दिवाळीच्या शुभेच्छा देण्यासाठी उर्वीच्या आईबाबांच्या फोनने सुरुवात झाली आणि कॉल्सची रीघच लागली. तो सोफ्यावरून अचानक उठू लागल्यामुळे उर्वीने फोनवर हात ठेवून त्याला इशाऱ्यानेच काय झालं? अशी खूण केली.

"कालपासून तुझी खूप दगदग झालीय. आज आराम कर. टुडेज लंच इज ऑन मी!" म्हणून त्याने तिच्या हातावर थोपटले आणि किचनमध्ये गेला.

"थोड्या वेळात मी येते मदतीला.." ती फोनवर हात ठेवून ओरडून म्हणाली.

त्याने आत जाऊन फ्रिजशेजारी अडकवलेला तिचा एप्रन उचलला, त्याच्यावर लिहिलेलं Caution: Extremely Hot वाचून तो गालात हसला. एप्रन घालून त्याने दाल तडक्यासाठी डाळ भिजत ठेवली. गव्हाचं पीठ शोधून कणीक मळायला घेतली. बाहेरून उर्वीच्या उत्साहात बोलण्याचा आवाज येत होता.

तिची तिच्या आईबाबा आणि नातेवाईकांशी जी अटॅचमेण्ट होती ती त्याने कधीच अनुभवली नव्हती. त्याचे बाबाच फक्त त्याचे होते. उर्वीने लगेच आईची आठवण करून दिली असती. पण तो लहानपणापासून आईविना राहिला होता आणि आता भेटून तिच्याशी बोलायला आपल्याकडे काही शिल्लक असेल असे त्याला वाटत नव्हते. काही लांबचे नातेवाईक होते पण हिमाचलमधल्या जंगलात राहिल्यामुळे त्यांच्याशी फार काही संबंध राहिला नव्हता.

उर्वीला तिचे आईबाबा, नातेवाईक, त्यांच्या आठवणी, किस्से सांगताना ऐकून त्याला छान वाटत होतं. तिच्यासाठी ही सगळी नाती किती खोलवर रुजलेली, महत्वाची आहेत हे बघून त्याला आनंद होताच पण एकीकडे तो थोडासा जेलसही होत होता. तिला जितकं अधिक ओळखेल तितकी जास्त तो तिची काळजी करायला लागला होता. कदाचित हे प्रमाणाबाहेर चालले आहे, हे दोघांच्याही भल्याचे नाहीये. हे विचार तो टाळायचा प्रयत्न करूनही पुनः पुन्हा त्याच्या डोक्यात येत होते.

निदान हे दिवाळीचे चार पाच दिवस एन्जॉय करू, एकमेकांना वेळ देऊ मग पुढचं ठरवू असा विचार करत त्याने ते विचार बाजूला लोटले. "हुश्श संपले कॉल्स." म्हणत ती दारातून आली. आतापर्यंत तिने ड्रेस बदलून नेहमीचा पिंक टॅन्क टॉप आणि शॉर्टस घातल्या होत्या. मेकअप पण पुसून झाला होता. त्याचे हात कणकेत असतानाच अलगद त्याच्या मागे उभी रहात तिने "आदी? तू काय करतोयस?" विचारत त्याचा एप्रन काढून त्याला गुदगुल्या करायला सुरुवात केली. अचानक झालेल्या अटॅकने तो गडबडला. हसत हसत बरबटलेले हात वर धरत "स्टॉप इट, स्टॉप इट उर्वी" म्हणून ओरडत तो तिच्याकडे वळला. तिने पटकन त्याला मिठी मारली आणि त्याच्या छातीवर डोके टेकले. तिच्या कपाळावर ओठ टेकत त्याने तिच्या केसांमध्ये खोल श्वास घेतला. हे स्वप्न असेल तर त्यातून त्याला कधीच जाग यायला नको होती. तिच्या अंगाला नाजूक गुलाबांचा आणि चमकत्या उन्हाचा गंध होता. त्याचे बर्फाळ हृदय त्या उष्णतेत त्याच्या नकळत विरघळत होते.

"मी तुझ्यासाठी लंच तयार करतो आहे. रिमेम्बर?" तो उगीचच म्हणाला.

