हा माझ्या आयुष्यातला सगळ्यात लांबलचक दिवस होता. नशिबाने सहाची फ्लाईट मला दोन तासात बंगलोरला घेऊन आली आणि कॅब ड्रायव्हरने बंगलोरच्या घट्ट जमलेल्या ट्रॅफिकमधूनसुद्धा शॉर्ट कटस् काढत पाऊण तासात मला माझ्या आवडत्या लीला पॅलेस समोर पोहोचवलं. हुश्श, आता मला फक्त पलोला गाठायचे आहे.
रिसेप्शनिस्ट सुरुवातीला कॉन्फिडेंशीअल इन्फो म्हणून मला तिच्या स्वीटचा नंबर सांगत नव्हता, जरी तो स्वीट माझ्याच कार्डवरुन बूक झाला होता. मग अचानक त्याला मी कोण आहे ते लक्षात आलं आणि माहितीच्या बदल्यात त्याने सेल्फी काढायला सुरुवात केली. पाच मिनिटं वेगवेगळ्या अँगलने सेल्फी काढल्यावर एकदाचं त्याचं मन भरलं.
मी थरथरत्या हातांनी पुन्हा त्याला कॉल केला. पुन्हा तेच टूक टूक टूक... मी डोळ्यात जमणारे पाणी बोटाने पुसून टाकले.
तो माझ्याशी खेळतोय का?
असं कसं वागेल तो!
याला काहीच अर्थ नाहीय. मी बाथरूमचे दार उघडून बाहेर आले. जुई माझ्याकडे बघून हसली पण माझा चेहरा बघताच तिचं हसू मावळलं. "ओह नो, काय झालं ग?" तिने काळजीने विचारलं.
"मीटिंग मस्त झाली." मी पुढे जाऊन धपकन बेडवर बसले आणि तोंडावर हात घेत आता ओघळणारे अश्रू पुसले.
"मग चांगलंय ना!" ती माझ्याजवळ येऊन बसली.
मी गाल पुसत जोरजोरात मान हलवली. "मी उद्यापर्यंत उत्तर दिलं तर खूप चांगलं पॅकेज मिळणार आहे."
अलिशा आ वासून आमच्याकडे बघत होती. तिला काय करावं सुचत नव्हतं, अर्थातच तिने आतलं आमचं भांडण ऐकलं असणार. मीही तेवढाच शॉकमध्ये होतो. घोरपडे इतक्या खाली जाऊन, ओपनली मला ब्लॅकमेल करेल असं वाटलं नव्हतं. एका अर्थी, झालं ते बरंच झालं. आय एम हॅपी. त्याच्यासारख्या माणसाबरोबर खेळत राहणं हा डोक्याला त्रासच होता. आता त्याने त्याचे खरे रंग दाखवल्यावर मी त्याच्यासोबत राहणं शक्यच नाही. स्पेशली तो पलोमाबद्दल जे काही बोलला, त्यानंतर. आय एम डन!
"होली शिट!" आम्ही दाराबाहेर पडून लिफ्टमध्ये शिरताच जय उद्गारला.
पुढचे दहा बारा दिवस आमच्या टाईट शेड्यूलमुळे कसे निघून गेले समजलंच नाही. शेवटी पलोमा बंगलोरला निघाली.
"सगळं व्यवस्थित होणार आहे. काळजी करू नको, सगळं माझ्या कंट्रोलमध्ये आहे. तू जस्ट जा, त्यांची ऑफर ऐक. आपलं बोलणं होईपर्यंत काही साईन करू नको, बस्स!" मी तिची आणि जुईची बॅग गाडीतून खाली ठेवत म्हणालो.
"इफ इट इज एनी काँसोलेशन, शी नेव्हर डीड गेट ओव्हर यू. पहले दो साल, मैं बता नहीं सकती कितनी बार वो रोते रोते सो जाती थी. जब भी कभी मैंने उससे बुलावाया, तो तुम्हारा ही नाम आता था. इट वॉज ऑल्वेज अबाऊट यू."
