पलोमा

एवढ्या सगळ्या भावनांचा महापूर ओसरल्यावर मी मॅराथॉन पळाल्यासारखी दमले होते. पण त्यात काहीतरी चांगलं केल्याचा अभिमानही होता. हे सगळीकडे जाणवत होतं, पोटात आलेल्या गोळ्यात, दाटून आलेल्या गळ्यात, रडून सुजलेल्या डोळ्यातसुद्धा. पण ह्या सगळ्याने काही समर थांबणार नव्हता. त्याने सगळ्यांशी जेमतेम चार-चार वाक्य बोलून मला घरातून बाहेर काढलं. पप्पा आधीच वेंडीला हॉटेलवर सोडायला गेले होते म्हणून बरं!

घरी गाडी पार्क केल्यावर खाली उतरायच्या आधीच त्याने मला पोत्यासारखं पाठूंगळी मारलं आणि चालायला लागला. मी काही दंगा न घालता त्याच्या डोक्यावर हनुवटी टेकली. "कसं वाटतंय तुला?" त्याने विचारलं.

"डोकं जरा बधीर आहे पण मोस्टली ओके. खांद्यावरचं सगळं ओझं नाहीसं झालंय. हलकं हलकं वाटतंय! किती वर्षापासून ते डोक्यावर घेऊन फिरत होते.." मी मान्य केलं. आता एकदा सगळं खरं कबूल केल्यावर, मी बिनधास्त सगळंच बोलून टाकत होते.

"हो?" तो जरा विचार करून म्हणाला. अर्थात त्यात त्याची चूक नव्हती.

"कोल्हापुरात येऊन पहिल्यांदा तुझ्यासाठी दार उघडलं तेव्हाच मला हे वाटलं होतं. पण खरं सांगायचं तर तुला शेवटचं भेटल्यानंतरचा प्रत्येक दिवस खूप जड होता. जेव्हा केव्हा तुझा फोटो कुठल्या मॅगझिनवर किंवा रस्त्यातल्या फ्लेक्सवर दिसायचा तेव्हा खोलवर कुठेतरी दुखत रहायचं. म्हणूनच मी सगळ्यांना तुझा उल्लेख करायला मनाई केली होती. कारण मी तुला अक्षरशः रोज मिस करत होते."

तो पोर्चसमोर थांबला आणि काहीतरी करून त्याने पटकन मला पाठीवरून पुढे घेऊन दोन्ही हातात धरलं. बाळासारखं! त्यामुळे मी वेड्यासारखी मोठ्याने हसले. पायऱ्या चढून वर जाताजाता तोही हसायला लागला. आत गेल्यावर त्याने मला सोफ्यावर टाकलं आणि मला जवळ घेऊन शेजारी बसला. "खरं सांगितल्याबद्दल थँक्स! माझ्याही सेम फीलींग्ज होत्या. मी तुला मिस करणं कधी थांबलंच नव्हतं, ना तुझ्यावरचं प्रेम! तुलाही तसंच वाटत असेल, हे मला मनातून माहिती होतं, पण ते तुझ्या तोंडून स्पष्ट ऐकायचं होतं."

"आता घोरपड्याना कळलं किंवा अख्ख्या जगाला कळलं तरी मला काही फरक पडत नाही. काल सकाळी मी तुझ्याशी जशी वागले त्यासाठी सॉरी. मी घाबरले होते. कदाचित परत घाबरेन... पण यावेळी सगळ्या गोष्टी आधी तुला सांगेन." मी त्याच्या मानेत तोंड खुपसत म्हणाले.

"आणि ते ऐकण्याचा हक्क फक्त माझा आहे. त्यात कोच किंवा इतर कुणीच नाक खुपसायचा काही संबंध नाही. घोरपडे ह्या सगळ्याचा तुझ्या विरोधात वापर करेल. ट्रस्ट मी. हे सगळं कोच किंवा सगळ्या जगाला सांगायची, एक्स्प्लनेशन द्यायची गरज नव्हतीच कधी. ही फक्त तुझ्या-माझ्यातली गोष्ट होती आणि आहे." तो माझ्या गालावरून अलगद बोट फिरवत म्हणाला.

