त्याचं बहुतेकसं काम संपलं आणि फोन पिंग झाला. 'आय एम ऍट बरिस्टा अक्रॉस द रोड.' हम्म, ब्रेक घ्यायला हरकत नाही. तसाही लंच टाइम होऊन गेला होता. आळस देऊन तो उठला आणि चालत बाहेर निघाला. रस्त्यावर कडक ऊन होतं. रस्ता क्रॉस करताना त्याच्या डोक्यात सायराचे विचार होते. आज सकाळपासून ती दिसली नव्हती.

तो बरिस्टाच्या गेटमधून आत शिरला. आउटडोर एरियात कोपऱ्यातल्या टेबलापाशी समोर छोटासा लॅपटॉप उघडून सुनयना बसली होती. शेजारच्या कंपाउंड वॉलवरून केशरी बोगनविलियाचे घोस लोंबत होते. त्याला बघून तिने हात वर केला. डॉ. सुनयना दास. MBBS ला त्याची वर्गमैत्रीण होती आणि आता एक चांगली वास्क्यूलर सर्जन. MBBS झाल्यावर ती दिल्लीला परत गेली आणि सध्या एम्समध्ये वास्क्यूलर सर्जरीवर रिसर्च करत होती. प्रत्यक्ष भेटला नसला तरी रिसर्चमुळे तो अजूनही तिच्या कॉन्टॅक्टमध्ये होता.

त्याने सोनलसाठी बोलावल्यावर ती काहीही आढेवेढे न घेता लगेच निघाली होती. ती आलेली बघून मौके पर चौका मारत सर्जरीच्या डिपार्टमेंट हेडनी लगेच आज तिचं एक लेक्चर ठेवलं होतं. इंटरेस्टिंग असेलच. सुनयनाने त्याला लेक्चरमधले काही डिटेल्स मेल केले होते, त्यावरून रेसिडेंटस् आणि स्टुडंट्सना नक्कीच फायदा होईल. बरिस्टामध्ये बसूनही ती थरो प्रोफेशनल दिसतेय. खांद्यापर्यंत लेयर्समध्ये मोकळे केस, व्हाईट फॉर्मल टॉप, डार्क ग्रे पेन्सिल स्कर्ट, पायात हील्स. तो जवळ येताच ती उठून उभी राहिली.

"हेय सू!" तो हसला.

"अनिश!" पुढे होऊन तिने त्याच्या गालावर ओठ टेकले. "इट्स गुड टू सी यू!" त्याच्या भुवया उंचावल्या आणि त्याने हळूच गालावरचा मरून डाग पुसून टाकला. त्याला सुनयना आवडायची. परफेक्ट सर्जन. हां, थोडी न्यूरॉटिक आणि टाईप ए पर्सनॅलिटी होती पण रिसर्चसाठी ते चांगलंच.

"यू लुक लाईक यू आर डूइंग वेल, हँडसम! कल इतना बिझी डे था, बात करने का चान्सही नही मिला." सुनयना त्याला न्याहाळत म्हणाली.

त्याने आज नेहमीचाच क्रिस्प पांढरा शर्ट आणि ब्लॅक ट्रावझर्स घातल्या होत्या, रोड क्रॉस करताना वाऱ्याने केस जरा विस्कटलेले होते.

"थँक्स! सो डू यू. यस्टर्डे वॉज क्रेझी." तिच्या शेजारची मोठी गोल वेताची खुर्ची ओढून बसत त्याने वेटरला हात केला. तिच्यासमोर आधीच एक मोका होती, त्याने एक डबल शॉट अमेरिकानो सांगितली. सुनयनाची एम्समधली प्रॅक्टिस, तिच्या रिसर्चचा प्रोग्रेस, तिचे हल्लीच पब्लिश झालेले पेपर्स वगैरे एकतर्फी बोलणं सुरू होतं, कारण त्याचं डोकं भलतीकडेच होतं. पक्षी: सायरा! ती हॉस्पिटलमध्ये का दिसत नव्हती.. त्याने शेड्यूल बघितलं होतं, तिचा ऑफ तर नव्हता.

सुनायनाने पुढे होत त्याच्या गुढघ्यावर हात ठेवला. "अनिश! आर यू इव्हन लिसनिंग टू मी?" तिने किंचित हसत विचारलं.

तो ऐकत नव्हताच कारण आता त्याला ओळखीची व्यक्ती दिसली होती. सायरा चंदाबरोबर कुठल्याश्या जोकवर खळखळून हसत आत येत होती. त्याच्याकडे अजून तिचं लक्ष गेलं नव्हतं. आज तिने हलक्या पिस्ता रंगाचा लखनवी कुर्ता आणि पांढऱ्या लेगिंग्ज घातल्या होत्या. खांद्याला सॅकऐवजी एक ज्यूटची पर्स होती. केसही नेहमीच्या घट्ट पोनीटेलऐवजी एक छोटा क्लचर लावून मोकळे सोडलेले होते.