ती एवढी हर्ट होत होती या विचाराने माझा एकदम घसा दाटून आला. ती निघून गेली तेव्हा मीही टोटली लॉस्ट होतो. कुणीतरी छातीतून हृदय कापून नेल्यासारखं वाटत होतं.
"अब मैं हूं और हमे कुछ भी फेस करना पडा तो भी मैं उसे जाने नही दूंगा." मी म्हणालो.
दिल्ली माझ्या आवडत्या शहरांपैकी एक आहे. कितीही मुलींसाठी अनसेफ वगैरे म्हटलं तरीही. इथे रहायच्या आधीपासून मला दिल्ली आवडत होती. मी सातवीत असताना आईच्या भिशी ग्रुपबरोबर दिल्ली, आग्रा फिरायला आले होते. एकत्र अशी आमची एकुलती एक व्हेकेशन. जाईजुई लहान आणि दिदीचा कसलातरी क्लास होता, म्हणून मी एकटीच आईबरोबर होते. नंतरच्या वर्षांमध्ये हळूहळू आईची तब्येत खराबच होत गेली. पण काय मजा आली होती त्या ट्रिपमध्ये!
घरी पोहोचेपर्यंत बोलता बोलता मी समरच्या खांद्यावर डोकं टेकलं आणि एकदम झोपच लागली. जुहूच्या त्याच्या बे व्ह्यू अपार्टमेंटच्या गेटमधून आत शिरल्यावर त्याने मला हलकेच जागं केलं. आम्ही लॉबीच्या दरवाजासमोर उतरलो आणि ड्रायव्हर कार पार्किंगमध्ये घेऊन गेला. तेवीस मजल्यांच्या त्या बिल्डिंगची लॉबीसुद्धा मार्बलने मढवलेली आणि सगळीकडे दिव्यांचे झोत सोडल्यामुळे चकाकत होती.
"सो, पलोमा आणि वेंडेल, दोघांनीही मला सांगितलं की तू एकदम ट्रॅक वर आहेस, भारी काम करतोय म्हणून... आता वाटतंय, मी तुला आधीच तिकडे पाठवायला हवं होतं."
हाह! ह्याने मला पाठवलं?! हे कोल्हापूरला जायचं वगैरे मी ठरवलं होतं. पण कोचचं हे नेहमीचंच आहे. जे काही चांगलं होईल त्याचं लगेच क्रेडिट घ्यायचं आणि जे बिघडेल ते दुसऱ्याच्या डोक्यावर थोपायचं.
"येस. थिंग्ज आर गोइंग वेल."
"कश्मीरा तुला भेटायला कोल्हापूरला आली होती म्हणे. म्हणजे असं कानावर आलं!" ते खोटी सलगी दाखवत म्हणाले.
मी पलोकडे नजर टाकली, ती हसली. तिनेच हे बीज रोवलेलं दिसतंय, मीही हसलो.
"ही इज अ वेल्दी पर्सन, पलोमा. जब भी वो फ्री रहेगा, फ्लाईट लेके मिलने आ सकता है. या फिर वाईस वर्सा! यू कॅन मेक इट वर्क. तू काहीतरी सांगत नाहीस मला.." बेनी रोखून बघत म्हणाली.
"असं काही नाही. फक्त हे किती रियलिस्टिक आहे माहीत नाही. यू नो, वो वापस स्पॉटलाईट मे जा रहा है. लडकीयां उसके ऊपर मंडराती रहेंगी. यहां कोल्हापूर मे, मैं उसके लिये मोस्ट एक्सायटिंग थिंग हो सकती हूं. बट आऊट इन द रिअल वर्ल्ड? आय एम नॉट शुअर.."
"ही इज ऑनेस्ट टू द कोअर, ऐसा किसने कहां था?" बेनीने भुवया उंचावून विचारले.