"सो, आय गेस व्हॉट हॅपनस् इन कोल्हापूर, स्टेज इन कोल्हापूर!" मी त्याच्या मानेत हात टाकून नाकाला नाक घासत म्हटलं. आता सगळी कबूली दिल्यावर मला त्याच्यापासून जराही लांब रहावत नव्हतं. नीडींग हिम वॉज टेरीफाईंग, बट लव्हींग हिम वॉज वर्थ इट! माझ्या शरीरातल्या प्रत्येक पेशीला हे उमगलंय.

"मला घोरपडेकडून तुला कुठलाही त्रास व्हायला नकोय. त्याने आधीच आपल्यात घुसून आयुष्यभर पुरेल इतका त्रास दिलाय. पण तो जाम वाकडा माणूस आहे, पलो. तू कष्टाने जे काम केलंय ते मी त्याला उधळू देणार नाही. आत्ता आपण हे कुठे सांगायला नको. आपण त्या इव्हेंटला जाऊ तेव्हा मी कोचला सांगेन की तू आणि वेंडी माझे ट्रेनर्स म्हणून माझ्याबरोबर आहात. बहुतेक त्याला मी आणि कश्मीरा अजून एकत्र आहोत असं वाटतंय. त्यामुळे तो आपल्याकडे जास्त लक्ष देणार नाही. मी माझ्या पर्सनल लाईफबद्दल त्याला काही सांगत नाही कारण त्याचा त्याच्याशी काहीही संबंध नाही." तो माझ्या डोक्यावर हनुवटी टेकत म्हणाला.

मी पोटात पडणारा खड्डा जरा दूर सारण्याचा प्रयत्न केला. "आपल्याला इथपर्यंत यायला खूप वेळ लागलाय आणि आता ते कोणी बिघडंवायला नकोय."

"मी वेळ पडल्यास माझ्या जीवाची बाजी लावून तुला प्रोटेक्ट करीन. डोन्ट वरी." तो माझ्या केसांवरून हात फिरवत म्हणाला.

"सो, वी आर डूईंग धिस?" मी हसत त्याच्याकडे पाहिलं."तू आणि मी?"

" तू म्हणालीस, तुझं माझ्यावर प्रेम आहे. राईट?" त्याने गालात हसत विचारले.

"आय लव्ह यू. प्रेम तर कायमच करत होते आणि करत राहीन."

"मग मला फक्त तेवढंच हवंय!" एवढाच उच्चार करून त्याचे ओठ माझ्यावर येऊन आदळले. हक्क, गरज आणि ईच्छा सगळ्यांची एकाचवेळी जाणीव होत होती. माझे कपडे सोफ्यावरच कुठे कुठे पसरले होते.

"आय मिस्ड एव्हरीथिंग अबाऊट यू.." तो ओठांनी, जिभेने माझ्या शरीराचा इंच न इंच एक्सप्लोर करत असताना मी पुटपुटले. त्याने पुन्हा चमकत्या डोळ्यांनी माझ्याकडे पाहिलं आणि जवळ येत माझं तोंड बंद करून टाकलं.
त्याच्यामुळे मला सगळं नव्याने जाणवतंय.
कोणाच्या इतक्या जवळ असण्याने काय वाटतं ते मी नव्याने अनुभवतेय.
माझ्या शरीराबद्दल कोणावर पूर्णपणे विश्वास टाकणं. आणि हृदयाबद्दलसुद्धा.
हळूहळू माझी नजर धूसर झाली.
डोळ्यांसमोर चांदण्याचा स्फोट झाला.
मी त्याच्या केसांतली माझी बोटं घट्ट केली. ह्यावेळी तो थांबला नव्हता.
त्याने मला कड्यावरून झोकून दिलं आणि मी सुखाच्या लाटांखाली गुदमरत त्याच्या नावाने ओरडले.

धडधडणारं हृदय शांत करत मी एक दीर्घ श्वास घेतला. घशात खोलवर काहीतरी दाटून येत होतं पण यावेळी मी रडणार नाही. तरीही सगळ्या भावना कंट्रोल करत मी थोडी थरथरलेच. तो मागे झाला. माझ्या चेहऱ्यावर चेहरा आणत, त्याने मला निरखून पाहिलं "आर यू ओके?"