"थॅंक्यू सो मच आदी.. तुझ्याशिवाय मी काय करणार होते.." ती मिठी अजूनच घट्ट करत त्याच्या कानात कुजबुजली. 

त्याला शोधून काढल्याबद्दल त्यानेच तिचे आभार मानायला हवेत, त्याच्या डोक्यात विचार आला. क्षणात त्याचा घसा दाटून आला आणि त्याला बोलवेनासे झाले. त्याने पिठाच्या हातांनीच तिचे गाल ओंजळीत धरले आणि तिला खोलवर किस केले. ते दोघेही एकमेकांसाठी इतके भुकेले होते की त्यांना श्वास घेण्याचीही फुरसत नव्हती. त्याच्यासाठी ह्या एका मुलीचा स्पर्श, तिची चव, तिची गरज श्वासापेक्षाही जास्त झाली होती. एका क्षणात भविष्याबद्दलच्या त्याच्या चिंता आणि काळज्या वाफ होऊन उडून गेल्या. त्याच्यासाठी फक्त तिचे त्याच्या बरोबर असणे महत्वाचे होते.

थोडीशी मागे होत तिने वर बघत त्याच्या नजरेला नजर भिडवली आणि त्याच्या शर्टचे एकेक बटण काढू लागली. "उर्वी, स्टॉप!" तो पुटपुटला. तिने मान हलवत अजून एक बटण काढले. "उर्वी! नको!" त्याची कानशिलं तापली होती. त्याच्या डोळ्यात गुंतलेले तिचे डोळे गडद झाले होते.

"ह्याचा बदला घेतला जाईल" तो जवळ जात तिच्या डोक्यावर हनुवटी टेकत म्हणाला.

"घे!" तिने पटकन शेवटचे बटण काढले आणि बोटाने त्याच्या रेखीव ऍब्जच्या रेषा ट्रेस करत म्हणाली.

त्याने रिऍक्ट करेपर्यंत कॉलर मुठीत धरून तिने त्याचा शर्ट ओढून काढला आणि हॉलमध्ये पळून गेली. अर्धवट कणीक ओट्यावर तशीच टाकून तो लिटरली हात धुवून तिच्या मागे लागला.

दंगा करत ते तिच्या बेडरूमपर्यंत पोचले. त्यांचे बरेचसे कपडे एव्हाना जमिनीवर होते. एकमेकांच्या स्पर्श आणि गंधाच्या नशेत चूर होत त्याने तिला उचलून बेडवर टाकले आणि त्याचे स्वतःवरचे उरलेसुरले नियंत्रण तिच्या शरीराच्या उष्णतेत वितळून गेले. आतापर्यंत अज्ञात असलेल्या सगळ्या गोष्टी त्यांच्या शरीरांनी एकमेकांना सांगून टाकल्या आणि त्या गोड थकव्यात त्यांना कधीतरी  झोप लागली.

बऱ्याच वेळाने त्याला जाग आली तेव्हा ती त्याच्या गालावर नाक टेकून त्याच्या रेशमी केसांतून बोटं फिरवत होती. तो डोळे उघडून कुशीवर वळत कपाळ तिच्या कपाळाला टेकवून हसला. ती अजून गुंगीतच होती. त्याने पाठीवर हात टाकून तिला जवळ ओढले आणि तिच्या मिठीत तसाच पडून राहिला. थोड्या वेळाने तिने पूर्ण जागी होत त्याच्या गालावर हात ठेवून चमकत्या मधाळ डोळ्यांनी हसत त्याच्या डोळ्यात बघितले तोच बाहेर सोफ्यावर तिचा मोबाईल मोठ्याने खणखणला. तिने कपाळावर आठ्या घालून तोंड वाकडं केलं, स्वतःभोवती एक दोहर गुंडाळली आणि उठून बाहेर गेली.

तिचा आवाज वाढल्याचं ऐकून तो ट्रावझर्स घालून बाहेर आला. त्याचा शर्ट अजूनही सोफ्यावर पडलेला होता. त्याने शर्ट उचलून अंगात अडकवला. फोनवर हात ठेवून ती 'अना' म्हणून पुटपुटली. तो मान हलवून तिला प्रायव्हसी देण्यासाठी टेरेसमध्ये बीन बॅगवर पाय लांबवून बसला.

