अलिशा आ वासून आमच्याकडे बघत होती. तिला काय करावं सुचत नव्हतं, अर्थातच तिने आतलं आमचं भांडण ऐकलं असणार. मीही तेवढाच शॉकमध्ये होतो. घोरपडे इतक्या खाली जाऊन, ओपनली मला ब्लॅकमेल करेल असं वाटलं नव्हतं. एका अर्थी, झालं ते बरंच झालं. आय एम हॅपी. त्याच्यासारख्या माणसाबरोबर खेळत राहणं हा डोक्याला त्रासच होता. आता त्याने त्याचे खरे रंग दाखवल्यावर मी त्याच्यासोबत राहणं शक्यच नाही. स्पेशली तो पलोमाबद्दल जे काही बोलला, त्यानंतर. आय एम डन!

"होली शिट!" आम्ही दाराबाहेर पडून लिफ्टमध्ये शिरताच जय उद्गारला.

"हुकलंय म्हातारं!" मी केसांतून हात फिरवत म्हणालो.

"टोटली! यू नो, हमे ये केस ऊपर ले जाना चाहिए. ये आदमी तो पूरा आऊट ऑफ कंट्रोल है." लिफ्टमधून आम्ही लॉबीत आलो.

"मला जरा थंड होऊ दे. ग्रँडमामाजमध्ये जाऊ, कॉफी घेऊ, थोड्या कॅलरीज पोटात जाऊदेत, मग बोलू. ओके?" त्याने मान हलवल्यावर आम्ही शेजारच्या कॅफेत जाण्यासाठी मुख्य दरवाज्यातून बाहेर पडलो. तसा कॅफे अकराला उघडतो पण आम्हाला स्टार पॉवरमुळे लवकर एन्ट्री मिळते.

आम्ही बाहेर आलो आणि कॅमेरे रोखून पॅप्सचं एक मोहोळ आमच्यावर क्लिकक्लिकाट करत चालून आलं. शिट! हे विसरलोच होतो. इतके दिवस ह्या मॅडनेसपासून दूर निवांत असल्यामुळे ही बाजू लक्षातच येत नव्हती. आता यांना तोंड द्यायचा माझ्यात पेशन्स नव्हता. मी उन्हापासून वाचायला डोळ्यावर हात घेतला आणि पटापट चालू लागलो. "समरss" गर्दीतून आवाज आला आणि मी चमकून आवाजाच्या दिशेने पाहिले. रस्त्याच्या कडेला कार थांबली होती आणि कश्मीरा माझ्याकडे  ऑल्मोस्ट पळत येत होती.

आता ही काय करतेय इथे? सगळीकडून फ्लॅश चमकू लागले आणि लोक पुढे पुढे येत शूट करू लागले. कश्मीरा खूप टेन्शनमध्ये दिसत होती. ती माझ्या शेजारी येऊन पोचली. "हे, तू काय करतेय इथे?"

"आत्ताच्या आत्ता तुझ्याशी बोलायचय. मी कॉल करत होते पण तू उचलला नाहीस. हे खूप अर्जंट आहे, समर!" तिने माझा हात घट्ट पकडला आणि कानात कुजबुजली. 

मी जयकडे नजर टाकली. तो अवाक होऊन आमच्याकडे बघत होता. त्याची कश्मीराशी थोडीफार ओळख होती. ती त्याच्याकडे बघून हसली आणि तिने पुन्हा माझ्याकडे पाहिलं. "आम्ही कॅफेत चाललोय, चल." म्हणून तिला घेऊन वळेपर्यंत आम्हाला पॅप्सनी घेरले. मी तिला कॅमेरापासून दूर केली पण तेवढ्यात आमच्यासमोर दोन चारजण फ्लॅश मारत उगवले. "हटो, दूर रहो. डोन्ट टच मीss" ती समोर हात हलवत ओरडली. मी तिच्या खांद्यावर हात ठेवला आणि गर्दीतून वाट काढत तिला सुरक्षित पुढे घेऊन गेलो. तरीही ते येडपट लोक मागून फोटो काढत पळतच होते.

मॅनेजरने आम्हाला आत घेऊन पुन्हा शटर ओढले. सगळी गर्दी आता दाराबाहेर थांबली होती. आम्हाला ऑर्डर विचारून जय मॅनेजरशी बोलायला गेला. अजून आतली साफसफाई सुरू होती. आम्ही कोपऱ्यातल्या सोफ्यावर बसलो, शेजारी आकाशी फ्रेमच्या काचांची मोठी खिडकी होती. एक येड** तिथेही झूम करून काचेतून फोटो काढायचा प्रयत्न करत होता. आम्ही चेहरे हातांनी शक्य तितके लपवले.