त्याच्या आवाजातल्या काळजीने मी अजूनच इमोशनल झाले. त्याच्या प्रेमळ नजरेने हृदय फुलून आलं. मला जेवढं व्हल्नरेबल वाटत होतं ते एकाचवेळी भीतीदायक आणि तेवढंच एक्सायटींग होतं.

"तुझ्यामुळे मला सगळ्या गोष्टी जरा जास्त इंटेन्स फील होतात, समर.."

त्याने ओठ माझ्या गळ्यापाशी आणत हलकेच चावा घेतला. "गेट रेडी टू फील इव्हन मोर.." तो कुजबुजला.

"तू खूपच कपडे घातलेयत!" मी ओठ चावत हसत म्हणाले. त्याने लगेच उठून टीशर्ट डोक्यावरून ओढून काढला. उफ, ती परफेक्ट रुंद छाती आणि कातील ॲब्ज! आणि इतका ग्लोरिअस टॅन! माझी नजर त्याच्यावर खिळून राहिली. तो मला उचलून आत घेऊन गेला. बेडरुमच्या खिडकीतून चांदणं आत आलं होतं. मला बेडवर टाकून, त्याने नाईट लॅम्प बंद केला.

आज आम्हाला आमचा ऱ्हीदम सापडला होता. त्याचे डोळे माझ्यात मिसळले. मी त्याच्याकडे बघता बघता, सगळी भीती विसरून त्या क्षणात स्वतःला झोकून दिलं. एकमेकांच्यात विरघळत. फक्त श्वासांचे आवाज आणि एकमेकांना आणखी शोधणारे ओठ... ओह माय गॉड.. "समर!" पूर्णपणे कोसळताना मी ओरडले आणि काही सेकंदात त्याच्याही ओठांवर माझं नाव आलं. "फ*" तो श्वास सोडत पुटपुटला. "आय लव्ह यू, पलो!" माझ्या शेजारी आडवा होत त्याने मला स्वतःकडे ओढून घेतलं. "आय लव्ह यू, टू" मी त्याच्या छातीवर डोकं ठेवत म्हणाले. कारण प्रेम करणं मी कधी बंदच केलं नव्हतं, आणि करणारही नव्हते.

पण मी हे स्वतःशी कबूल करताच डोक्यात दबलेला तो बारीक आवाज पुन्हा जागृत झाला.

माझ्या पायाखालून कधीही जमीन खेचली जाण्याची घाणेरडी भीती पुन्हा डोकं वर काढू पहात होती.

समरने माझ्या चेहऱ्यावर येणारे केस बाजूला केले आणि माझ्या डोळ्यात खोलवर पाहिलं.

आणि मी ती भिती लांब फेकून दिली.
निदान आत्तातरी.

-------

समर

"आज रॅम्प अप हो रहा है क्या?" वेंडीने गालात हसत विचारलं. मी कपाळावरचा घाम निपटत श्वास घ्यायला वाकून गुढघ्यांवर हात ठेवले. कोल्हापुरात रहायला येणं हा माझ्यासाठी चांगला निर्णय ठरला होता. फक्त पलोमा जवळ येणं एवढंच नव्हे तर माझ्या शरीर आणि मनाला कोल्हापूरची, इथल्या मातीची, हवेची गरज होती. माझं डोकं इतकं शांत झालंय की मी स्वतःला कितीही व्यायाम करायला पुश करू शकतो. डोक्यातले सगळे गोंधळ, आवाज बंद झालेत आणि मला माझ्या मुळापर्यंत गेल्यासारखं वाटतंय.

"हम्म, समथिंग लाईक दॅट." मी उत्तर दिलं आणि कोपऱ्यातल्या खुर्चीत बसून माझ्याकडे बघणाऱ्या पलोमाकडे नजर टाकली. ती रनिंग शॉर्ट्स आणि व्हाईट टँक टॉप घालून, सेक्सी नजरेनं माझं डोकं बाद करत बसली होती. मला आफ्टरनून वर्कआऊट जास्तीत जास्त करायला लावून, ती सकाळी फक्त मला मॉरल सपोर्ट म्हणून येत होती. स्पोर्ट्स सायकॉलॉजीच्या नावाखाली!

तिच्या म्हणण्याप्रमाणे ती माझा वर्कआऊट ॲनालाईज करते. पण माझ्यामते ती फक्त माझ्यावर लाईन मारायला येते!!

