मी घरी जाऊन आंघोळ करेपर्यंत अज्याचे दोन कॉल येऊन गेले. शेवटी मी कपडे घालून केस जेमतेम पुसले आणि तसाच पलोमाच्या घराकडे निघालो. तिने दार उघडताच मी शिट्टी वाजवली! तिने कत्थई रंगाचा स्लीवलेस काऊल नेक टॉप आणि ब्लॅक ट्रावझर्स घातल्या होत्या. नेहमीचे सरळसोट केस आता सॉफ्ट कर्ल केले होते. कानात कसल्यातरी स्टोनचे ड्रॉप इयरींग. मी तिच्या मागोमाग किचनमध्ये गेलो. जाईजुई तिथे हसत उभ्याच होत्या.
"लूकींग गुड, बॅटमॅन! पलोने नोटीस केलंच असेल!" जाई पलोमाकडे बघून भुवया उडवत म्हणाली.
"एक दिवस तरी तुझा जाईपणा बंद कर!" पलोमा हळू पण डेडली आवाजात तिला ओरडली.
आम्ही घराबाहेर पडलो आणि हॉटेलवर पोचेपर्यंत गाडीत पूर्ण वेळ जाई-जुईचा आवाज होता. "मग, बॅटमॅन? गंजक्याला भेटायला तय्यार काय?" जाईने माझ्या मागून विचारले.
पलोमाने लगेच मान वळवून तिला एक जहाल लूक दिला. "एवढा काय गंजका नाहीय तो! तू फक्त एकदा व्हिडिओ कॉलवर बघितलं आहेस त्याला. उगा जज करू नको."
"तर तर, तेवढ्यातल्या तेवढ्यात मला तो टीमचा ओनर आहे, त्याचा कार्पेटचा केवढा मोठा बिझनेस आहे वगैरे सांगून झालं. कायम एवढा शायनिंग मारत असतो! सॉरी भैणी, माझ्या बुक्समध्ये तो गंजकाच आहे!" जाईचे तोंड कोणी बंद करू शकत नाही.
"तसा बराय तो. तेव्हा कॉलवर नर्व्हस असेल." मध्येच जुई म्हणाली.
"तो नुसता शो ऑफ आहे आणि तुमच्यात एकही कॉमन गोष्ट नव्हती." जाई पलोमाकडे बघत म्हणाली.
"आम्ही दोघंही दिल्लीत होतो, दोघांनाही खाण्याची आवड होती आणि आपापल्या कामात बिझी होतो एवढं पुरेसं होतं. तू जरा स्वत:कडे लक्ष दे आता." उतरून हॉटेलच्या दाराबाहेर आल्यावर पलोमा म्हणाली.
"हुं, आय होप त्याचे फ्रेंड्स तरी हॉट असतील! तो दिसायला छान आहे हे मी मान्य करते.." जाई पटपट चालत पलोमाच्या बाजूला पोचली.
ह्या फुलसुंदर मुली एकमेकींना भारी टोलवतात. बोलण्यात कोण कोणाला ऐकणार नाही. मला ऐकायला मजाच येते. इतकी वर्ष मी त्यांचे भरपूर वादविवाद बघितलेत पण एंड ऑफ द डे त्या कायम एकमेकींच्या पाठीशी असतात.
आम्ही आत जाताच बारशेजारी अज्या आणि दोन मित्र उभे होते. क्राफ्ट बिअरची ऑर्डर दिलेली होती. दिदी आणि अजय पिणार नव्हते. आम्ही जाताच दिदीने येऊन सगळ्यांना मिठ्या मारल्या आणि आम्ही कोपऱ्यात दोन टेबल जॉईन करून बसलो. सगळ्यांनी आपापले मग्ज भिडवले. "आपला भाऊ परत कोल्हापुरात आलाय म्हणून चीअर्स!" अजय आपला पाण्याचा ग्लास पुढे करून म्हणाला.
"चीअर्स टू हॉट बॉयज, नाईस बीयर अँड बेस्ट फ्रेन्डस!!" जाई बीअरचा एक मोठा घोट घेऊन फेक ॲक्सेंटमध्ये म्हणाली. सगळे खिदळले. तेवढ्यात दोन चार मुलामुलींनी येऊन ऑटोग्राफ आणि सेल्फीसाठी गर्दी केली. मी मग खाली ठेवला आणि त्यांच्याबरोबर फोटो काढले. परत खाली बसलो तेव्हा शेजारी पलो माझ्याकडे गालात हसत बघत होती. "ह्याचा कधी कंटाळा नाही येत?" ती कुजबुजली.