"हम्म, बोल. इथे कशी काय?"

"मी मिस्टर डी ना भेटायला आलेय, घोरपडेंबद्दल सांगायला." ती अंगठ्याचे नख चावत म्हणाली. कॅश कायमच खूप कॉन्फिडन्ट असायची पण आज तीही जरा हललेली दिसत होती.

"घोरपडेबद्दल?" मी कोड्यात पडलो.

"समर, त्यांनी काल रात्री मला कॉल केला आणि आज पहाटे माझ्या बिल्डिंगखाली आले होते." ती खुसफुसत म्हणाली.

"काय? वेड लागलंय काय ह्या माणसाला? तुला कश्याला कॉल?"

"हो ना, मी रात्री तुला सांगायला कॉल केला होता. तू घेतला नाहीस." ती किंचित वैतागत म्हणाली.

हम्म, एक मिस्ड कॉल मी बघितला होता पण ती जनरल गप्पा मारायला करत असेल समजून मी लगेच कॉल बॅक केला नव्हता. "पण तू टेक्स्ट पण केला नाहीस.."

"ही टेक्स्ट करण्यासारखी गोष्ट नाहीये. प्लस मला हे किती सिरीयस आहे ते सकाळी तो माणूस बिल्डिंगखाली दिसेपर्यंत जाणवलं नव्हतं."

"नक्की काय झालंय?" मी पूर्णच भंजाळून टेबलवर पुढे होत विचारलं. घोरपडे अजून स्वत:ला किती नीच शाबित करणार आहे कोण जाणे.

"समर, त्याने मला तुझ्याबरोबर फोटो काढण्यासाठी पैसे ऑफर केले! तू मुंबईत आल्यावर तुला घरी आणून बेडमध्ये कॉम्प्रमायझिंग फोटो हवे होते त्याला. तू तयार नसशील तर तो मला ड्रग्ज देणार होता, फोटो स्टेज करायला. आय डोन्ट नो व्हॉट द हेल इज राँग विथ हिम! आय टोल्ड हिम टू फ* ऑफ!! तरीही त्याने रात्री पुन्हा मला टेक्स्ट केला आणि पहाटे बिल्डिंगखाली भेटायला आला. अजून जास्त अमाऊंटची ऑफर घेऊन..."

"आर यू फ** किडींग मी?!" मी उसळून म्हणालो तेव्हा जय आमच्यासमोर येऊन बसला. पुढचा अर्धा तास आम्ही त्याला सगळ्या घटना सांगितल्या आणि पुढचा गेम प्लॅन ठरवला. कॅशने पहाटेचा त्यांचा संवाद फोनमध्ये रेकॉर्ड केला होता कारण त्याला बिल्डिंगखाली बघून ती घाबरली होती. हरॅसमेंटचा गुन्हा दाखल करायचा तर प्रूफ म्हणून काहीतरी असणं गरजेचं होतं. तिच्या फोनमध्ये रात्रीचे त्याचे कॉल डिटेल्स होते आणि बिल्डिंगच्या CCTV मध्येही तो दिसत होता.

मी केसांतून हात फिरवला. मला पलोशी बोलायचं होतं पण नेमका फोन नाही आणि तिचा नंबर पाठ नाहीये. सगळेच नंबर्स फोनमध्ये आहेत. काही झालं तरी मी ठीक आहे. वेळ पडली तर मी आत्ताही रिटायर होऊ शकतो.
पण पलोची ही सुरुवात आहे आणि मी तिच्या केसालाही धक्का लागू देणार नाही.

"हमे पहले मिस्टर डी से मिलना पडेगा. अब पानी सरसे ऊपर चला गया. घोरपडे पुरा अनस्टेबल है. तुम टीममे नहीं रहोगे तो भी ये सब इंडियन्स के लिये अच्छा नही है." जय म्हणाला.

"माझ्या एजंटने आत्ताच फोन करून त्यांची अपॉइंटमेंट घेतलीय." ती उठत म्हणाली.

"चला, निघू मग.." 

आता घोरपडेचा हा सगळा राडा निपटून टाकायची वेळ आली होती.