"गुड वर्क, मॅन!! घोरपडे बहोत इंप्रेस होनेवाला है! अगर तुमने साइन किया तो!" माझ्या अर्ध्या तासात शंभर बर्पी मारुन झाल्यावर वेंडी टाळ्या वाजवत म्हणाला.

"साइन करने के लिये, जय मेरे पीछे पडा है." मी माझ्या मॅनेजरबद्दल बोललो. त्याला लवकरात लवकर हे डील संपवायचं होतं, पण मी अजून त्या विचारावर ठाम झालो नव्हतो. एवढी वर्ष फक्त जास्तीत जास्त रक्कम बघून मला साइन करावी लागत होती, पण आता तशी गरज नव्हती. ह्या गोष्टीनेच मला लै गार वाटत होतं.

पलोमाचा फोन वाजला. ती एक मिनिट म्हणून बोट दाखवून कॉल घ्यायला जरा लांब गेली.

"अब तुमको ज्यादा सोचना पडेगा. पहले की बात अलग थी!" वेंडी जरा गंभीर होत म्हणाला.

"मीन्स व्हॉट?"

"मैं इतने साल से तुम्हे देख रहा हूं, इट्स रिअली गुड टू सी यू हॅपी. शी मेक्स यू हॅपी!"

मी मान हलवली. खरंय. पलो आणि मी सगळं वन डे ॲट अ टाईम घ्यायचं ठरवलंय पण माझ्या निर्णयात ती एक महत्त्वाचा घटक आहे. मी निगोशिएट केलं तर कोच तिला हायर करू शकतो, पण तिला ते नको आहे. मलाही कोचकडे माझा काही वीकनेस ठेवायचा नाहीय. माझ्या किंवा तिच्यावर त्याचा कसलाही होल्ड नकोय. आमच्यात दुरावा आणण्यामागे त्याचा हात होता, हे समजल्यावर तर मला तो नकोसाच झालाय. अशा अविश्वासू माणसाबरोबर मी खेळूच शकत नाही.

"लाईफ मे क्रिकेट से ज्यादा भी कुच चीजे इंपॉर्टन्ट है! देखो ये मैने बोला, ऐसा किसीसे बोलना मत.. नहीं तो आय'ल किल यू!!" वेंडी जोरजोरात हसत म्हणाला.

"तुम ॲनी और बच्चोंको मिस करते होगे? " मी विचारलं. वेंडी महिन्यातून फक्त एक वीकेंड मुंबईला जात होता.

"व्हिडिओ कॉल है, तो चलता है. हमारे इव्हेंट के बाद उनका छुट्टी चालू होयगा. इधर लाके कोल्हापूर दिखाऊंगा उनको!"

"आय अप्रिशिएट मॅन! तुम इव्हेंटसे चाहिए तो जल्दी निकल जाना."

"नाह, आय एम ओके. मुझे उधर रुकना पडेगा. मैं रहूंगा तो तुम दोनोंपे इतना फोकस नहीं आयेगा." तो म्हणाला.

हुश्शारैस भावा! मी वेंडीला इंव्हाईट केलं होतं कारण आम्ही तिघे दिसल्यावर घोरपडे आमच्यात फार ढवळाढवळ करायला येणार नाही. माझ्याकडून साइन घेण्यासाठी तो माणूस काहीही करू शकतो.

"हम्म. आय टोल्ड हिम, आय'ल गिव्ह माय डिसिजन इन टू - थ्री वीक्स. टिल देन, आय डोन्ट ओ हिम एनीथिंग. त्याने मला भारी टीम बॅकअप लावलाय. सगळे यंगस्टर्स आहेत. बरंच शिकतील. विथ ऑर विदाऊट मी!"

"लेकीन तुम्हारे होने से कप जीतने के चान्सेस ज्यादा है. आय डोन्ट सी देम हॅविंग मच चान्स विदाऊट यू! घोरपडे ओन्ली वॉन्टस टू विन, नथिंग एल्स मॅटर्स.."

तो बोलत असतानाच समोरून पलोमा माझ्याकडे पळत आली. "समरss गेस व्हॉट?!'

"व्हॉट?" मी हसत विचारलं.

क्रमशः