त्या दोघी त्याच्या मागच्या टेबलवर बसणार इतक्यात चंदाचं लक्ष त्याच्याकडे गेलं आणि ती हसली. "हॅलो, डॉ. पै!" त्याने हसून हात हलवला. सायरा चमकून ताठ झाली. तिने हळूच मागे वळून त्याच्याकडे आणि शेजारी सुनयनाकडे पाहिलं आणि लगेच तिची नजर त्याच्या मांडीवर ठेवलेल्या सुनयनाच्या हाताकडे गेली.

तिने विचार करावा असं त्यांच्यात काही नव्हतं. कॉलेजमध्ये सुनयना थोडी त्याच्या मागे होती पण नंतर तिने नाद सोडला. पण ऑफ कोर्स सायराला ते माहीत नव्हतं त्यामुळे त्या हाताचा तिच्यासाठी अर्थ वेगळा होता. सुनयनाने हात उचलून टेबलवर ठेवल्यावरही सायराच्या कपाळावरची शीर दिसतच होती.

"सायरा!" तो तिच्याकडे बघून हसला. "आणि चंदा. तुम्ही हॉस्पिटलमध्ये जाताय?"

"लंच ब्रेक घेतला. काहीतरी खाऊन जातोय म्हणजे लेक्चरमध्ये पोटातून आवाज यायला नकोत." चंदा त्यांच्या टेबलापाशी जाऊन त्याच्याशी पहिल्यांदाच बोलायला मिळाल्याच्या उत्साहात म्हणाली. आपोआप सायराही आली. "हॅव यू मेट डॉ. दास? आज त्यांचंच लेक्चर आहे." तो सुनयनाकडे हात करत म्हणाला.

दोघीनीही हॅलो म्हटल्यावर सुनयनाने मान हलवली. "अँड यू बोथ वर्क ऍट द हॉस्पिटल?" त्यांच्या वतीने त्यानेच उत्तर दिले. "सायरा मेरी सर्जिकल असिस्टंट है और चंदा डॉ. पंडित के साथ काम करती है."

"ओह सायरा! वी मेट इन द सर्जरी यस्टर्डे!"

"हम्म, यू वर रिअली गुड!" सायरा किंचित हसून म्हणाली.

सुनयनाने ओह प्लीज! म्हणत हात झटकला. तिला असिस्टंट लोकांशी बोलण्यात फार इंटरेस्ट नव्हता.

सायराने त्याच्यावरची नजर न हटवता चंदाचा हात ओढला. "इट वॉज प्लेझर मीटिंग यू. वी वोन्ट कीप यू फ्रॉम युअर कॉफी डेट!" म्हणत ती वळून चालू पडली. कसंबसं हसून चंदा तिच्यामागे गेली.

त्यांच्याकडे बघत सुनयना हसली. "सर्जिकल असिस्टंट हां?!"

"व्हॉट?"

"कुछ नही. मुझे लागता है उसे तुमपर मेजर क्रश है. बी केअरफुल विथ दॅट वन!"

दीड तासानंतर तो हॉस्पिटलच्या ऑडिटोरियममध्ये शिरला तेव्हा सगळ्या सीट्स ऑलमोस्ट भरल्या होत्या. तिसऱ्या रांगेच्या कोपऱ्यात त्याला चंदा आणि सायरा दिसल्या. सायराशेजारी एक रेसिडन्ट हातवारे करून काहीतरी सांगत होता आणि ती लक्ष देऊन ऐकत होती. त्याच्या कपाळावर आठी आली.

स्टेजवर सुनयना IT वाल्या मुलाशी बोलत कॉलरला लावलेला माईक चेक करत होती. तिच्या प्रेझेंटेशनचं टायटल पेज पडद्यावर दिसत होतं. आता इथे थांबून उपयोग नाही. तो पायऱ्या उतरत सायराच्या रांगेपर्यंत गेला. शेजारी बसलेला रेसिडेंट आता तिला मिंट ऑफर करत होता. सो चार्मिंग! तो त्या रेसिडेंटसमोर जाऊन उभा राहिला. "गेट अप, आय नीड धिस सीट."

"हम्म, पण..." रेसिडेंट न उठता बावरून बघू लागला.

"मूव्ह!" तो करारी आवाजात म्हणाला.

आपली सॅक छातीशी धरून रेसिडेंट उठून मागे गेला.

सायरा त्याच्याकडे रागाने बघत होती, तिने मान वळवून किती जणांनी हे पाहिलंय ते चेक केलं. ती खुर्चीत मान खाली घालुन बसली.

तो लगेच रिकाम्या खुर्चीत बसला आणि त्याला तिच्या केसांचा सुगंध, तिच्या अंगातून निघणारी उष्णता आणि तिच्या श्वासांची बिघडलेली लय जाणवली. एवढं नशा आणणारं कॉम्बो त्याचं पूर्ण लक्ष वेधून घ्यायला पुरेसं होतं.