"नाह, सेलिब्रिटी असल्याचा फायदा, तोटा दोन्ही आहे. आय डोन्ट माईंड!"
अचानक दरवाजातून आत येणाऱ्या घोळक्याचा गोंधळ, जोरजोरात हसायचे आवाज ऐकू आले. सगळा ग्रुप सूटबीट घालून होता आणि सगळी पोरं आधीच बऱ्यापैकी हाय दिसत होती. सयाजीमधल्या लोकल क्राऊडमधे हे लोक लगेच वेगळे दिसत होते. घट्ट ब्लू सूट आणि एव्हीएटर्सवाला एक माणूस आमच्या टेबलकडे आला. केस जेल लावून मागे वळवलेले. खरंच गंजका! जाई वॉज राईट!! माझ्यापेक्षा उंचीला थोडा कमी आहे.
"रात्रीचं गॉगल घालतंय हे अडगं!" जाई खुसफुसली. पलो आणि जुईने दोन्हीकडून तिला कोपरं मारली.
"पलोमा फुलसुंदर! लाँग टाईम..." त्याला बघून पलो उभी राहताच त्याने खांद्यावर हात टाकून तिला जवळ ओढून घेतली. बघतानाच माझ्या दोन्ही हातांच्या घट्ट मुठी वळल्या गेल्या. अज्याने माझ्या खांद्यावर थोपटत मान हलवली. "शांत गदाधारी भीम, शांत!"
माझा तिच्यावर काही हक्क नव्हता, पण फ्रेंड्स म्हणून तरी मी तिला प्रोटेक्ट करू शकतो ना!
"हॅरी, तुम मेरी सिस्टर्ससे मिल चुके हो. और ये है समर, अजय और निखिल." बोलता बोलता तिने त्याच्या मिठीतून सुटका करून घेतली. ती ज्या प्रकारे त्याच्याशी अंतर ठेऊन बाजूला झाली ते माझ्या नजरेतून सुटलं नाही. तरीही आमच्याशी हॅण्ड शेक करायला त्याने हात पुढे केला आणि दुसरा हात तिच्या कंबरेवर ठेवला.
"ओ वेट! तुम तो क्रिकेटर हो राईट? मैं क्रिकेट ज्यादा फॉलो नही करता, आय एम मोर इंटू फुटबॉल!" तो मिजाशीत म्हणाला.
"आय एम द क्रिकेटर! राईट!!" माझ्या आवाजातून वैताग लपत नव्हता.
"ही वॉज द कॅप्टन! अँड द बेस्ट वन वी हॅड" अजय हात मिळवताना म्हणाला.
हा माणूस त्याच्या ग्रुपमध्ये जरा तरी सोबर वाटत होता पण त्याच्याबरोबरची पोरं ड्रिंक्सच्या ऑर्डर ओरडत होती, बरळत वेटरशी वाद घालत होती. जाम खिरीत खराटा!!
जाईने नाटकीपणे लांब श्वास सोडला. "श्या!! मी हॉट बॉयज म्हणत होते!" तिच्याकडे बघून न हसण्याचा प्रयत्न करत पलोने तोंडावर हात ठेवला आणि हरिशकडे वळली. "हम्म. समर इज अ पास्ट कॅप्टन अँड नाउ ही प्लेज फॉर द इंडियन्स. मैं उसीके साथ काम कर रही हूं, पता है ना?"
त्याने मान हलवली. "हां, हां. एक आदमी को खुद बहुत सिक्युअर रहना पडता है जब लडकी इतने सारे जॉक्स के साथ डेली बेसिस पर काम करती है!"
पलोमाने काही क्षण डोळे मिटून घेतले. "हे, कुछ खाने के लिये ऑर्डर करते है. यू गाईज इट अँड सोबर अप अ लिट्ल." त्याने मान हलवली. "साऊंडस् गुड, बेबी!" तिचं हसू मावळलं. ती त्याच्या दंडाला धरून दुसऱ्या टेबलकडे घेऊन गेली. तिला त्याला आमच्यापासून दूर ठेवायचंय, साहजिक आहे.
