"फोर्स युअर वे इनटू माय हार्ट?" आता तिने सरळ त्याच्या नजरेला नजर मिळवली. "तुम्हाला अजूनही वाटतंय की फोर्स करावं लागेल? यू आर ऑलरेडी देअर. प्रत्येक कानाकोपऱ्यात आहात. म्हणूनच मी पळतेय, म्हणूनच मी ते फालतू अग्रीमेंट बनवलं."

त्याने तिचे दोन्ही खांदे धरले. त्याने इतकं घट्ट पकडल्यावर तिला जाणवलं की ती थरथरत होती.

"काय म्हणालीस?"

"आता याहून क्लिअर मला सांगता येणार नाही."

तो हसला. पहिल्यांदाच त्याच्या आनंदाचा कण न कण चेहऱ्यावर दिसत होता. इतका जीवघेणा हँडसम तो आधी कधी दिसलाच नव्हता. "तुला क्लिअर बोलावं लागेल कारण मला आपल्यात कुठलेही गैरसमज नकोत."

तिच्या भुवया जवळ आल्या. "बाकी सगळ्या जागा सोडून तुम्हाला मी इथे माझ्या सगळ्या फीलिंग्ज सांगायला हव्यात का? इथे सगळ्यांच्या नजरा आपल्यावर आहेत. तुम्ही मला इथे ओढत आणताना सगळ्यांनी पाहिलंय आणि ते काहीतरी होण्याची वाट बघतायत. एक किस किंवा मोस्टली एक थप्पड!"

"दोन्हीतलं मी काय प्रिफर करेन तुला माहिती आहे!" तो शांतपणे म्हणाला. लोक आपल्याला बघत आहेत याचं त्याला काहीच वाटत नव्हतं. त्याला लोकांच्या नजरेत राहायची सवय होती, पण तिची ही पहिलीच वेळ होती.

त्याने पुढे होऊन तिची बोटं आपल्या बोटात गुंफली. तिला तिच्या हृदयाची धडधड कानात ऐकू येत होती. त्याने तिच्या ओठांकडे बघितल्यावर तिच्या पोटात काहीतरी थरथरलं. ओह नो.. तो सगळ्यांसमोर किस करेल, नक्कीच. तेवढ्यात तिला त्यांच्या मागे असलेला पॅसेज दिसला आणि ती पटापट तिकडे चालत सुटली. त्याला तिच्या मागे जावंच लागलं. त्याला ओढत पहिल्या दिसलेल्या दारात ती घुसली आणि दार बंद केलं. ओह वॉशरूम! एक भलामोठा आरसा असलेली भिंत आणि खाली ग्रॅनाईटवर तीन बेसिन्स. पलीकडे तीन बंद टॉयलेट्स. हे वॉशरूम फार कुणाला माहिती नसावं कारण ते अजून कोरं करकरीत दिसतंय. तिने दाराला कडी लावली आणि वळून त्याच्या छातीत बोट रुतवलं. ओके, त्या दगडाला काही होणार नव्हतं, तिचंच बोट दुखायला लागलं पण तिला ती किती सिरीयस आहे हे त्याला समजायला हवं होतं.

"तुम्ही मला तिथे बाहेर किस करणार होतात." ती डोळे मोठे करून म्हणाली. "सगळ्यांसमोर!!"

त्याने फक्त तिच्या कंबरेत हाताचा विळखा घालून तिला स्वतःकडे ओढलं. ती धडपडली आणि अख्खी त्याच्यावर जाऊन धडकली. त्याने कंबरेवरचा हात न काढता तिला सावरलं. तिचे दोन्ही तळवे त्याच्या छातीवर होते. त्याच्या जोरजोरात धडधडणाऱ्या हृदयाचा प्रत्येक ठोका तिच्या हातांना जाणवत होता. दुसऱ्या हाताने त्याने तिचा क्लचर काढून टाकला. मोकळ्या केसांच्या लाटा खांद्यावर पसरल्या.

तिने धीर करून वर त्या उंच, खंबीर तिची सगळी दुनिया ढवळून टाकायला सज्ज माणसाकडे पाहिलं. त्याच्या गडद भुवया जवळ आल्या होत्या आणि मधाळ डोळ्यात भावनांचं वादळ सुरू होतं. तो तिच्या डोळ्यात कुठल्यातरी अव्यक्त प्रश्नाचं उत्तर शोधत होता.

त्याने तिला कड्याच्या एका टोकावर नेऊन उभी केल्यासारखी ती कापत होती. एक जरासा धक्का आणि ती घरंगळत जाईल. पण त्याच्या तळाशी तिच्यासाठी काय वाढून ठेवलं असेल तिला कळत नव्हतं. प्रेम, टोकाचा आनंद, आणि मग हृदय तुटणे, दुःख ह्या सायकलमध्ये ती स्वतःला लोटून देऊ शकत नव्हती.

