"सो, हिअर्स द मॅन ऑफ ऍक्शन!"

अनिशची कीबोर्डवरची बोटं थबकली आणि त्याने आवाजाच्या दिशेला पाहिले.

दारात शर्विल हाताची घडी घालून उभा होता. त्याच्या चेहऱ्यावर वैताग स्पष्ट दिसत होता.

अ ओ! अनिशच्या डोक्यात प्रकाश पडला. इमर्जन्सीच्या नादात तो शर्विलला भेटायचं अगदीच विसरून गेला होता. त्याने घड्याळात पाहिलं. नऊ! शिट, ह्याला दीडेक तास वाट बघायला लागली तर.. जाम वैतागला असणार. तसं त्याच्या चेहऱ्यावर शक्यतो असे भाव कधी दिसत नाहीत, आज मी बहुतेक जास्तच केलं. तो खुर्ची ढकलून उभा राहिला.

"नो एक्स्क्यूज ब्रो! आय एम सो सॉरी. आपण आताही जाऊ शकतो, कम ऑन. मी हे नंतर संपवतो." तो टेबलकडे हात करत म्हणाला.

"डोन्ट बॉदर! मी आधीच दोन बीअर घेतल्यात, अजून प्यायलो तर फ्लाईट मिस होईल." शर्विल दारातून आत आला आणि सोफ्यावरची सर्जिकल हार्डवेअर बाजूला सरकवून पसरून बसला. दुसऱ्या कोणी त्या हार्डवेअरला स्पर्श केला असता तरी तो उचकला असता पण शर्विलवर नाही.

"सो व्हॉट इज इट? इमर्जन्सी?"

"नेहमीप्रमाणे!" तो खुर्ची सोफ्यासमोर ओढून बसला.

"बिझी डे? अजून स्क्रब्जमधेच आहेस.." शर्विल थोडा सैलावत म्हणाला.

हम्म, नेहमी सर्जरीनंतर लगेच चेंज करतो पण आज वेळच नव्हता.
"दिवस कुठे निसटून गेला कळलंच नाही. हेक्टिक शब्दही कमी पडेल." त्याने हात वर करून आळस दिला.

"नो डिटेल्स प्लीज!" शर्विलने हात जोडले.

शर्विलला कल्पना होती कारण तोही हेल्थकेअरमध्येच होता फक्त दुसऱ्या बाजूला. वडीलांच्या फ्युचरीझम बायोसायन्सेस ह्या मेडिकल इक्वीपमेंट कंपनीत डिरेक्टर होता. त्याचं काम मुख्यत्त्वे सेल्स आणि नवीन कस्टमर्स मिळवणं हे होतं.

"तू कझनशी बॉंडींगचा चांगला चान्स घालवलास. तुला सोयीचं म्हणून मी हा हॉस्पिटलजवळचा पब ठरवला होता. एकतर हल्ली आपण हार्डली कधीतरी भेटतो.." शर्विल उठून डेस्कमागे जात म्हणाला. "मी पहाटे दिल्लीला चाललोय, दोनेक महिने तिकडेच असेन." डेस्कचा सगळ्यात खालचा खण उघडून त्याने छोटासा टॉय बास्केटबॉल काढला.

"दिल्ली? का?" तो बसल्या जागेवरूनच म्हणाला.

"एक डॉक्टर गळाला लावायचाय.." शर्विलने डेस्कशेजारी फरशीवर चिकटवलेली टेपची खूण शोधली आणि खुणेवर उभा राहून बॉल दारामागच्या बास्केटकडे टाकला. रिंगला टच करून बॉल बाऊन्स झाला.

"चं!" खुर्चीतून उठून त्याने बॉल घेतला. "बिग फिश?"

"बिगेस्ट!"

त्याने पोझिशन घेतली. "नीनाच्या लग्नापर्यंत परत येशील ना?"

"अम्म, कधी आहे ते सांग एकदा परत" शर्विलने डोकं खाजवलं.

"सप्टेंबर फर्स्ट वीक." त्याने पोझिशन घेत बॉल गपकन बास्केटमध्ये टाकला. स्कोर!

"एह! झुकेगा नही स्साला! लक हां लक, बाकी काही नाही!" शर्विलने नाक वाकडं केलं.

