Black fungus किंवा Mucormycosis ने सध्या मिडियामधे हाहाकार माजवला आहे. लोक खूप घाबरले आहेत याला. तर याबद्दच चर्चेसाठी हा धागाप्रपंच.
म्युकॉर बद्दल आम्हाला पीजी करताना शिकताना पहिलं वाक्य हे असायचं की हे एक अत्यंत रेअर फंगल इन्फेक्शन आहे. कोविडच्या काळाने मात्र हे वाक्य खोटं ठरवलं. तर पहिली गोष्ट ही समजून घ्या की हा काही नवीन रोग नाही. आधीपासून याबद्दल आपल्याला माहिती होती, फक्त आता हा खूप जास्त प्रमाणात (पूर्वीपेक्षा) दिसून येतोय.
दोन पिढयांमागे ‘उत्तम शेती, मध्यम व्यापार, कनिष्ठ नोकरी, करी विचार’ असं सूत्र होतं. ते बदलत बदलत ‘उत्तम नोकरी, कनिष्ठ शेती’ इथपर्यंत येऊन पोचलं. एका टप्प्यावर नोकरी-व्यवसाय सोडून पूर्णवेळ शेती करण्याचा निर्णय घेतला. त्या निर्णयात आलेल्या अडचणी आणि मिळालेला आनंद, ह्याची ही गोष्ट.
शीर्षक वाचून तुम्ही म्हणाल, "आता हे काय नवीन? दुर्योधन कुठे? कपबशा कुठे? काय संबंध? लिहिणारीचं डोकं जागेवर आहे की नाही?" बरोब्बर ओळखले ना मनातले विचार? पण आहे, संबंध आहे. आणि बऱ्याच जणी लेख वाचल्यानंतर माझ्याशी कदाचित सहमतही होतील.
कधी नव्हे तो वेधशाळेने दिलेला वादळी पावसाचा इशारा जांभूळवाडीत तरी आज खरा ठरला होता. सकाळपासून फिरून फिरून येणारा सोसाट्याचा वादळी वारा, शब्दशः मुसळधार पाऊस आणि या दोहोंचा मिळून ऐकू येणारा रौरव यात समोरच्या माणसाचे बोलणेही ऐकू येत नव्हते. जागच्याजागी स्प्रिंगसारखी हलून कंबरेतून वाकणारी भलीमोठी झाडे आजपर्यंत कोणी पहिली नव्हती. माडा पोफळींची झुलून झुलून वाताहात झाली होती. झाडांवर तयार फुले, फळे तुटून चिखलात पडून अजूनच राडा झाला होता. रस्त्यातून तांबडेलाल चिखलमिश्रित पाणी फुफांडून वहात होते. आजूबाजूच्या घरांवरचे पत्रे ताडताड उडून गर्जत होते. काही घरांची कौले उडून गेली होती.
आज लीलाताईंचा वाढदिवस. गेलेल्या माणसांचा वाढदिवस म्हणतात का? लीलाताईंसमोर 'गेलेल्या' असं कोणाबद्दल म्हटलं असतं तर त्यांनी लगेच 'वारलेल्या' अशी सुधारणा केली असती. मृत्यूचं अवास्तव स्तोम त्यांना आवडायचं नाही. पटायचं नाही. आमच्या आधीच्या एका बॅचची सहल स्मशानात नेऊन त्यांनी बऱ्याच जणांचा रोषही ओढवून घेतला होता. अर्थात, त्यांना न पटणाऱ्या गोष्टी मला पटू शकतात हे विचारस्वातंत्र्यही त्यांनीच रुजवलेलं आहे.