ती किंचित दूर होणार दिसताच त्याने वाकून तिचे ओठ एका अखंड पॅशनेट किसमध्ये धरून ठेवले. तिच्या पाठीवर त्याच्या हातांची पकड मजबूत होती, ती त्याला चिकटून राहिली. त्याच्या पुन्हा पुन्हा किसेसच्या नशेत ती बुडून गेली. त्याच्या छातीवरून तिचे हात जराही हलले नव्हते आणि श्वास घेण्यासारखी साधी गोष्टही तिला आठवत नव्हती.

त्याने थांबून तिची हनुवटी उचलून तिच्या डोळ्यात बघितलं. त्याला काय हवं आहे ते चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसत होतं. त्याने तिच्या कपाळावर, गालावर, कानाच्या पाळीमागे घट्ट टेकलेले ओठ तिचा चुराडा करायला पुरेसे होते. मणक्यातून वाहणाऱ्या झिणझिण्या अनुभवत तिने डोळे घट्ट मिटून घेतले.

"किस मी!" तिला तशीच उचलून वर ग्रॅनाईटवर बसवत तो तिच्या ओठांजवळ कुजबुजला. आता त्यांच्यामध्ये हवा जाण्याइतकीही जागा उरली नव्हती." सायरा.. किस मी."

कठपुतळीच्या दोऱ्या खेचल्यासारखी ती हलली. त्याच्या शब्दातील आर्जवाने तिच्या हृदयाभोवती असलेली शेवटची भिंत फोडून टाकली. त्याचे विलग ओठ तिच्या ओठांजवळ आले आणि त्याच्या मानेवरून दाट केसांत बोटं घुसवत तिने स्वतःला त्याच्यात झोकून दिले. 

ओठ सुजून झोंबू लागल्यावर बाजूला होत तिने कसाबसा श्वास घेतला. तिचं डोकं ढगांमध्ये कुठेतरी होतं. आत्ता तिच्या जवळपास पाण्याची बाटली असती तर तिने ती सरळ डोक्यावर ओतून घेतली असती. त्याचा प्रत्येक स्पर्श तिच्या अंगावर निखारा फिरवल्यासारखा होता. चटका बसणारा, आग लावणारा. ती आयुष्यात पहिल्यांदाच इतकी टर्न ऑन झाली होती. त्याने वाकून दोन्ही तळवे तिच्या दोन्ही बाजूच्या ग्रॅनाईटवर ठेवत हनुवटी तिच्या खांद्यावर टेकली. त्याचा उष्ण श्वास तिच्या कानात जाणवला. तो पुढे काही बोलणार इतक्यात कोणीतरी दार वाजवलं.

शिट! तिचे डोळे मोठे झाले. आता? तिने डोळ्यांनीच त्याला विचारलं. त्याने ओठांवर बोट ठेवलं. अजूनही तिचा ऊर धपापत होता. तिने आरशात बघत गुंतलेले केस आणि कपडे होतील तितके नीट केले. त्याने पुढे जाऊन दार किलकिलं केलं. "डॉ. गांधी!" तो बोलताना जरासा कण्हला. "आय नीड हेल्प. आय एम थ्रोइंग अप नॉन स्टॉप. प्लीज ब्रिन्ग मी सम वॉटर.."

"ओह, आर यू ओके? आय थिंक इट्स द सीफूड!"

"हम्म, मेबी फूड पॉयझनिंग. प्लीज ब्रिन्ग मी सम वॉटर फर्स्ट." चेहरा कळ आल्यासारखा वेडावाकडा करत तो म्हणाला.

एक मिनिट! म्हणून डॉ. गांधी घाईघाईने हॉलकडे गेले.

त्याने केसांतून हात फिरवला, सूट नीट केला आणि बाहेर पडला, काही सेकंद थांबून सायरा त्याच्या मागे गेली. "तुमचं प्रोफेशन चुकलं डॉ. पै, व्हॉट अ परफॉर्मन्स!" ती त्याला डोळा मारत म्हणाली. "विच वन?" त्याने तिच्यावरची नजर न हटवता विचारले. तिने ओठ चावत मान खाली घातली.

आत जाताच डॉ. गांधींनी त्याच्या हातात पाण्याचा ग्लास दिला. "आय थिंक, आय ऑल्सो गॉट द बग!" त्यांच्या चेहऱ्यावर भीती स्पष्ट दिसत होती. सायराला येणारं हसू फुटायच्या आत तिने जोरदार खोकला आल्याचं नाटक केलं. त्याने काहीतरी सांगून त्यांना कटवलं. ते दोघेही पुन्हा नेहाच्या खुर्चीमागे जाऊन भिंतीलगत उभे राहिले. एव्हाना स्टेजवर कॅरीओके सुरू होऊन लोक कशाही आवाजात गात आपापला गळा साफ करत होते. "लोक आपल्याकडे बघतायत.."  ती म्हणाली.