त्याने हसून बॉल पुन्हा शर्विलकडे दिला. डिच केल्यामुळे इतना तो बनता है. "तुला यावंच लागेल. तिथे आपले सगळे रिलेटीव्हज असतील. तूच मला त्यांच्यापासून वाचवू शकतोस. एक तर तू सगळ्यांचा लाडका आहेस आणि मला ते फक्त सहन करतात. प्लीज मॅन!"

"Aww डोन्ट मेक मी ब्लश!" शर्विलने लाजणाऱ्या मुलीची ओव्हर अ‍ॅक्टिंग करत त्याच्या हातून बॉल घेतला. शूट अँड स्कोअर!

"अरे मी विचारायला विसरलोच. तू काम करत होतास ते मोठं प्रपोजल सबमिट झालं का?"

"गेल्याच महिन्यात." तो समाधानाने हसत म्हणाला.

"आणि त्याचं अप्रूवल कधी मिळेल?"

"पुढच्या सहा महिन्यात तरी मिळायला हवं." विचारानेच त्याला मस्त वाटलं, या प्रोजेक्टवर किती काय काय काम करता येईल त्याचे विचार पुन्हा त्याच्या डोक्यात फिरू लागले.

"पण तू ह्या सगळ्या लग्झरीज सोडून राहू शकशील?" शर्विलच्या चेहऱ्यावर चिंता होती.

"होईल मॅनेज!" त्याने सहज सांगितलं आणि बॉल घेतला.

त्यांचा लुटूपुटूचा गेम आता रंगात आला होता. दोघेही खऱ्या मॅचप्रमाणे स्कोर करत होते. तो पूर्ण लक्ष बास्केटवर केंद्रित करताना शर्विल काहीतरी पबमध्ये भेटलेल्या मुलीबद्दल बडबडत होता.
"टोटल बेब! सो तू न आल्यामुळे इतकं काही बिघडलं नाही उलट बरंच झालं. शी'ज स्वीट. लांब केस, थोडी बुटकी आहे पण तिला ते सूट होतं. तिने मला नंबर पण दिला पण ती अजून वेगळीच स्टोरी आहे. सायरा! नाव पण वेगळं आहे ना!"

त्याने पटकन बॉल फेकला. बास्केटपासून फूटभर लांब जाऊन बॉल बाऊन्स झाला. "एक मिनिट! ती दिसायला कशी होती? परत सांग.."

त्याने अचानक एवढा इंटरेस्ट दाखवल्यामुळे शर्विल जरा गडबडला. "पाच दोन वगैरे उंची, लांब स्ट्रेट केस आणि बोलते खूप. डोन्ट वरी, नॉट युअर टाईप!"

"हां! ते अगदी बरोबर पकडलंस. नॉट माय टाईप. कारण ती माझ्या अंडर काम करते."

"नो वे! शक्यच नाही."

"तिचे डोळे ग्रीनीश ब्लू होते का?"

"एवढं नीट दिसलं नाही, घारे होते माझ्या मते."

"चबी चीक्स. हसल्यावर एका गालाला प्रीती झिंटा टाईप खळी पडते."

"होली शिट! सायरा? ती तुझ्याबरोबर काय काम करते? नर्स?"

"माझी सर्जिकल असिस्टंट आहे."

शर्विल फुटलाच. डोळे मिटून तो जोरजोरात हसायला लागला. "नो! नो फकिंग वे!" डोळ्यातलं पाणी निपटून हसता हसता तो उद्गारला.

"युअर टर्न" त्याने बॉल शर्विलकडे दिला. त्याने बॉल सोफ्याकडे भिरकावला आणि खुर्चीत पसरून बसला. "आता मला डिटेलमध्ये सांग. लास्ट टाइम आपण बोललो तेव्हा तुझा असिस्टंट सोडून गेला होता. तू म्हणत होतास तुझ्याकडे कोणी टिकत नाही."

"डॉ. आनंद. ते रिटायर झाले आणि जाता जाता त्यांची असिस्टंट माझ्या टीममध्ये टाकून गेले."

"नो वे, यू हायर्ड हर?" शर्विलने त्याला ब्लॉक करत विचारले. तो रिलॅक्स होता. कारण जे आहे त्यापेक्षा वाढवून त्याला काही सांगायचं नव्हतं, कारण सांगण्यासारखं काही नव्हतंच. त्याचा चार्मिंग लहान चुलतभाऊ सायरामध्ये इंटरेस्ट दाखवत होता. बिग डील!