"हे वागणं अतिशय रूड आहे. तो इथे आधीपासून बसला होता." ती चिडून त्याच्या कानाजवळ म्हणाली.

"युअर फॉल्ट! तू माझ्यासाठी सीट ठेवायला हवी होती." तो सहज म्हणाला.

तिने त्याच्याकडे अजून एक जळजळीत कटाक्ष टाकला आणि ओठ घट्ट मिटून जरा दूर व्हायचा प्रयत्न केला. पण ते होऊ शकत नव्हतं कारण त्या मुंगीच्या आकाराच्या खुर्चीत हा भलामोठा माणूस बसला होता. ती चंदाकडे थोडी सरकून बसायला बघत होती पण त्याने काहीच फरक पडत नव्हता.

"तुला कसला तरी राग आलेला दिसतोय." तो कुजबुजला.

"मला?" ती मुद्दाम मोठ्याने म्हणाली. "छे! मी मस्त आहे."

तो अविश्वासाने तिरकस हसला. तेवढ्याने तिला बरोबर पिन बसली.

"यू नो, ऍक्चुली तुम्ही तुमच्या डेट्स हॉस्पिटलपासून लांबच्या ठिकाणी केल्या तर बरं होईल." ती समोर बघत म्हणाली.

तो पुन्हा तसंच हसला आणि तिने वैतागत कोपराने ढोसून त्याचा हात हटवला आणि आर्मरेस्टवर स्वतःचा हात ठेवला. त्यांची नजरानजर झाल्यावर त्याने नजर रोखून ठेवली. "मला तिच्यात इंटरेस्ट आहे असं तुला वाटत असेल तर तू लक्ष देऊन बघत नाहीयेस." तो सरळ म्हणाला.

अचानक तिचे डोळे विस्फारले कारण स्पीकरमधून धाडकन सुनयनाचा सगळ्यांना वेलकम करणारा आवाज आला. तिचा माईक जरा जास्तच जवळ होता आणि त्यातून वैतागवाणा किर्रर्रर्र आवाज सुरू झाला. तिने हसून साउंड ऍडजस्ट केला. "इज इट बेटर नाऊ?" तिने माईक लांब करत विचारले.

चहू बाजूनी होणाऱ्या येस च्या गजरात ते दोघे गर्दीपासून अलिप्त एकमेकांच्या डोळ्यात बघत होते. दोघांचाही श्वास रोखला गेला होता.

तिने पहिल्यांदा नजर हटवली. मान उचलून तिने समोर लक्ष केंद्रित केले. सुनयनाचं लेक्चर सुरू झालं. आता त्याला बोलायला चान्स नव्हता पण बोलणं गरजेचं होतं. त्याने नजर स्टेजकडे ठेवत तोंडावर हात घेतला आणि तिच्याकडे झुकून पुटपुटला " तू जास्त विचार करते आहेस. एक चांगली गोष्ट सुरू होतानाच बिघडवू नको."

ती वैतागून त्याच्याकडे झुकली."तिने हात ठेवला होता तेव्हा तर तुम्ही मजेत होता. आता श्श्श.. नाहीतर मला ओरडा बसेल."

"फर्गेट अबाउट हर. आय वॉन्ट यू!" तो घाईत तिच्या कानात कुजबुजला. तिच्या गालांपासून गळ्यापर्यंत सगळीकडे उष्णता पसरली. तेवढ्यानेच त्याला तिचा हात धरून तिला बाहेर ओढत न्यावंसं वाटलं.

लेक्चरभर ती लक्ष द्यायचा प्रयत्न करत कशीबशी थांबली आणि शेवटच्या टाळ्या सुरू होताच गर्दीत घुसून बाहेर पडली. आज तिची आफ्टरनून शिफ्ट होती. चंदाला एकटं सोडून आल्याबद्दल तिने सॉरीचा टेक्स्ट पाठवला. चंदाने लगेच उलटा कॉल केला. "ओके.. तुम दोनोंके बीच कुछ चल रहा है क्या?"

तिची धडधड वाढली. "नही तो!"

"एह! फिर चलना चाहीए! माय गॉड, क्या केमिस्ट्री थी. आग थी आग! वैसे तुम इतनी खुसफूस क्या बात कर रहे थे?"

"तुमने कुछ सुना क्या?" तिने घाबरत विचारले.

"ट्राय तो बहोत किया, लेकीन सुनाई नही दिया. कुछ तो बता यार, बी अ गुड फ्रेंड!"

"अभी मेरी शिफ्ट फिनिश होने दे, कुछ होगा तो तुझे सबसे पहले बताऊंगी!" तिने कॉल संपवायला सांगितलं.

क्रमशः