सात महिन्यांनंतर.

"अगंss एवढी वरपर्यंत नको!" मेहंदीवालीने गुढघ्याखाली रेष ओढताच सायरा ओरडली. "फक्त पोटरीपर्यंत बास झाली." चंदा तिच्या ओळखीच्या पार्लरवालीला भलंमोठं ब्रायडल पॅकेज सिलेक्ट करून दिवसभर घेऊन आली होती. आतापर्यंत वॅक्सिंग, फेशियल, मसाज सगळं उरकलं होतं.

"क्या यार! वैसे कही सीक्रेट जगह मेहंदी टॅटू भी कर सकते हैं! डॉ. पै के लिए सरप्राईज!!" शेजारी स्वतःच्या हातावर मेहंदी काढणारी चंदा डोळा मारत म्हणाली.

सायराने तिच्याकडे डोळे मोठे करून पाहिलं.

ऑर्डर केलेल्या तवा पुलाव आणि सोलकढीचं पार्सल सोना किचनमध्ये उघडत होती. लॅपटॉपला जोडलेल्या स्पीकर्सवर संध्याकाळपासून फाल्गुनी पाठकची प्लेलिस्ट सुरू होती. पूर्वा आणि नेहा डोक्यावर ओढण्या घेऊन 'याद पिया की आने लगी'वर खिदळत नाचत होत्या. मेहंदीसाठी हातपाय सरळ एकाच पोझमध्ये ठेवून ती कंटाळून गेली होती. तेवढ्यात फोन वाजला. चंदाने फोन हातात घेऊन दाखवला. अनिशचा व्हिडीओ कॉल.

"रिसीव्ह कर ना पागल.." ती अधीर होत म्हणाली.

"मुझे एक कॅडबरी चाहीए!"

"डन! अब रिसीव्ह कर."

चंदाने कॉल रिसीव्ह करून फोन तिच्यासमोर धरला. "हे शुगर! काय चाललंय?" ती ओठ दाबून हसली आणि कोपरापर्यंत मेहंदीचे हात उचलून दाखवले. त्याने मान हलवली. त्याच्यामागे लो लाईट्स आणि बीट्सचा आवाज येत होता. "तू कुठे आहेस?"

"बाऊन्स! शर्विल आणि दोन तीन मित्र आहेत. मला हॉस्पिटलमधून लिटरली उचलून घेऊन आलेत. बॅचलर पार्टी, इट सीम्स! फ्री ड्रिंक्स हवीत त्यांना, बाकी काही नाही" तो हसून मान हलवत म्हणाला आणि फोन फिरवून डान्स फ्लोरवर एक दोन माणसांबरोबर ग्रुपमध्ये 'हू लेट द डॉग्ज आऊट'वर नाचणारा शर्विल दाखवला.

ती खळखळून हसली. "आय एम मिसिंग यू.." ती स्क्रीनजवळ जात म्हणाली.

"मी येऊ का तिकडे?" त्याने डोळा मारत विचारले.

"उहू उहू. मैं हूँ इधर!" चंदा खोटं खोकली.

सायराने श्वास सोडला. "नको. इथे सगळे वेडे लोक गोळा झालेत." तिने चंदाला फोन फिरवून दाखवायला लावलं. "आय कान्ट वेट टू सी यू." तो चेहरा स्क्रीनजवळ आणत कुजबुजला. "मी टू." ती किंचित लाजली. तेवढ्यात शर्विल त्याच्याजवळ आला, तो बोलतोय बघून त्याने मधेच डोकं घातलं. "हे सायरा, उद्यापासून तुम्हालाच बोलायचंय. आज त्याला एन्जॉय करू दे."

"हेयss मी कधी अडवलं त्याला? त्यानेच कॉल केलाय." ती रागावून म्हणाली.

"भाऊss ये मैं क्या सून रहा हूं भाऊ?!" डोक्याला हात लावून शर्विलचा ड्रामा सुरू झाला.

अनिशने हसत त्याच्याकडून फोन ओढून घेतला. "बाय, मी जरा ह्या सगळ्यांकडे बघतो!" तो हात हलवत म्हणाला.

"बायss सी यू ऍट फोर!" तिने हात हलवला.

तिला गेल्या महिन्यातली सकाळ आठवली.