"का?"

"कारण तिचं टायमिंग परफेक्ट होतं. माझ्याकडे असिस्टंट नव्हता आणि तिच्याकडे सर्जन. इट वर्क्ड."

शर्विलच्या चेहऱ्यावर आता खोडकर हसू पसरत होतं आणि त्याला अचानक शर्विलला चोपून काढायची इच्छा झाली.

"वेल, मग आम्ही डेटिंग केलं तर तुला ऑकवर्ड नाही ना होणार?"

त्याने रोखून पाहिलं. कपाळावर आता आठ्या आल्या होत्या. त्याची चिडचिड आता वरच्या पायरीवर गेली होती. "डेटिंग? तू फक्त पाच मिनिट भेटलायस तिला."

शर्विलने खांदे उडवले. हसत तो डेस्कवरच्या काही वस्तू बघायला लागला. "राईट! पण मला तिच्याबरोबर मजा आली. काहीतरी इन्स्टंट केमिस्ट्री आहे आमच्यात. तुला कळतंय? तुला जसं एखादा नव्या मेकचा पेसमेकर बघितल्यावर वाटेल तसं. लाईक फिजिकल एक्साईटमेंट टू, यू नो?" डोळा मारत तो म्हणाला.

"फनी हां!?" त्याने शर्विलच्या खांद्यावर हलकेच गुद्दा मारला आणि खांद्यावरची पकड जरा जास्तच मजबूत केली. "त्या तुझ्या डॉक्टरकडे एक डोळा काळानिळा घेऊन कसा जाणार तू?"

"काळानिळा?" शर्विल निरागसपणाचा आव आणत म्हणाला. "आपण फक्त माझ्या होणाऱ्या गर्लफ्रेंडबद्दल बोलत होतो आणि तू मला जखमी करायची धमकी देतोयस! धिस इज नॉट यू, भाऊ!"

नॉर्मली हा कधी मला भाऊ म्हणत नाही, नक्की ह्याच्या डोक्यात काहीतरी खिचडी पकतेय. फक्त माझ्या लाडक्या बाप्पा-पाच्छीकडे बघून मी ह्याचा खून करत नाहीये.  "मी तुला वॉर्न करतोय. स्टॉप इट." तो गंभीरपणे म्हणाला.

"काय स्टॉप करू? बी स्पेसिफिक!" शर्विल पुन्हा तिरकस हसला.

अनिशने त्याच्या खांद्यावरचा हात काढला आणि डेस्कजवळ जाऊन आपल्या वस्तू नीट ठेऊ लागला. "मला माहिती आहे, तू मला त्रास द्यायला हे सगळं मुद्दाम करतोयस. मी तुला ताटकळत ठेवल्याचा बदला. ओके फाईन, नाऊ लीव्ह हर आउट ऑफ इट."

शर्विलने भुवया उंचावल्या, "हाहा, एक म्हणजे असं काहीही नाहीये. मला एक सुंदर मुलगी भेटली, आम्ही बोललो, क्लिक झालो. तर माझ्यासाठी खुश होण्याऐवजी तू मलाच धमकी देतोयस. इंटरेस्टिंग! है ना? दुसरं म्हणजे मी शुभदाला डेट केलं तरी तू असाच रिऍक्ट होशील?"

त्याने फक्त एक जळजळीत कटाक्ष टाकला.

"राईट, ती बरी वागते माझ्याशी. मग एखादी नर्स?"

"स्टॉप इट."

"नाही, मला क्लीअर करायचंय. तुझ्या कुठल्याही एम्प्लॉईबद्दल तू असाच वागशील की हे फक्त सायराबद्दल आहे."

"यू आर बीइंग ऍन ए-होल! ड्रॉप इट."

"ओके फाईन." शर्विलने हात वर केले. "यापुढे सायराबद्दलच्या गोष्टी मी तुला सांगायला येणार नाही."

शर्विलचे बारीकसारीक गेम्स मी अंगाला लावून घेत नाही. चार वर्षांनी लहान असला तरी देवाने त्याला मला त्रास द्यायच्या कामगिरीवरच पाठवलंय. त्याला वाटतंय तो मला फार पिडतोय पण मला काहीही वाटत नाहीये. फाईन. डेट हर. हू केअर्स! त्याने विचारांमध्येच लॅपटॉप मिटून बॅगमध्ये ठेवला.

क्रमशः