"ई ss गंजक्याचे मित्र डबल गंजके आहेत!" जाई तोंड वाकडं करत म्हणाली. मी हसलो पण माझी नजर पलोवर होती. हा फालतू माणूस सारखा तिला टच करायला बघत होता. तिने तो त्रास देत असल्याची एक जरी हिंट दिली तरी मी त्याचे दात पाडायला कमी करणार नाही.
"खरंच गंजके!!" जुईपण हसत म्हणाली. "कारण समर हा एकच डिसेंट मुलगा होता तिच्या आयुष्यात."
दिदीने पाण्याचा ग्लास खाली ठेवला. "हम्म, गंजक्या लोकांच्यात जीव अडकून पडत नाही." दीदी माझ्याकडे बघून बोलत होती."आय थिंक दॅट्स द गोल!"
आणि खळ खटॅक, त्याच क्षणी माझ्या काळजात कळ उठली. मी तिला दुसऱ्या कोणा माणसाबरोबर बघूच शकत नव्हतो.
कदाचित ती मला कश्मीराबरोबर बघून अशीच खुळ्यागत वागत होती.
कदाचित ह्या वेळी मी तिला बाथरूममध्ये ओढून राऊंड टू केला पाहिजे! मी पाण्याचा ग्लास रिकामा केला आणि पलोमाकडे नजर टाकली. तिचे डोळे माझ्यावरच खिळले होते.
पलोमा
"तो मुझे अपने घर नाही बुलाओगी?" हरीषने कोणाला तरी टेक्स्ट करून फोन खाली ठेवला आणि विचारलं. माझं त्याच्या फोनकडे लक्ष गेलं आणि तोंड उघडच राहिलं. स्नॅपचॅटवर एका अतिशय डीप नेक लेहेंगा चोली घातलेल्या बाईचा फोटो होता. "इग्नोर हर! ये कुछ लडकीया दिल्लीसे हमारे साथ आयी है, मॉडेल्स है. शादी में डान्स, एंटरटेनमेंट करेगी. ये रमोना, मेरे पीछे पडी है." त्याने फोन पुढे सरकवून तिचा फोटो दाखवला. मी कसंबसं हसणं कंट्रोल केलं.
जाई बरोबर होती. हा अगदीच गंजका आहे. आम्ही दिल्लीत एकत्र असायचो तेव्हा तो बऱ्यापैकी डिसेंट वागायचा. पण पुरुषांचा ग्रुप आणि अल्कोहोल एकत्र असेल तेव्हा बरोबर त्याच्या आतला एमसीपी बाहेर यायचा.
आणि ह्या मुलीशी चॅट करता करता हा मला घरी येऊ का विचारतोय!!
"हॅरी, आय थिंक यू विल हॅव बेटर टाईम विथ रमोना!" मी पटकन म्हणाले.
"लिसन पलोमा, शी डझंट मॅटर टू मी. यू मॅटर! ऑल्सो यू हॅव बेटर कर्व्हस!!" त्याने पुढे होऊन माझ्या हातावर हात ठेवला. व्हॉट!! हे मी विचार केल्यापेक्षाही वाईट आहे. नक्कीच तो खूप जास्त प्यायलाय. आधी हाय असतानाही तो इतका वाईट वागत नव्हता.
"धिस इज इनफ. आय थिंक यू आर ॲट द राँग प्लेस. अपने फ्रेंड्स को लेकर घर जाओ और एन्जॉय करो." मी उठून उभी राहिले. तो काही माझा फार खास मित्र वगैरे नव्हता त्यामुळे त्याने कॉन्टॅक्ट तोडला तरी चालेल. त्याआधी मीच ब्लॉक करेन त्याला. आत्ता इथून निघणं हेच बेस्ट राहील.
