सायराला वाटत होतं, त्याला बहुतेक ही लोकॅलिटी आवडणार नाही. जुनी वस्ती आणि घरंही थोडी जुनाट झालेली पण त्यात लाज वाटण्यासारखं काहीच नव्हतं. त्यांच्या या दोन गल्ल्याच बिल्डरच्या आक्रमणातून टिकून राहिल्या होत्या. बाकी सगळीकडे जुनी घरं पाडून टॉवर्स झाले. तिचं लहानसं बैठं घर होतं. बाहेरचा रंग उडालेला आणि मेंटेनन्सची कमतरता जाणवत होती. तरीही पुढे चार फुटाचं अंगण अगदी स्वच्छ आणि झाडांनी भरलेलं होतं. मनीप्लांटचा एक अजस्त्र वेल घराच्या भिंतीवर पसरला होता. निळ्या दरवाजावर पेपर क्वीलिंग केलेली 17, Deshmukh's अशी अक्षरं असणारी लाकडी फ्रेम होती. ते दाराबाहेर वेलकम लिहिलेल्या मोठ्या तपकिरी मॅटवर उभे होते.

"मला आवडलं.. म्हणजे तुझं घर.."

ती अजून त्याच्या डोळ्यात बघत नव्हती. "हम्म, थँक यू मला सोडायला आल्याबद्दल. मी तुम्हाला आत बोलावलं असतं, पण यू नो.." ती हातातल्या किल्लीकडे बघत म्हणाली."आपण उद्या भेटू."

तिने दार उघडायला किल्ली पुढे केली.

"सायरा.."

"श्श, काय बोलायचं ते काळजीपूर्वक बोला. माझी बहीण नक्की दाराला कान लावून असेल."

"ओह कमॉss न!" आतून आवाज आला. दार धाडकन उघडलं आणि त्याच्यासमोर सायराचं मिनिएचर व्हर्जन उभं होतं. तसंच नाक, तसेच केस फक्त हिचे वर गुंडाळून क्लचरमध्ये अडकवलेले होते. नेहा रागाने दोघांकडे बघत होती पण तिचा राग म्हणजे क्यूट वाघाच्या बछड्याने डरकाळी फोडल्यासारखा होता. तिने लूज टी शर्ट आणि पायजमा घातला होता.

"मी फक्त दार उघडायला आले होते." नेहा पटकन म्हणाली.

"नाही, तू दाराला कान लावून उभी होतीस. आय नो यू!" सायरा हाताची घडी घालून म्हणाली.

नेहाने जोरजोरात मान हलवली "अजिबात नाही, मी तुझ्याशी असं कसं वागेन दी!"

"हो? मग मघाशी खिडकीला नाक टेकून काय करत होतीस तू?" आत शिरत सायराने सँडल्स काढले आणि पर्स टेबलावर टाकली.

"मला वाटलं कचऱ्याची गाडी आली."

"काहीही! तू काहीही गोष्टी रचू शकतेस!" सायरा मान हलवत जरा हसली.

"मी खोटं बोलत नाहीये. पण तू माझी उलटतपासणी का करतेयस?! तुम्ही तिथे काय करत होतात? आय बेट, कुंपणावरून फुलं चोरताचोरता मोटे काकांनीपण बघितलं असेल तुम्हाला."

आणि त्यांचं भांडण चालूच राहिलं. तो अजूनही डोअरमॅटवरच उभा होता. त्या दोघींची बडबड आणि ते घरगुती, थोडं अस्ताव्यस्त, आतून शांत करणारं जिवंत घर बघून त्याला बरं वाटत होतं. तो अचानक शिंकला आणि नेहाचं लक्ष त्याच्याकडे गेलं. "वेट! यू आर नॉट शर्विल!"

तो जरा हसला, "मी शर्विलचा मोठा भाऊ आहे."

"पण.. पण कसं शक्य आहे? मी तुम्हाला कुठेतरी बघितलंय." नेहा एका बोटाने हनुवटी खाजवत म्हणाली. ती लक्ष देऊन त्याच्याकडे बघत आठवत होती. अचानक तिचे डोळे विस्फारले "मॅकड्रिमी!" तिने सायराकडे पाहिलं.

"डॉ. पै!! तुम्ही डॉ. पै आहात ना, हॉस्पिटलमधले? एक मिनिट, म्हणजे शर्विल तुमचा भाऊ आहे!" चेहरा त्याच्याकडे फिरवत तिने विचारलं.

तेवढ्यात सायराने पटकन तिच्यापुढे येत दरवाजा पकडला. "ओकेssss देन. डॉ. पैंना आता निघायचंय. इमर्जन्सी आहे.." तिने दारात येणाऱ्या नेहाला मागे ढकललं. दार लोटून फक्त एक फट राहील इतकंच उघडं ठेवलं. त्याला फटीतून फक्त तिचा एक डोळा आणि ओठ दिसत होते, काही सेकंदांपूर्वी त्याने किस केलेले. "थँक्स अगेन.." ती खोटं गोड हसत म्हणाली "आपण अजून बोल.."