---

पलोमा

कोच श्रीराम मला चिन्नास्वामी स्टेडियम आणि मागची त्यांची वर्कआऊट फॅसिलिटी दाखवायला घेऊन गेले.  मला ऑन बोर्ड घ्यायला ते आणि टीम ओनर्स उत्सुक आहेत हे त्यांनी आधीच इंटरव्ह्यू घेताना क्लिअर सांगितलं होतं. माणूस कडक शिस्तीचा पण छान आहे. फिरता फिरता आम्ही आपापल्या गेम फिलॉसॉफीजबद्दल चर्चा केली. त्यांनी समरबद्दल बरंच काही विचारलं, अर्थात ते एक्स्पेक्टेड होतंच.

सगळं बघून आम्ही परत त्यांच्या ऑफिसकडे निघालो. मी फोनवर नजर टाकली. समरकडून अजूनही काही कॉल किंवा टेक्स्ट नव्हता. स्ट्रेंज! एव्हाना त्याची मीटिंग संपायला हवी होती. इंडियन्सना तो हवा होता आणि त्यालाही परत जायचं होतं. त्याच्या मते फक्त पाच मिनिटाचे काम होते.

मी फोन पर्समध्ये टाकला आणि कोचच्या मागून त्यांच्या ऑफिसमध्ये शिरले. त्यांनी बसायला सांगितल्यावर मी पर्स बाजूला ठेवून समोरच्या खुर्चीत बसले.

"सोss आयम गोइंग टू गेट्टू द पॉइंटा. वी हॅव गॉट सम गायज हू नीड युअर एक्स्पर्टीज. सी, आयम ऍन ओल्ड स्कूल गाय, आ? आय नेव्हर थॉट अ स्पोर्ट्समन विल नीड अ सायकॉलॉजीस्ट!" ते हसले, पण ते खरंच सांगत होते. "आय आल्वेज थॉट आस्किंग फॉर हेल्प इज वीक. आय एम अ बिलीव्हर ऑफ 'सक इट अप अँड परफॉर्म' मेंटॅलीटी. दॅट्स व्हॉट वी वर टॉट बाय एल्डर्स. बट नाऊ माय वाइफ सेज, सोल्पा ॲडजश्ट माडी! इट्स टाईम फॉर मी टू गेट ऑन बोर्ड. नो व्हॉट माय टीम रिअली नीड्स. वी हॅव सम हेड्स फॉर यू टू वर्क ऑन." ते थोडं ओशाळत म्हणाले.

"आय गेट इट. वी आर स्टील इवॉल्विंग अबाउट ऑल थिंग्ज कंसर्निंग मेंटल हेल्थ. अँड इट टूक अस फार टू लाँग टू गेट हिअर, स्पेशली इन इंडिया." मी मान हलवून म्हणाले.

"थॅन्क्स फॉर नॉट पासिंग जजमेंट! ट्रूथ इज वी हॅव ट्रेनर्स, फिजीओज, मसाज थेरपिस्टस.. वी इव्हन हॅव अ लेडी हू लीड्स वीकली मेडीटेशन." ते खांदे उडवत हसले. "आय थिंक, यू विल बी अ व्हॅल्यूएबल असेट टू धिस टीम. आय डीड नॉट बिलीव्ह मच इन थिस सायकॉलॉजी थिंग. बट आय हॅव हर्ड, यू वर्क्ड वंडर्स ऑन सावंत अँड ही वॉज सर्टनली नॉट इझी टू हॅण्डल. आय एम इम्प्रेस्ड!"

मी हसून मान हलवली. "थँक्यू सर. इट ट्रूली मीन्स अ लॉट दॅट यू वूड कन्सिडर मी. कॅन आय थिंक अबाऊट इट?"

"श्योर, श्योर. टेक युअर टाईम, नो प्रॉब्लेम. हिअर्स युअर ऑफर लेटर." त्यांनी एक कागद पुढे सरकवला.

वाचताना सॅलरीच्या आकड्यावर माझे डोळे थबकले. मोहन बागानच्या ऑल्मोस्ट पाचपट ऑफर होती. मी चेहऱ्यावर काहीही भाव न दाखवण्याचा प्रयत्न केला. "आय एम ऑनर्ड, दॅट यू थिंक आय वूड बी अ गुड फिट. आय हॅव सम अदर ऑफर्स दॅट आय एम कन्सिडरिंग, सो प्लीज गिव्ह मी अ डे टू थिंक इट ओव्हर. इट वूड बी मच अप्रिशिएटेड." माझं ह्रदय धडधडत होतं पण मी चेहरा शांत ठेवला.