त्याच्याबरोबर आलेले पोट्टे आजूबाजूच्या लोकांना डिस्टर्ब करत होते. जोरजोरात बोलणं, खिदळणं, शिव्या सगळं सुरू होतं. आत्तापर्यंत त्यांनी दोन ग्लास फोडून, एक खुर्ची पाडून झाली होती. हे काय इथे चालणार नव्हतंच. वेटर आल्यावर हरीषने कार्ड टेबलावर आपटलं. पेमेंट झाल्यावर वेटरने बाकी पोरांना अदबीने निघायला सांगितलं. त्यांनी सांगितल्याप्रमाणे दोन कार पिकअपसाठी येऊन थांबल्या होत्या.
"चल जा बे, बेंचो!" एकाने वेटरला मागे ढकलला. तडक समर, अजय आणि बाकी मुलं उठून उभी राहिली. दिल्लीवाले त्यांच्याकडे बघून समजून गेले की ते संख्येने जास्त असले तरी आत्ता त्यांना आमची टीम भारी पडेल. सो हात वर करून त्यांनी दाराकडे माघार घेतली.
"वैसे भी ये घाटी जगह इतनी बोरींग है!" एकजण जाता जाता तोंडातला पानमसाला सांभाळत म्हणाला.
"गुड चॉईस!!" जाईने त्याला मधलं बोट दाखवलं.
"बेबी, आय वाना गो होम विथ यू.." हरीष माझ्या खांद्यावर हात टाकत बरळला. त्याच्या तोंडाला स्कॉच आणि सिगारेटचा एकत्रित भयाण वास येत होता. मी त्याचा हात झटकून लांब झाले. आम्ही एकत्र असताना तो कधीच मला बेबी वगैरे म्हणाला नव्हता. आजच हे कुठून काढलं देव जाणे.
आणि ते मला अजिबात आवडलं नव्हतं.
"हरीष, तुम्हे जाना चाहिए. धिस इज नॉट हॅपनिंग." मी सरळ सांगितलं. मला त्याचा अपमान करायचा नव्हता पण आजच्या गोष्टी त्याला उद्या आठवणारसुद्धा नाहीत.
"तुम लोग निकलो, मैं पलोमा के साथ जाऊंगाss" त्याने दाराबाहेर पडणाऱ्या त्याच्या ग्रुपला ओरडुन सांगितलं. मी समोर बघितलं तर समर माझ्यावर लक्ष ठेऊन उभा होता, आता अजय आणि बाकी लोक पण बघायला लागले.
"हे! लिसन टू मी! तुम मेरे साथ नही जा रहे. अपने फ्रेंड्स के साथ कॅब मे बैठो और घर जाओ." कोपऱ्यातले टेबल आणि म्यूटेड लायटिंगचा फायदा घेत हरीषने माझ्या मानेमागे हात ठेऊन पुढे ओढलं. एक क्षण मी सुन्न झाले, काही सुधरेनाच. मग त्याचे ओठ जवळ दिसल्यावर अचानक तो काय करतोय ते लक्षात आलं आणि मी त्याच्या छातीवर हात ठेऊन, जोर लावून ढकलला. काय होतंय ते कळायच्या आत तो मागच्यामागे माझ्यापासून दूर खेचला गेला होता.
समर!!
त्याने हरीषला बुजगावण्यासारखं उचलून मागच्या टेबलवर आपटलं. "हाथ हटाव.. डोन्ट यू डेअर टच हर." तो खर्जातल्या आवाजात ओरडला, त्याच्या डोळ्यांमध्ये एक रानटी झाक होती आणि तो रागाने अक्षरशः थरथरत होता. मी इकडेतिकडे बघितलं. नशिबाने एव्हाना तिथे आम्हीच सगळे शिल्लक होतो.
मी घाबरून त्याचे खांदे धरले. "समर, सोड त्याला. मी ठीक आहे. हरीष, यू नीड टू गो. राईट नाउ!!"
हरीष एव्हाना कसाबसा उठून उभा राहिला होता.
"ईझी डूड, ईझी! ये दो लाख का सूट है.." त्याने कॉलर नीट करून कपडे झटकले आणि माझ्याकडे रागाने पाहिलं. "मैं रमोना को कॉल करता हूं." मी अविश्वासाने मान हलवत मागे झाले. "टेक केअर हरीष." मी शांतपणे म्हणाले.
त्याने मला एक सल्युट ठोकला आणि समरला बाजूला सारून बाहेर गेला.
"काय ऐतिहासिक भेट होती ही!!" दिदी अजयला चिकटून म्हणाली.
क्रमशः