"ही इज अ वेल्दी पर्सन, पलोमा. जब भी वो फ्री रहेगा, फ्लाईट लेके मिलने आ सकता है. या फिर वाईस वर्सा! यू कॅन मेक इट वर्क. तू काहीतरी सांगत नाहीस मला.." बेनी रोखून बघत म्हणाली.

"असं काही नाही. फक्त हे किती रियलिस्टिक आहे माहीत नाही. यू नो, वो वापस स्पॉटलाईट मे जा रहा है. लडकीयां उसके ऊपर मंडराती रहेंगी. यहां कोल्हापूर मे, मैं उसके लिये मोस्ट एक्सायटिंग थिंग हो सकती हूं. बट आऊट इन द रिअल वर्ल्ड? आय एम नॉट शुअर.."

"ही इज ऑनेस्ट टू द कोअर, ऐसा किसने कहां था?" बेनीने भुवया उंचावून विचारले.

"ही इज. लेकीन फिर भी.. इट्स अ लॉट ऑफ टेम्प्टेशन! पता नहीं... वो मुझे छोड कर जाएगा, इस थॉट से ही मैं बीमार होने लगती हूं." मी हाताची बोटं मोडत म्हणाले. हल्ली सारखा हा विचार मला सतावतोय. आमच्यात अजून खूप गोष्टी अधांतरी आहेत.

"वोss वोss वोss स्लो डाऊन गर्ल! तुम अभी के अभी लाँग डिस्टन्स से चीटिंग और ब्रेकअप तक पहूंच गयी! उसने कहा है ना, देअर इज नो वन लाईक यू! ही हॅड इलेव्हन यर्स टू गेट हीच्ड अँड ही नेव्हर डीड. हां उसकी गर्लफ्रेंडस् होंगी, लेकीन किसी के साथ तुम्हारे जैसा बाँड नहीं था. और मुझे पता है, तुम्हे भी किसी और के साथ ऐसा फील नहीं हुआ! इट्स अ फॅक्ट. व्हाय कान्ट यू हॅव फेथ इन दॅट?" तिने चष्मा वर करत विचारलं.

का नाही? मला पुन्हा पळून जायचंय का.. फाईट ऑर फ्लाईट...

बेनी पुढे बोलत होती, "मला माहित हाय, तुझ्या आत बॅटल चालली आहे. तुझी फाईट ऑर फ्लाईट फिलॉसॉफी, राईट?"

चोरी पकडली गेली म्हणून मला हसायला आलं. मी जरा मागे होत खुर्चीत टेकून बसले आणि विचारलं, "इट्स अ नॅचरल रिॲक्शन राईट? व्हेन वी फील थिंग्ज आर टू गुड टू बी ट्रू?"

"फर्स्ट थिंग, कुछ भी हुआ नहीं है. उसने अभी तक डिसाईड भी नहीं किया." तिने मला बोलू न देता हात समोर धरले, कारण आम्हा दोघींनाही माहिती होतं की तो परत टीम जॉईन करणार आणि पुढे बोलत राहिली. "आणि जर तुला इंडियन्स कडून ऑफर आली तर हा इश्यूच राहणार नाही!"

"ह्यात खूप जर - तर आहेत." मी नख कुरतडत म्हणाले. " आय जस्ट होप, उससे इतना क्लोज होने मे मैने जल्दबाजी ना की हो.. आय हॅव पुट माय गार्ड डाऊन. जस्ट कुछ ही तो हफ्ते हुए है. जैसेजैसे हमारी डेडलाईन नजदीक आ रही है, मैं पॅनिक हो रही हू. इफ ही लेफ्ट मी, बेनी.." मी मान हलवून पटापट श्वास घेतला."आय एम सो स्केअर्ड, दॅट धिस इज गॉना एंड."

"तूने कोई जल्दबाजी नहीं की है और गार्ड कभी तो डाऊन करना ही था! पुरा टाईम खुद को प्रोटेक्ट करते रहना, बहोत थका देता है." बेनी थोडी इमोशनल झाली. "सुन, पलो. तुम हर्ट थी और इतनी जल्दी तुम्हारी ममा चल बसी, ये सब हार्ड था. अनफेअर भी. लेकीन सच ये है, की हर कोई तुम्हे हर्ट नहीं करेगा. तुम हमेशा ये हर्ट एक्सपेक्ट करती हो और पहले ही खुद को प्रिपेअर करती हो. यू रन बिफोर यू कॅन लेट युअरसेल्फ बी हॅपी! इस बार कुछ अलग करके देखो ना.."

"मतलब?"

" मतलब भागो मत. अपनी फीलींग्ज को गले लगाव. भरोसा रखो की सब ठीक होगा. अब रुकने का वक्त है, पलो."