"फील फ्री टू कॉन्टॅक्ट मी, वन्स यू मेक द डिसिजन."

मी चेहऱ्यावर येणारं मोठं हसू कसंतरी थांबवलं. कोणाला मी त्यांच्या टीमचा हिस्सा होण्याची एवढी गरज वाटतेय, ह्याने मला प्रचंड आनंद होत होता. आणि एवढी मोठी ऑफर! खूपच विचारात पाडलं बाबा ह्या माणसाने...

"ओके. आय'ल गेट बॅक टू यू बिफोर आय हेड होम टूमाँरो."

"साऊंडस गुड! आय होप वी विल बी वेलकमिंग यू ऑन द टीम."

मी उठून उभी राहिले. "थँक्यू सर. इट्स ट्रूली बीन ॲन ऑनर." म्हणत मी हँडशेक केला.

ते मला ऑफिसबाहेर सोडायला आले. मी लिफ्टमधून बाहेर पडून मुख्य रस्त्याला लागले तरीही एक्साईटमेंटमुळे माझे हात थरथरत होते. समोरच कब्बन पार्कचा एट्रन्स होता. त्या शांत, गर्द सावलीच्या रस्त्यावरून मी आत गेले आणि समोरच्या दगडी मासोळीजवळ जाऊन हवेत बुक्का मारत जोरात किंचाळले!! आजूबाजूला खातपीत पहूडलेले दोन चार लोक दचकून माझ्याकडे बघून खिदळले पण मला आतून खूप मस्त वाटलं. मी एकदम बेफिकीर होते.

मी पहिलाच एवढा मोठा इंटरव्ह्यू क्रॅक केला होता. त्यांना माझी इतकी गरज वाटत होती, अर्थात इंडियन्सनाही वाटत असेल. हेल, मी त्यांचा स्टार प्लेअर पुन्हा फॉर्ममध्ये आणला होता. वर निळ्याभोर आकाशात सरकणारे पांढरे ढग पहात मी एका बेंचवर जरावेळ शांत बसले. पुन्हा फोन चेक केला पण अजूनही समरचा काही टेक्स्ट नव्हता. त्याला कॉल केला पण तोही बंद येत होता. शेवटी व्हॉईस मेसेज रेकॉर्ड केला. " हाय.. कशी झाली मीटिंग? मी आत्ताच बाहेर पडतेय. माझी मीटिंग खूप भारी झाली. तुला लवकर सगळं सांगायचंय. उद्यापर्यंत मला त्यांना उत्तर द्यायचं आहे. शक्य तितक्या लवकर मला कॉल कर. आय लव्ह यू!" आणि सेंड चे बटन दाबले.

कदाचित त्याची मीटिंग एक्स्टेंड झाली असेल किंवा बाकी सगळे डिटेल्स वर्कआऊट होत असतील... शेवटी मी कॅब बोलावली आणि हॉटेलसमोर उतरले. आत जाताजाता मी सहज त्याचं नाव गूगल केलं, कदाचित काही प्रेस अनाउन्समेंट आली असेल. पहिला फोटो पॉप अप झाला तोच, समर आणि कश्मिरा! जुना असेल!

झूम करून बघितलं तर आजचीच तारीख! असं कसं होईल? कश्मीरा तिथे कशी? मी रूममध्ये आले तर जुई टिव्हीवर काहीतरी बघत होती. तिला नंतर बोलते म्हणून मी बाथरूममध्ये घुसले. टॉयलेट सीटवर बसून फोन नीट बघितला. त्यांचे आज घेतलेले असंख्य फोटो होते. एकात तो तिला साईड हग करत होता. दुसऱ्यात ती त्याच्या कानात बोलत होती. अजून एकात तो तिच्या खांद्यावर हात ठेऊन तिला जवळ घेऊन जात होता. मग एका रेस्टॉरंटमध्ये काचेपलिकडे एकमेकांकडे वाकून ते चेहरा लपवत होते. व्हॉट द हेल? हे किस करतायत की काय??

माझ्या छातीत धडधडायला लागलं. एकेक हेडलाईन्स आणि आर्टिकल्स बघताना माझ्या हातांना घाम फुटला.

'Samar Sawant and Kashmira Barve , stonger than ever!!
The Indians superstar all rounder meets with his coach and his loyal supporter, movie star Kashmira Barve was right by his side.'

काये हे!!

क्रमशः