"दीद, तू मॅकड्रिमीबरोबर होतीस! अँड यू वर किसिंग!" नेहा तिच्यामागे ओरडली.

सायराचे डोळे विस्फारून गाल लाल झाले.

"तिच्याकडे लक्ष देऊ नका, हॉस्पिटलमध्ये भेटू. बाय!" म्हणून तिने दरवाजा लावला. आतून अजूनही त्यांचे एकमेकींवर ओरडण्याचे आवाज येत होते. तो हसत रिमझिम सुरू झालेल्या पावसात बाहेर पडला.

"मी प्रॉमिस केल्याप्रमाणे साडेदहाला झोपून गेले. मला वाटलं तू बारापर्यंत येशील. मला साडेतीनला जाग आली. पाणी प्यायला उठले तर तू दिसली नाहीस, मग माझी सॉलिड टरकली. खूप पाऊस पडत होता. तुला कॉल लागत नव्हता मग मी सरळ शर्विलला कॉल केला पण त्याचाही फोन आउट ऑफ कव्हरेज होता. मी जामच घाबरले. रेणूला कॉल केला, काका ड्यूटीवर होते. मग तिने त्यांना कॉन्फरन्सवर घेतलं. त्यांना तू कुठे आहेस आणि अजून आली नाहीस वगैरे सांगितलं. त्यांना शर्विलची फॅमिली ऐकून माहीत होती. ते म्हणाले, पावसात गाडी वगैरे बंद पडली असेल. जरा उजाडू दे,  तोपर्यंत तू नाही आलीस तर चौकीत येऊन मिसिंग कंप्लेन्ट दे. मी वाट बघत बसले आणि नशिबाने पावणेसहाला तुझा फोन आला. घाबरून माझी जाम वाट लागली होती दी." नेहा बोलतच सुटली होती.

तिने पुढे होत नेहाला मिठी मारून डोक्यावरून हात फिरवला. "आय एम सो सो सॉरी नेहू, माझी चूक झाली. पर्समध्ये पॉवर बँक टाकायला हवी होती. फोन डेड झाल्यावर मला तुझीच काळजी वाटत होती. हे असं डेटवर जाणं वगैरे मी पहिल्यांदाच केलं त्यामुळे अशी धांदल उडाली."

थोड्या वेळाने नेहाला बटाटेपोहे करून देता देता तिने संध्याकाळपासूनची इत्यंभूत कहाणी सांगितली.

---

गेला पूर्ण आठवडा तिच्यासाठी एक गरगरणारा रोलरकोस्टर होता. आधी तिने अनिशच्या केबिनमध्ये जाऊन वाद घातला, दुसऱ्या दिवशी इन्स्ट्रुमेंट्स पाडली, सर्जरी डिले केली, रडली, नंतर त्याने तिला घरी सोडता सोडता फटकारले, रविवारी ती जबरदस्तीने त्याच्या भावाबरोबर लग्नाला गेली आणि शेवटी त्याच्या घरी जाऊन सकाळी त्याच्या बेडमध्ये जागी झाली. सोमवारी सकाळी त्याने तिला किस केलं आणि तिने त्याला मूर्खासारखं धरूनच ठेवलं. तिच्या बोटांनी त्याचे केस घट्ट धरले होते आणि तिच्या व्होकल कॉर्डस अत्यंत वाईट नशीले आवाज काढत होत्या! त्याला वाटलं असेल हिने कधी कोणाला किसच केलं नाहीये.

आज मंगळवार आहे आणि आज मला हॉस्पिटलमध्ये जावंच लागेल. त्यात काय, ओटीमध्ये जायचं आणि ऑल इज वेल!
बट ऑल इज नॉट ऍट ऑल वेल.

ह्या सगळ्या गोष्टी प्रोसेस करायला वेळ लागतो ना. पटापट इतक्या गोष्टी बदलत आहेत की काय करावं काही सुचत नाहीये. मी काय करू? हे सगळं थांबवू, जरा रडून घेऊ, प्रेमात पडल्याचं सांगू की त्याला माझ्याजवळ येण्यापासून रोखू... हे प्रेम आहे की युद्ध!

टेक्निकली अनिश माझा बॉस नाहीये. हॉस्पिटलचे डिरेक्टर्स माझे बॉस आहेत. पण तो माझा सुपिरिअर आहे, सर्जन आहे आणि थोडासा घाबरवणारा आहे. त्याच्याबरोबर इनव्हॉल्व होणं म्हणजे शुअर शॉट डिझास्टर आहे. ही सिच्युएशन हळुवारपणे कशी हाताळायची ते मला माहिती आहे, इतकं ग्रे'ज काही उगाच नाही बघितलं. कोरिडॉरमध्ये कुजबुज किंवा ओटीमध्ये सेक्सी कटाक्ष नो नो. मला स्वतःबद्दल अजिबात गॉसिप व्हायला नकोय. जर हे कुणाला कळलंच तर ते माझ्या टर्म्सवर कळेल.