पाचेक मिनिटात ती कपडे घालून टेरेसमध्ये आलीच. ती येऊन त्याच्या गळ्यात हात टाकून मांडीवर बसली. तिचं तोंड पडलेलं होतं.

"व्हॉट्स अप स्वीटहार्ट?" त्याने तिचे केस कानामागे करत गालाला नाक घासत विचारले.

"आदीss" ती अगदीच निराश सुरात म्हणाली. त्याने तिच्याकडे भुवया उंचावून बघितले.

"अनाचं तिच्या पेरेन्ट्सबरोबर मोठं भांडण झालंय आणि ती रात्री इथे राहायला येतेय. ती घरातून कपडे घेऊन बाहेर पडलीय." ती जरा वैतागून म्हणाली. "दिवाळीमुळे ती दुसऱ्या कुणाकडे जाऊ शकत नाही. तिला वाटतंय मी घरी एकटीच आहे."

"व्हॉट द.." म्हणता म्हणता तो थांबला. "तिला यायला किती वेळ लागेल?"

"तासाभरात येईल."

"लेट मी किस यू सम मोर.." म्हणून त्याने पुन्हा तिच्या अजून हुळहुळणाऱ्या ओठांचा ताबा घेतला.

---

तो गेल्यापासून ती पटापट घर आवरत होती. अनाच्या शरलॉकींगला तोंड देण्याची तिची अजिबात मनस्थिती नव्हती. अजून काही प्रश्न येऊ नयेत म्हणून तिने कॉलरवाला पूर्ण बाह्यांचा मोठा पजामा घातला. अनाने आल्या आल्या आईवडील आणि तिच्या भांडणाचा वृत्तांत वर्णन केला. अर्थात नेहमीप्रमाणे ते लग्नासाठी मागे लागणे आणि हिची टाळाटाळ हाच विषय होता. अनाला अरेंज मॅरेज करायचे नव्हते आणि सस्ता, टिकावू बॉयफ्रेंड काही मिळत नव्हता.

तिचं रडगाणं ऐकून, मग फ्रीजमधलं उरलं सुरलं जेवून त्या टीव्हीसमोर बसल्या. अना भलामोठा कफ्तान घालून, आईस्क्रीमचे बकाणे भरत रेचल आणि चॅन्डलरला चीजकेकसाठी भांडताना मन लावून बघत होती. बाहेरून फटाक्यांचे, उडणाऱ्या रॉकेट्सचे धडाम धुडूम आवाज येत होते. तेवढ्यात मोबाईल पिंग झाला. फोन बघताच तिचे डोळे चमकले. अनाकडे एक नजर टाकून ती हळूच फोन घेऊन टेरेसमधल्या झुल्यावर जाऊन बसली.

तिने आदित्यचा टेक्स्ट उघडला.

A: 'फिर वही जागना है दिन की तरह
रात है और जैसे रात नहीं'

ओह, शायराना मूड! तिने ओठ चावत काय रिप्लाय करावा विचार केला.

U: 'सहमी है शाम, जागी हुई रात इन दिनों
कितने ख़राब हो गए हालात इन दिनों'

तिचा टेक्स्ट सेंड झाल्यापासून दोन सेकंदात फोन पुन्हा वाजला.

A: 'रात आ कर गुज़र भी जाती है
इक हमारी सहर नहीं होती'

आता तिने खूप आठवून रिप्लाय लिहिला.

U: 'सिर्फ़ हल्की सी बेक़रारी है
आज की रात दिल पे भारी है
मेरे आँसू नहीं हैं लावारिस
इक तबस्सुम से रिश्तेदारी है'

परत लगेच त्याचा टेक्स्ट हजर होता.

A: 'ऐ शमा तुझ पे रात ये भारी है जिस तरह
मैंने तमाम उम्र गुज़ारी है इस तरह'

तिने निःश्वास सोडला. तिच्याकडे उत्तर नव्हते. तिने तीन फ्लाईंग किस देणारे स्मायली टाईप केले आणि सेंडचे बटण दाबले.

क्रमशः