---

ती दारावर नॉक करून आत शिरली तेव्हा अनिश रोजच्याप्रमाणे लॅपटॉपमध्ये डोकं घालून बसला होता. गेल्या काही दिवसांपासून हॉस्पिटलच्या मशिनरीची ऑर्डर फायनल करायचं काम सुरू होतं. गेले पाच महिने ती केबिन म्हणजे त्यांची सँक्चुअरी बनली होती, जेव्हाही दोघांच्या बिझी शेड्यूलमधून जरासा वेळ चोरता येईल तेव्हा. तिने कॉफीचा मग त्याच्यासमोर ठेऊन आपल्या मगमधून एक घोट घेतला. त्याने डोकं वर करून मॉर्निंग! म्हणत तिच्याकडे बघितलं आणि कॉफी मग उचलला. "हे तुझ्यासाठी ठेवलं होतं." म्हणत त्याने फरेरो रोशेचा बॉक्स तिच्याकडे सरकवला. तिने डोळे बारीक करून बॉक्सकडे बघितलं.

अनिश आणि चॉकलेट? वीअर्ड!! तिने बॉक्समधून पटकन एक चॉकलेट काढून तोंडात कोंबलं. त्याने स्क्रीनकडे पहात गालात हसत मान हलवली. तिने शंका येऊन पुन्हा बॉक्स उघडून पाहिला तर एका चॉकलेटचा सोनेरी रॅपर जास्त चुरगळलेला वाटला. तिने पटकन ते उचलून रॅपर उघडला. आत एक हिरा चमकला आणि त्याखाली रिंग! ओ माय गॉड! किंचाळून ती त्याच्याकडे वळेपर्यंत तो उठून जवळ आला होता. तिने त्याच्या गळ्यात हात टाकत चॉकलेट लागलेल्या ओठांनी त्याला खोलवर किस केलं.

"माय हार्ट डझन्ट वर्क राईट विदाऊट यू! प्लीज, लेट मी लव्ह यू फॉरेव्हर..." ती थांबल्यावर तो तिच्या डोळ्यांत बघत म्हणाला.

तिने डोळ्यात जमलेलं पाणी ओघळू देत मान हलवली आणि मिठी अजून घट्ट केली.

"अनिश, दॅट वॉज चीजी ओके?" थोड्या वेळाने सोफ्यावर त्याच्या मांडीवर बसून बोटातली रिंग न्याहाळत ती म्हणाली.

त्याने ओठ बाहेर काढला. "आय थॉट गर्ल्स लाईक चीज. व्हॉट? नो?"

तिने जीभ दाखवली.

"आपल्याला वेळच मिळत नाहीये. दिवसभर आपण इथेच असून दूर असतो. मला रोज झोपताना आणि झोपून उठताना तरी तू माझ्याशेजारी हवी आहेस.. तशीही पुढच्या महिन्यात नेहा हॉस्टेलला जातेय."

हुंह! जबरदस्तीने रोज मला मस्का मारून मारून जातेय, आगाऊ. तिच्या मनात विचार आला.

"तू रोजच्या रोज किती कष्ट करतेस ते बघूनच मी दमलोय. लेट मी पॅम्पर यू, सायरा. लेट्स गेट मॅरीड." तो तिचा चेहरा वळवून नाकावर ओठ टेकत म्हणाला.

ती मान हलवून त्याच्या मिठीत विरघळून गेली.

---

कोर्टाची तारीख मिळाल्यानंतर आठवड्याभरात चिखलदऱ्याला निघायचं होतं. सायराने जपून ठेवलेली मम्मीची टॉनी ब्राऊन कांजीवरम मॅचिंग स्लीवलेस ब्लाउजबरोबर नेसली होती. कानात आणि गळ्यात अनिशने दिलेला त्याच्या अम्माचा सोन्याचे झुमके आणि चोकरचा सेट होता. तिने झुमक्यांमध्ये अडकवून नाजूक मोत्यांचे वेल केसात सोडले होते. केसांचा मेसी बन पार्लरवालीनेच घालून दिला होता. कोपरापर्यंत रंगलेली मेहंदी होती आणि चेहरा मेकअपपेक्षा आनंदानेच जास्त चमकत होता. नेहापण आकाशी अनारकली घालून सज्ज होती, आज पहिल्यांदाच ती लग्नाची साक्षीदार म्हणून सही करणार होती. अनिशची लाल जॅझ येऊन दारासमोर थांबली आणि शर्विल खिडकीतून डोकं काढून ओरडला "आज ड्रायव्हर, शोफर सगळं मीच आहे!" सायरा त्याच्याकडे बघून हसली.

