बरं का, पूर्वीच्या काळी एका देशात खूप दरोडेखोर होते.खजिना, सोनं नाणं,दागिने काही एका गावातून दुसर्या गावी नेताना हे दरोडेखोर सर्व लुटून न्यायचे.जनता त्रस्त झाली होती.अश्यात राजाच्या मुलीचं लग्न होऊन ती एका लांबच्या राज्यात नांदायला जायची होती.राजा पडला चिंतेत.राजकन्येबरोबर दिलेला खजिना दरोडेखोर नक्की लुटून नेणार!!आता काय करावे?राजाने काढली एक युक्ती.त्याने राजकन्येच्या पालखीबरोबर काही सोनं नाणं न देता फक्त एक चिठ्ठी दिली."ही चिठ्ठी घेऊन येणाऱ्यास इतकी सोन्याची नाणी द्यावी".दरोडेखोर अपेक्षेप्रमाणे जंगलात खजिना लुटायला आले.पण त्यांना काहीच मिळाले नाही.(आणि ते अमरीश पुरी/शक्ती कपूर/गुलशन ग्रोव
Note: This is something that I wrote on my blog: http://nandinip.blogspot.in/ on june 16, 2016
Thought some might want to read it on this platform.
-----------------
Strange title ! Isn't it? I wanted to share some notes/observations that I made in last two odd years, since the time I took up a new title of a 'mother' and this is part I.
This is something that I wrote on my blog: http://nandinip.blogspot.in/ on November 4, 2016
------------------------------------
The title may sound a bit generic. It has a lot to do with being a mother, but also with other things. Well, following is what I wanted to say about the loose ends.
माझा अगदीच गोंधळ उडाला होता - इथे इतक्यातच आलोय आणि आपलं चित्र अपलोड करावं का नाही .. पण करायचं ठरवलं कारण मला मैत्रीण आवडलं. इथे मस्त आर्टिस्ट आहेत आणि मला प्रतिक्रिया हव्या आहेत. म्हणजे सुधारणा खरंतर.
मी या वर्षी, माझ्या वाढदिवशी ठरवलं, आता स्वतःला जे आवडतं ते करायचंच. त्यासाठी शनिवार सकाळ राखुन ठेवलीये. मुलगी उठायच्या आत सर्व संपवायचं try करते. तेव्हा नवरोबा पण बॅडमिंटन खेळायला गेलेले असतात. मग काय छान शांतता असते दोनेक तास. तेव्हा मग मूड असेल तसं चित्र.
मला जलरंग हे माध्यम खूप आवडतं. कळते किंवा जमते असा आजिबात नाही पण मी प्रयत्न करतीये.
