कालच्या मराठी भाषा दिनाच्या निमित्ताने बरंच काही वाचलं, त्यावरून आपसूकच माझी भाषेची जडणघडण कशी झाली ते आता काय वाटतं, मराठी भाषेवरचं प्रेम असं बरंच काही मनात आलं, म्हणून त्यात माझ्याही या लेखाची भर.
हे पुणेरी भाषेचं प्रकरण काय आहे? मला माहिती असलेल्या पुण्यात फक्त पुण्यापुरतीही प्रमाण भाषा नाही. महाराष्ट्राचे राहूच द्या.
शुक्रवार पेठेत राहात असताना आमच्या प्रमोदबनमधे एक मराठी होती. समोरच्या पारेकर टेलरच्या दुकानात एक वेगळी मराठी होती. त्याहून वेगळी समोरच्या वस्तीतली होती. रात्री येडा अप्पा (वेडा नव्हे. येडाच) दारू पिऊन यायचा आणि रस्त्यावर मधोमध बसून अभंग म्हणत दुनियेला शिव्या द्यायचा. त्याच्या शिव्या पण वारकरी ढंगाच्या होत्या.
माझा नाव प्रचिती. घरचे किंवा मैत्रिणी प्राची, प्रची अशी हाक मारतात. आता तुम्ही विचार करत असाल कि मी तुम्हाला माझ्या नाव बद्दल इतके का सांगत आहे. त्याचे काय झाले, काही काळापूर्वी कुणीतरी स्व:ताच्या नावाबद्दल लिहिलेला एक ब्लॉग वाचला आणि जाणवले कि मलापण माझ्या नावाबद्दल भारताबाहेर खूप वेगळे अनुभव आले ते तुम्हाला सांगावे म्हणून हा ब्लॉगप्रपंच!