शेजारच्या दारातून अनिश खाली उतरला. चक्क सूट सोडून तो क्रीम कुर्ता पायजमा आणि बारीक तपकिरी मोटीफ्स असलेल्या थोड्या गडद सिल्की क्रिम जॅकेटमध्ये होता आणि पायात चक्क कोल्हापुरी चपला. उन्हाची तिरीप त्याच्या डोळ्यांवर येऊन ते जास्तच मधाळ दिसत होते आणि स्टाईल केलेले केस. उफ! सायरा स्वतःला कंट्रोल करत ओठ चावून हसली. तो तिला डोळ्यात साठवून घेताना ती काय विचार करतेय ते समजून हसला आणि तिला हात धरून कारपाशी घेऊन आला. चार वाजता रजिस्ट्रारच्या ऑफिसमध्ये एकमेकांना हार घालून, त्यांच्या सह्या झाल्या आणि सगळे लगबगीने घरी आले कारण संध्याकाळी त्याच्या अपार्टमेंट कॉम्प्लेक्सच्या क्लब हाऊसमध्ये लहानसं रिसेप्शन कम डिनर ठेवला होता.

सगळे परत जरा टचअप होऊन व्हेन्यूवर आले तेव्हा लिली, कार्नेशन आणि जरबेरा वगैरे फुलांनी सजवलेलं क्लब हाऊस तयार होतं. अनिशची पूर्ण टीम सगळ्यात आधी येऊन हसतखेळत चिडवाचिडवी सुरू होती. मग हळूहळू त्याचे जवळचे नातेवाईक, दोघांची मित्रमंडळी आणि हॉस्पिटलमधले डॉक्टर्स एकेक करून येऊ लागले. डॉ. आनंद आणि त्यांच्या मिसेस येताच त्यांनी भलामोठा लाल गुलाबांचा बुके पुढे केला. इन्व्हाईटमध्ये गिफ्ट्स, बुके वगैरे नको लिहिलं असलं तरीही. "मुझे ये अब पता चल रहा है!" त्यांनी वरवर रागावून सायराकडे पाहिलं. "अनिश तो छूपा रुस्तम है, पता है. लेकीन तुम तो बता सकती थी."

"सॉरी डॉक्टर!" तिने जीभ चावून कान पकडले. "अरे तुम ध्यान मत दो! काँग्रॅच्यूलेशन्स!!" मिसेस आनंद तिच्या पाठीवर थोपटत म्हणाल्या. हसत कॉंग्रॅट्स म्हणत डॉ. आनंदनी दोघांशी हँडशेक केले. "जानेसे पहले एक दिन हमारे यहां डिनर के लिए आना पडेगा. कुछ भी करके टाइम निकालो" ते अनिशकडे बघत म्हणाले. "मेबी तुम्हे मेरे हाथ का कुछ खाने को मिले! आजकल मैं कूकिंग ट्राय कर रहा हू."

"फिर तो हमे दो बार सोचना पडेगा, शायद कॅन्सल भी हो सकता है!" सायराने गालात हसून म्हटल्यावर सगळेच खळखळून हसले.

"कुछ नही, हमारे यहां महाराज हैं, बेफिकर होके खा सकते हो." डॉ. आनंद हळूच म्हणाले.

थोड्या वेळाने ते बुफेकडे सरकल्यावर शुभदा पुढे आली. आज चापूनचोपून सिल्कची साडी आणि जाड सॉल्ट पेपर वेणीवर मोगऱ्याच्या मजबूत गजरा माळला होता. जाड फ्रेमचा चष्मा नेहमीप्रमाणेच होता. जरा लाजत 'कंग्रॅच्युलेशन्स' म्हणत ती हसली. "थँक्स! शुभदा, ये मैं क्या देख रहा हूँ? यू आर स्मायलिंग टुडे!" अनिश मिश्किल हसत म्हणाला. ती काही न बोलता हसत राहिली पण तिचा चेहरा जरासा पडला. "आय विल मिस वर्किंग फॉर यू अँड आय विल मिस सायरा टू. मेरा इदर घर, फॅमिली नही होता तो मैं पक्का शिफ्ट करती."

"इट्स ओके शुभदा, आय विल कॉल यू." सायरा तिचा हात हातात घेऊन म्हणाली. "अरे हां, भूल गयी.." म्हणत शुभदाने तिच्या पर्समध्ये हात घालून दोन सरी मोगऱ्याचा गजरा काढला आणि पिन लावून सायराच्या अंबाड्यावर माळला. "नौ यू आर अ परफेक्ट ब्राईड!" अंगठा आणि तर्जनी जुळवून छानची खूण दाखवत ती म्हणाली.

सगळ्यांच्या भेटीगाठी, जेवणं वगैरे होऊन ते वर त्याच्या फ्लॅटमध्ये आले तेव्हा रात्रीचे दहा वाजले होते. थोडा वेळ गप्पा मारत बसू म्हणून पाच्छीचा आग्रह होता. तेवढ्यात त्याच्या वडिलांचा व्हिडीओ कॉल आला. त्याने तोंडदेखलं इन्व्हाईट पाठवलं होतं आणि ते येणार नाहीत याची खात्री होती. पण तरीही चक्क कॉल करून त्यांनी दोघांना शुभेच्छा दिल्या आणि वेळ काढून एकदा नवं हॉस्पिटल बघायला येणार असल्याचंही सांगितलं. अनिशचा चेहरा खुलला. थोडा वेळ गप्पा झाल्यावर सायरा कॉफी करायला आत गेली. शर्विल सोफ्यावर बसून नेहा, पाच्छी आणि बप्पाना रिसेप्शनचे फोटो आणि व्हिडीओ दाखवत होता.