सायरा त्यासाठीच HR ऑफिसबाहेर बसली होती. आत काळोख होता, HR वाल्यांचा दिवस अजून सुरू व्हायचा होता. साडेसातच तर वाजले होते. एवढ्यात तिथल्या तीन देवीयांपैकी एक नीता उगवली आणि तिने किल्लीने दार उघडलं. लॅपटॉप ऑन करून लगेच मेकअप करायला वॉशरूमकडे पळायच्या आत सायराने तिला पकडलं. चेहऱ्यावर पटकन मोठं हसू आणत "नीता! हाय, गुड मॉर्निंग!" म्हणून ती समोरच्या खुर्चीतच जाऊन बसली.

"गुड मॉर्निंग" म्हणत नीताला समोर बसावंच लागलं. "काय काम आहे?"

"सॉरी मी खूप लवकर आले पण मला थोडं बोलायचं होतं."

"कुणाबद्दल तक्रार आहे?"

"तक्रार? नाही नाही. मला फक्त एका डॉक्टरांबरोबर माझ्या सिच्युएशनबद्दल माहिती हवी आहे."

"कुठला फॉर्म हवाय? सेक्शुअल हरॅसमेंट की होस्टाईल वर्क कंडिशन्स?" नीता एक मोठी बॉक्स फाईल टेबलावर आपटून त्यातून लाल पिवळे फॉर्म्स काढत म्हणाली.

तिने हात वर केले. "नाही नाही. फॉर्म नकोय. मला फक्त गाईड कर."

"ओके, त्यांनी तुला कशासाठी फोर्स केलं किंवा तुला अस्वस्थ वाटेल असं काही केलं?"

तिने नकारार्थी मान हलवली. "नो. हे दोघांच्या संमतीने होतं. आय ऍक्चुली एंजॉईड इट!"

नीताने भुवया उंचावल्या.

तिने फार डिटेलमध्ये न जाता त्या किसबद्दल सांगितलं.

"सो, तू मला फक्त एवढंच सांगायला आलीस की तुम्ही किस केलं आणि त्यात तुला मजा आली!" नीता एखाद्या लहान पोरीशी बोलावं तसं बोलत होती.

तिने सुस्कारा सोडला. समजलं एकदाचं. "तेच सांगतेय. असं करण्याविरुद्ध हॉस्पिटलच्या काही गाईडलाईन्स, रुल्स असं काही आहे का? एम्प्लॉयी हँडबुक वगैरे?"

"नाही." नीताने बॉक्स फाईल पुन्हा आपटून कॅबिनेटमध्ये ठेवली.

ओह, ओके.

अशी रिलेशनशिप अलाऊड आहे म्हटल्यावर ती थोडी निराशच झाली. "प्लीज एकदा डबल चेक कर ना."

नीताने तिच्याकडे एक मारका कटाक्ष टाकला.

नीता पर्स घेऊन केबिनबाहेर पडली आणि सायरा एकटीच विचार करत बसली. तिच्या पोटात गोळा आला होता. आत्ता तिला जाणवलं की तिला ही रिलेशनशिप कुठल्या तरी रूलमुळे थांबवायची होती. तिला काल रात्रभर झोप लागली नव्हती. पूर्णवेळ तिला त्या किसची बारीकसारीक डिटेल्स आठवत होती. इट्स नॉट ओके. तिला त्या किसआधीचं तिचं साधं सोपं आयुष्य हवं होतं, ज्यात तिला फक्त हॉस्पिटल आणि नेहाला सांभाळायचं होतं. आत्ता तिच्या आत घुसळणाऱ्या ह्या सगळ्या फीलिंग्ज तिला नको होत्या. अजून वाहवत गेलो तर काय, ही भीती होतीच. ती कॅज्युअल रिलेशनशिप करू शकत नव्हती. तिचं आयुष्य आधीच इतकं गुंतागुंतीचं होतं त्यात ही भर!

शिट!

तिला कुठला तरी फॉर्म हवा होता, ज्यामुळे सगळ्या गोष्टीना फुल स्टॉप लागेल. निदान थोडा बफर टाइम मिळेल. तिला अनिशला गोड बोलून हे कसं हॉस्पिटल रुल्सच्या अगेन्स्ट आहे आणि तिला तिचा जॉब टिकवणं किती महत्त्वाचं आहे हे सांगता आलं असतं. पण नीताने सगळा घोळ केला.

"फाईन! आता मलाच काहीतरी करावं लागणार." तिने मन घट्ट केलं.

क्रमशः