मी गालावर ओघळलेला थेंब पुसला. "मी इथे आल्यापासून नुसती रडतेय. आणि आता तू आणखी रडव.. आय हेट क्रायींग.."

"मेबी इट्स पार्ट ऑफ हीलिंग."

"व्हॉट इफ आय एम ब्रोकन?" शेवटी मी हळूच मनातलं बाहेर काढलं. ह्या गोष्टीची मला सगळ्यात जास्त भीती होती. मी माणसं हरवण्याच्या भीतीने कधीच स्वतःला आनंदी व्हायची संधी दिली नाही तर?

"यू आर नॉट ब्रोकन, जस्ट अ बिट वूंडेड."

हम्म.. पण ती आम्हा दोघींनाही माहीत असणारी एक गोष्ट बोलत नव्हती. प्रत्येक जखम पूर्णपणे भरतेच असं नाही. काही ठुसठुसण्याऱ्यासुद्धा असतात.

पण मी आता सगळं मेस अप करणार नाही. कॉझ इट फेल्ट गुड, टू बी हॅपी अँड दॅट वॉज वर्थ फायटिंग फॉर.

"पलोss" बाहेरून समरचा आवाज आला.

"ओके, समर आ गया. टॉक टू यू लेटर.." मी म्हणेपर्यंत तो आत आलाही. बेनी नेहमीप्रमाणे हार्ट आईज करून कौतुकाने त्याच्याशी बोलत बसली. तसे ते बऱ्याचदा झूम वर भेटले होते आणि त्याला दिल्लीत जाणं झालं तर तिला प्रत्यक्ष भेटायची उत्सुकता होती. शेवटचं बाय म्हणून झाल्यावर त्याने लॅपटॉप बंद केला आणि मला उचलून बेडवर बसवलं.

"सेशन होतं?" माझ्या मांडीत डोकं ठेवत त्याने विचारलं.

"नाही, सहज गप्पा मारत होतो." मी त्याच्या केसांमधून हात फिरवत म्हणाले.

"नक्की का?" त्याने माझ्या डोळ्यात बघत जरा निरीक्षण केलं. "काय झालंय?"

"काहीच नाही. हा टीशर्ट लै क्यूटाय रे.." मी विषय बदलून गालात हसत म्हटलं.

त्याने एकदा अंगातल्या ब्लॅक ड्राय फिट टीकडे पाहिलं आणि गोंधळून माझ्याकडे भुवया उंचावल्या.

"काढून दे ना मला!" मी ओठ चावत हसले.

"अस्काय, बघतोच तुला!" म्हणत तो उठला, टीशर्ट काढून माझ्या शेजारी टाकला आणि हात धरून त्याने मला जवळ ओढलं.

अब रुकने का वक्त है, पलो. सब ठीक होनेवाला है. बेनीचे शब्द माझ्या मनात तरळून गेले.

----------

हा हा म्हणता वीकेंड आला आणि शनिवारी सकाळी इव्हेंटवाल्यांची रेंज रोव्हर आम्हाला घेऊन निघाली. कपड्यांची मापं वगैरे आधीच देऊन त्याच्या स्टायलिस्टने मुंबईत कपडे तयार ठेवले होते. गाला डिनरसाठी शोभेल पण कोणाच्या नजरेत येणार नाही ह्या दोन कठीण गोष्टी लक्षात ठेऊन मी त्याने दाखवलेल्यातली एक साडी सिलेक्ट केली होती. पीच नेट साडीवर आयव्हरी टिकल्यांचे नाजूक डिझाईन होते आणि तसाच थोडा शिमरी पीच स्लीवलेस ब्लाऊज. खूप रंग उठून दिसणार नाही अशी साडी. पण तरीही सब्यासाची! माय गॉड!!

समर

मुंबईत पोचताच आम्ही आधी माझ्या स्टायलिस्टच्या फॅशन हाऊसमध्ये गेलो. जरा फ्रेश झाल्यावर त्याच्या असिस्टंटसनी आमचा ताबा घेतला. वेंडी त्याच्या घरी जाऊन येणार होता. दोन वेगळ्या खोल्यांमध्ये आमचं ड्रेस फिटिंग, पलोचा मेकअप वगैरे सुरू होतं. आतून त्यांची काहीतरी केस मोकळे ठेवायचे की बांधायचे वगैरे चर्चा ऐकू येत होती. मी तयार होऊन खुर्चीत बसलो आणि जयने पाठवलेल्या अर्जंट मेल्स वाचायला सुरुवात केली.

"समर?? आर यू रेडी?" आतून तिचा आवाज आला आणि दार उघडलं.

"तू हे घालणार आहेस?" तिने माझ्या वरचं बटन उघडं असलेल्या करकरीत व्हाईट शर्ट, ब्लॅक ट्रावझर्स आणि नेव्ही ब्लू स्पोर्ट्स कोटकडे बघत विचारलं.