अनिश आत गेला तेव्हा ती ओट्याजवळ उभी राहून पातेल्यात वाकून बघत होती. त्याने मागून जाऊन तिच्या कंबरेला मिठी मारली. "व्हॉटस अप, वाईफ?" त्याने तिच्या खांद्यावर हनुवटी टेकत विचारले. "उम्म.. तिने त्याच्या गालावर गाल घासला. "जुन्या काळातली कॉफी! जायफळ घातलेली."

"नोप, मला नको."

"का??" तिने जरा रागावून विचारले.

"जायफळाने झोप येते आणि मी आज अजिबात झोपणार नाहीये. आय नीड ब्लॅक कॉफी." त्याने ओट्याला टेकून तिला डोळा मारला.

"अनिश!" तिने लगेच ओठ चावत त्याच्या दंडाला चिमटा काढला.

"झाली का कॉफी?" बाहेरून पाच्छीचा मिश्किल आवाज आला.

डन! म्हणत तो ट्रे उचलून बाहेर घेऊन गेला. कॉफी पिता पिता सोफ्याच्या एका बाजूला पाच्छी दोघांना काहीतरी संसारोपयोगी सल्ले देत होती. "शर्विलदादा, माझ्या ट्रेकच्या आयडियाने काम झालं बहुतेक, है ना?!" नेहाने शेजारच्या बीन बॅगवर बसलेल्या शर्विलकडे बघून विचारलं.

"नक्कीच, बेस्ट आयडिया होती" तो हसत समोरच्या जोडीकडे बघत म्हणाला. त्याने उहू उहू खोकत सगळ्यांचं स्वतःकडे लक्ष वेधून घेतलं. "किती बोर करताय यार, काहीतरी म्युझिक पाहिजे." त्याने उठून कोपऱ्यातली गिटार घेतली. "च्यक! किती धूळ अनिश! आय नो तू हल्ली वाजवतच नाहीस पण धूळ तरी पूस यार. सायरा तूच बघ, उद्या मेड आली की तू सगळं साफ करून घे."

बाप्पानी त्याच्याकडे डोळे मोठे करून पाहिलं. "घरी तू किती साफ असतोस मला माहिती आहे."

"ओके, फर्गेट इट. तर हे गाणं सुरुवातीपासून दीवाना झालेल्या आमच्या माणसाकडून सायरासाठी मी डेडीकेट करतोय. मीच त्याची चोरी पकडली होती, है ना?!"

"आणि तू पुन्हापुन्हा दीवाना होणं कधी बंद करणार आहेस?" पाच्छी म्हणाली.

अनिश पाच्छीकडे बघून मोठ्याने हसला. "देव तुजे बरें करों!"

शर्विलने मान झटकली आणि गिटारची तार छेडली.

"दीवाना हुआ बादल,
सावन की घटा छाई.."

सायराला एकदम पावसात भिजून तिला घरी सोडणारा पहिल्या वेळचा अनिश आठवला आणि ती हसून त्याच्याकडे बघत राहिली.

बरसों से खिज़ां का मौसम था
वीराssन बड़ी दुनिया थी मेरी... म्हणताना त्याने अनिशकडे वाकून मान हलवली. अनिशने खोटा राग दाखवत हात झटकला आणि नंतर हसला.

शर्विलचं गाणं संपल्यावर सगळ्यांनी टाळ्या वाजवल्या.

"दीद, तूपण ट्राय कर ना.." नेहा तिच्या खुर्चीतून म्हणाली.

"काय? गिटार?" अनिश आणि शर्विल एकदम उद्गारले.

सायराने ओठ दाबून हसत खांदे उडवले आणि शर्विलकडून गिटार घेतली. अनिशच्या हसऱ्या चेहऱ्यावर उत्सुकता होती. मांडीवर गिटार व्यवस्थित धरून तिने पिक वापरून पहिल्या कॉर्ड्स छेडल्या आणि तृप्त मनाने गायला सुरुवात केली.

"आय सी ट्रीज ऑफ ग्रीन
रेड रोझेस टू
आय सी देम ब्लूम
फॉर मी अँड फॉर यू
अँड आय थिंक टू मायसेल्फ..
व्हॉट अ वंडरफूल वर्ल्ड..."

समाप्त.

सायराचं गाणं