"फक्त कॉन्फिडन्ट रहा, ते आपोआप बघायचं विसरतील." त्याने पुन्हा तिचा हात हातात घेत म्हटलं.

"जस्ट टू बी क्लिअर, इथे हात धरणं म्हणजे आपण कपल असल्याचं लाऊडस्पीकरवर सांगण्यासारखं आहे."

त्याने हाताची पकड अजून घट्ट केली."मी सोडणार नाहीये."

तिने ओठ चावला.

"आर यू चेंजिंग युअर माईंड?"

"वॉशरूममधल्या घटनेबद्दल बोलताय?" तिने भुवई वर केली.

"नाही, आपण एकमेकांना एक ट्राय देण्याबद्दल बोलतोय." तो शांतपणे म्हणला.

"फाईन! ओके. पण हे वर्कआऊट झालं नाही तर तुम्ही सगळ्यांना मी खूप स्मार्ट होते आणि मी तुमच्याशी ब्रेकअप केलं असं सांगावं लागेल!" ती चिडवत म्हणाली. तिने चिडवायला म्हटलं असलं तरी त्याला ते थोडं टोचलंच.

तेव्हाच त्याचा रेसिडन्ट डॉ. निलेश स्टेजवर जाऊन खाली स्वतःच्या गर्लफ्रेंडकडे बघत चांद बालियां गाऊ लागला. आश्चर्य म्हणजे तो चक्क सुरात गात होता.

ये तेरी चांद बालियां
है होठो पे ये गालियां
सोचने का मौका ना दिया
मैं तो तेरे पीछे हो लिया..

त्याने गंभीरपणे स्टेजकडे बघत एक हात तिच्या केसांखाली सरकवून उघड्या पाठीवर गुदगुल्या केल्या. तिने त्याच्या हातावर फटका दिला.

लडे नैनों के पेचे
तू दूर से मुझको खेंचे
डोर तू पतंग मैं तेरा
मैं तो तेरी छत पे जा गिरा..

त्याने कंबरेत हात वेढून तिला अजून स्वतःकडे ओढून घेतले.

रात्र जसजशी पुढे गेली तसा त्याच्याभोवती पुन्हा माणसांचा गराडा पडला. त्यांना एकत्र बघून लोक सायराबद्दल काय विचार करतील याची त्याला जरा चिंता वाटत होती. त्याने कदाचित तिला ह्या रिलेशनशीपबद्दल लोकांना कसं सांगायचं हे ठरवायचा वेळ द्यायला हवा होता, बट वेल, थिंग्ज हॅपन! त्यांचा तिथून नेहाला घेऊन लगेच निघायचा प्लॅन होता पण लोक त्याला सोनलच्या रिकव्हरीबद्दल खूपच प्रश्न विचारत होते. तो सायराला सांगायलाच विसरला होता की सोनल उठून बसली आणि आता तिची मोटर फंक्शन्स हळूहळू पूर्ववत होत होती. त्याने तिथे बाकी सर्जन्सच्या घोळक्यासमोर हे सांगताच तिच्याकडे पाहिले. आनंदाने तिच्या डोळ्यात पाणी आलं आणि तिने आपल्या भावना दिसू न देण्यासाठी आवंढा गिळला. त्याला तिच्या खांद्याभोवती हात टाकून जवळ घेऊन सांगायचं होतं की सोनलच्या रिकव्हरीमध्ये माझ्यातकीच तूही महत्त्वाची आहेस. पण त्याच्यावर आणखी प्रश्नांचा भडिमार होत होता.

त्यांच्यामागे लोक नॉन स्टॉप कुजबुज करत आहेत असं सायरा त्याला सांगत होती. तिला हसू आलं कारण लोक त्याला घाबरून डायरेक्ट काहीच विचारू शकत नाहीत. त्याच्यासमोर काही बोलायची कुणाची हिम्मतच नव्हती. फक्त एक व्यक्ती सोडून.

समोरून हातात मँगो कलाकंद ठेवलेली डिश घेऊन शुभदा आली. त्यांच्यासमोरून जाता जाता ती काही सेकंद थांबली, डोकं जरा खाली केलं आणि चष्म्याच्या रिमवरून त्यांनी धरलेल्या हातांकडे सूचक कटाक्ष टाकला. तोंडातल्या तोंडात काहीतरी पुटपुटत ती तिच्या रस्त्याने चालू पडली.

"आय स्वेअर, ती थोडीशी हसली!" मान वळवून शुभदाकडे बघत सायरा उद्गारली.

"शुभदा? मला नाही वाटत, तिला हसता येतं!" तोही मागे वळून बघत म्हणाला.

क्रमशः

अरे सायराचा ड्रेस दाखवायचा राहिलाच.