून आले इन्स्पेक्शन ला."
" हो गं. आज झोप येतेय खूप. "
तरी तिनं कायतरी ऑफिसची जंक बडबड केली पंधरा मिनिटं. आणि मग " बरं आज झोप तू. उद्या बोलू " म्हणत गेली.
मी पुन्हा स्वप्ननगरीत प्रवेश करणार इतक्यात फोनवर बीप आला. अक्कीसाठी ठेवलेला वॉट्सॅप मेसेज टोन. मी मेसेज न उघडता फक्त नोटी फिकेशन विंडो स्क्रोल डाऊन केली.
" जागी आहेस का? कॉल करू का ?"
मी उत्तर न देता फोन लॉक केला आणि परत विचारात.
अरे याने घरी पोचल्यावर मेसेज करायला हवा होता ना. आपण करतो की जनरली असं. कुणाला ड्रॉप केलं की.
हं.. आम्ही नंबर एक्सचेंज केलेच नव्हते अजून. वाव! आता दोन दिवसांनी क्लास होता.
क्लासमधे तो एकदा माझ्यासमोर आला फक्त. " कशी आहेस?" वगैरे बेसिक बोलणं झालं.
क्लास संपेपर्यंत काही घडलं नाही. मी तंद्रीत पार्कींग पर्यंत आले तरी नाही. गुड! थोडं जमिनीवर यायला हवंच होतं सगळं.
कदाचित, त्याला मी फार आवडले नसेन त्या दिवशी. म्हणून तो गप्प होता येताना. आणि मी काय काय विचार करत होते!
साधा फोन नंबर पण मागितला नाही त्याने. पुन्हा भेटण्याबद्दल काही बोलणं पण नाही. सो बी ईट! एवढंच होतं हे. इट्स ओवर.
इट वॉज ब्युटिफुल अँड इट्स ओवर. नो, इट वॉज हँडसम बट इट्स ओवर नाउ.
मागून हाक ऐकू आली. मी वळले. तर माझ्या ऑफिस ग्रूपमधला मुलगा.
"आहेस कुठं? दोनदा तुझ्यासमोर आलो क्लासमधे पण तू कुठंतरी हरवलेली. ओके ना सगळं? "
" हो रे. जस्ट थोडं टायरींग झालंय आज ."
" अगं आज सगळे मिळून कॅफेत जाऊ असं ठरत होतं. येतीयेस ना तू? "
" अरे हो मला रुची म्हणालेली. मी विसरले."
" हं. थांब ना. सगळे खालीच येतायत."
मी अजून निर्णय न घेतलेल्या अवस्थेत. इच्छा नवती. घरी जावं आणि शिबानीसाठी तिची आवडती कॉफी बनवावी आणि निवांत बाल्कनीत बसावं फार काही न बोलता असं वाटत होतं.
इतक्यात बाकी पब्लिक पण आलं.
"चल ना रसा , खूप दिवस झाले आपण गेलो नाहीय कॅफेत. " सोहेल म्हणाला.
" मैने तुझे क्लास से पह्ले ही बोला था " रुची.
"बरं चला ." एकतर नाही म्हणायला फार कारण नव्हतं. कॅफे जवळ होता आणि आमचा नेहमीचा अड्डा होता. आम्ही अधूनमधून तिथं जायचो संध्याकाळी.
जाऊन थोडा वेळ टिपी करून आम्ही परत निघालो. पार्किंग मधे बाईक लावली आणि एकदम समोर कुणीतरी आहे हे पाहून इतकी जोरात दचकले. अंकित!
" क्या कर रहे हो तुम यहां ?"
" तुम्हारा इंतजार! " तो फिल्मी स्टाईल मधे म्हणाला.
" कुठं होतीस? तिथं क्लासपाशी तुला ऑकवर्ड झालं असतं म्हणून मी इथं येऊन थांबलो तर तू येईचनास. "
" व्हॉट! तू दीड तास इथंच होतास? "
" मग काय करू? खरं तर इथं माझा एक मित्र रहातो शेजारच्या विंगमधे. पण मी गेलो आणि तू आलीस तर? म्हणून नाही गेलो. "
आत्ता काय वाटत होतं मला? माहिती नाही. रजिस्टरच झालं नव्हतं अजून.
" कशी आहेस?" तो म्हणाला.
" सांगितलं की क्लासमधे." मी स्माईल केलं.
" रसा , फ्रँकली मला तुझ्याबरोबर थोडा टाईम स्पेंड करावासा वाटत होता. आता उशीर झालाय नाहीतर तुला आत्ता येतेस का विचारलं असतं. "
"हं. उशीर झालाय खरा" मी म्हणाले.
" उद्या भेटू या?"
उं. परवा तर भेटलो होतो. लगेच उद्या? माझं मन आतून हो म्हणत होतं पण आत स्ट्रगल चालू होताच.
" उद्या मी आणि शिबानी मुवीला जातोय."
" परवा?"
" परवा आमचा एक कॉल आहे कस्टमर बरोबर. ऑफिसात उशीर होईल."
मी खोटं का बोलतेय?
म्हणजे मुवीला मी जाऊ शकत होते उद्या. पण तसं आत्तापर्यंत ठरलेलं नव्हतं.
आणि कस्टमर कॉल मधे मी अगदीच ऑप्शनल होते. जनरली तो कॉल बॉसेस च जॉईन करतात. आम्हाला एन्करेज करतात जॉईन करायला. म्हणजे चर्चा ऐका आणि शिका म्हणून. पण बोलायचं नसतं काही आम्हाला. शिवाय दुसर्‍या दिवशी टीम मीटींगमधे सगळं सांगतातच.
" ओके रसा, टेल मी समथींग, तू मला टाळतेयस? तसं असेल तर सांग सरळ की मला नाही यायचंय परत तुझ्याबरोबर. "
" असं नाहीय. " मी मान खाली घालून पुटपुटले.
" नक्की?" तो म्हणाला. मी वर पाहिलं आणि माझी नजर थेट समोर फक्त माझ्यासाठीच उघड्या असलेल्या त्याच्या डोळ्यांच्या दारातून सरळ आत पोचली. स्पाईन मधून एक स्मॉल साईझ वीज सळसळली.
" हो. म्हणजे.. नेक्स्ट वीक जाऊ या? "
" चालेल. " तो म्हणाला.
" जातो मी. सी यु नेक्स्ट वीक. "
अरे!
" अंकित! "
" बोल ना. " तो वळला.
नेक्स्ट वीक कधी? असं विचारायचं होतं पण कसं? आणि फोन नंबर मी कसा मागणार?
" नथिंग. भेटू या. " मी म्हणाले.
" ओह येस. स्टे वेल! " तो गेला.
श्या! असा कसा हा?
पुढच्या क्लासला काहीच घडलं नाही. समोर आल्यावर फक्त बेसिक बोलणं झालं. आणि हो, " गोड दिसते आहेस आज" इतकं बोलला तो. पण मग पार्किंग मधे घराजवळ कुठेच मागमूस नाही.
त्याच्या पुढच्या क्लासला मीच त्याला विचारलं, " उद्या भेटायचं?"
" कल मैं बिझी हुं| परसों ? "
" चालेल. "
डिड आय साऊंड डेस्परेट? हा सीसॉ का चाललाय? हे असायला हवं तितकं स्मूद का नाहीये? एनिवे, वॉट आर यु गोइंग टू वेयर
मिस रसा?