"हम्म! मी टीमच्या युनिफॉर्ममध्ये नसतो तेव्हा स्पोर्ट्स कोट घालतो." मी हसत म्हणालो.

"यू लूक ग्रेट!" म्हणत तिने पुढे होऊन गोल फिरून तिची साडी दाखवली. ती बाहेर आली तेव्हाच माझ्या काळजाचा ठोका चुकला होता. पीच रंगाची चमचमती साडी तिच्या सगळ्या कर्व्हजना लपेटून बसली होती. केसांचा काहीतरी बन करून वर बांधला होता. मिनिमल मेकअप, डस्टी रोज लिपस्टिक, गळ्यात एक चोकर, लहानसे कानातले आणि मोठ्या गळ्यामुळे उघडी पाठ. ती एखाद्या चालत्या बोलत्या प्रिन्सेस सारखी दिसत होती. खिडकीतून येणाऱ्या उन्हात तिचे डोळे जास्तच मधाळ दिसत होते. तिने हसत कशी दिसतेय म्हणून भुवया उंचावल्या. एव्हाना बाकी सगळे लोक बाहेर निघून गेले होते.

मी पुढे होऊन तिला मिठीत घेतली. "यू आर सो ब्युटीफूल!"

"थँक्यू! मला वाटलं हा खूप फॉर्मल इव्हेंट आहे." तिने वर माझ्या डोळ्यात बघत विचारलं.

"आहे, पण मी इतके हेवी फॉर्मल सूट घालत नाही. धिस इज मेरावाला फॉर्मल!"

"आय लाईक इट. इट्स सो... यू!" ती हसत म्हणाली.

आम्ही होटेलच्या बँक्वेट हॉलकडे जायला बाहेर पडलो. गाडीतून वेंडीचा "हे गाइज ss" म्हणून आवाज आला. तो प्रॉपर सूट वगैरे घालून आधीच येऊन बसला होता. "आय सी, समर हॅज हिज टिपीकल सूट ऑन!"

"इट सूट्स हिम, है ना?" आत बसता बसता मला डोळा मारत पलो म्हणाली. आत बसून आम्ही पुढचा प्लॅन ठरवला. आधी वेंडी आणि पलो उतरून पुढे जातील. मग कार एक राऊंड मारुन येईल आणि मी उतरून आत जाईन. आम्ही आतच भेटू. मी तिचा हात दाबून मान हलवली. ती उतरून वेंडी बरोबर आत गेली. थोड्या वेळाने मी उतरून रेड कार्पेटवरून आत निघालो. "समर सरss समर सरss इधर लेफ्ट, राईट, सामने देखो सर ss असे नेहमीचे आवाज आणि फ्लॅशेस सुरू झाल्यावर मी त्यांच्याकडे बघून हात हलवला आणि पोझ देत थांबलो. "सर ss सर ss कश्मीरा मॅम कुठे आहेत?" गर्दीतून एकजण ओरडला. "हां, किधर है, कश्मीरा मॅम किधर है?" बाकीच्यांनी त्याची री ओढली.

मी फक्त हसून हात हलवला आणि भराभर चालत हॉटेलमध्ये निघालो. सिक्युरिटीच्या साखळीतून बँक्वेट हॉलमध्ये शिरलो तर समोरच्याच कोपऱ्यात घोरपडे पलो आणि वेंडीबरोबर बोलत होता. मला त्यांच्यामध्ये भिंत बनून उभं रहायची तीव्र इच्छा झाली. डोकं सटकलंच एकदम! पण राग कंट्रोल करत मी पुढे गेलो.

"अरे, आज कश्मीरा नाही?" मी दिसताच कोचने त्याचा आधीच सरळ असलेला टाय अजून सरळ करत अतीगोडपणे विचारलं.

"ती शूटमध्ये आहे. मी बोललो होतो तुम्हाला."

"अरे हो, तू बोलला होतास नाही का! अँड पलोमा शुअर लूक्स स्टनिंग टुडे!!" बोलताना त्याची  तिच्यावर वरपासून खालपर्यंत फिरणारी नजर मला अजिबात आवडली नाही. माझ्या हातांच्या मुठी वळल्या पण मी रिॲक्ट करणं टाळलं.

"हम्म राईट. आपण सीट्सकडे जाऊया का?" मी घसा साफ करत म्हणालो. कोच पुढे होऊन आम्हाला सीटस्कडे न्यायला लागल्यावर मी पलोचा हात थोपटला. मी मुद्दाम तिच्या आणि माझ्यामध्ये वेंडीला बसवलं आणि कोच माझ्या दुसऱ्या बाजूला. पलोबरोबर नजरानजर होताच ती समजून हसली. तिला कळलं, मी तिला प्रोटेक्ट करत होते.

मी आम्हाला प्रोटेक्ट करत होतो.

क्रमशः