"ओके! सो.. मला तुम्हा दोघांना आधी भेटवायचं होतं म्हणजे तुम्ही एकत्र बसून आपापलं शेड्यूल मॅच कराल. तुमचं झालं की वेंडी हॉटेलवर परत जाईल, आमचा सकाळचा वर्कआऊट झालाय. आता दिवसभर त्याला काही काम नाही." समरने माझ्यावरची नजर न हटवता सांगितले.
"हम्म, तशीही मी कायम तुझ्या डोक्याजवळच आहे. 24 बाय 7 ऑन कॉल. कोचचा आदेश! सो, मी तुमच्या चालू शेड्यूलशी जुळवून घेईन." मी खांदे उडवले. आय मीन, मला एवढी मोठी रक्कम फक्त तीन महिन्यांसाठी मिळते आहे तर माझा फोकस पूर्णपणे तूच असणार आहेस. तुला जेव्हाही गरज पडेल, मी अ‍ॅव्हेलेबल आहेच.
शक्स, नॉट लाईक दॅट!! मी स्वत:ला मनातच एक टपली मारली.
मी सध्या Zentangle शिकायचं मनावर घेतलं आहे. ठराविक वेळेत आणि ठराविक दिवशी असं सध्या काहीच शिकता येत नाही त्यामुळे कोणासोबतच ऑनलाईन कोर्स करायला जमत नाही.
रात्री झोपण्यापुर्वी मिळेल त्या वेळेत सध्या युट्यूब व्हिडीओ पाहून, फेसबुक पेज व काही वेबसाईट्स फॉलो करत शिकते आहे.
तुम्हाला कोणाला शिकायचे असेन तर आपण एक गृप तयार करू शकतो.
इथल्या ज्या मैत्रीणी Tangles काढता, तुम्ही वेळ मिळेल तेव्हा मार्गदर्शन कराल का?
पलोमाला घेऊन मी पहाटे शार्प साडेपाच वाजता सरनोबतवाडी ग्राऊंडवर पोचलो. रोज सकाळी नऊ वाजेपर्यंत हे ग्राउंड मला प्रायव्हेट प्रॅक्टिससाठी दिले आहे. इथल्या सिक्युरिटीमुळे कोणालाही माझ्याबद्दल पत्ता लागू दिला नाहीय, नाहीतर पोरं जाम गर्दी करतील. कुठेही मोकळेपणाने हिंडता, खेळता येत नाही हा सेलिब्रिटी होण्याचा तोटाय राव! तिला दिलेलं घर माझ्या मागच्याच गल्लीत आहे त्यामुळे पटकन पिक करून निघता आलं.
शॉवर सुरू करून मी नेहमीचा ब्लॅक रिझर्व्ह बॉडी वॉश उचलला. त्यातला वेलचीचा सटल सुगंध मला नेहमी आईच्या किचनमध्ये उकळणाऱ्या चहापासून खपली गव्हाच्या गोड हुग्गीपर्यंत घेऊन जायचा. पण आज अंगावर त्याचा फेस होऊन पाण्यात विरून जाताना, तो वास जाणवलाही नाही. पलोमाची जखम खोलवर झाली होती आणि इतक्या वर्षांनी तिला जवळ बघून त्या भरलेल्या जखमेची खूण पुन्हा हळवी होत होती. मी थंडगार पाणी जोरात डोक्यावर आदळू दिलं आणि त्या टोचणाऱ्या थेंबांच्या माऱ्यात खालमानेने उभा राहिलो. डोळ्यासमोरून पलोमा बरोबर घालवलेले सगळे क्षण फेर धरून जात होते. ऑफकोर्स, मी वीक झालोय. सगळं काय चाललंय कळत नाही.
समर उठून दरवाजा उघडायला गेला आणि लगेच ओळखीचे चित्कार माझ्या कानावर आले. उठून पुढे जाऊन पाहिलं तर माझी लहान बहीण समरला मिठी मारुन समरभैयाss म्हणून ओरडत होती. मला माहित होतं, ही काय घरी थांबून वाट बघण्यातली नाही. आमची जाई म्हणजे अगदी बडबडी, वांड कॅटेगरी आणि तिच्या उलट जुई! गोड, शांत, जेवढ्यास तेवढी बोलणार आणि बाकी वेळ पुस्तकात डोकं खुपसून बसणार.
