फेसबुकवर सध्या एक मेसेज फिरत आहे - खात असलेल्या फळांच्या बिया साठवून ठेवा आणि पावसाळ्यात कुठे फिरायला गेलात तर त्या आजूबाजूला टाका, निदान काही तरी रुजतील. तेवढाच पर्यावरण हरित करण्यास आपला हातभार.
कल्पना खरंच खूप छान आहे. सध्या आंबे, फणस, जांभळं वगैरेचे दिवस आहेतच. त्यामुळे या सगळ्या फळांच्या बिया एकत्र करून ठेवायला हरकत नाही. शिवाय ही खास आपल्या भूमीतील झाडं. मग ही झाडं रुजवायला थोडा अजून सजग हातभार लावता येईल का?
समजा प्रत्येकानं / किंवा एखाद्या गटानं मुद्दाम यंदाच्या पावसाळ्यात असा प्रयत्नपुर्वक उपक्रम हाती घेतला तर?
खिडकीच्या थेट समोर शहतुतचं झाड आहे. त्याला शेवटचा फ़ळांचा बहर कधी येऊन गेला त्यालाही आठवत नसेल इतकं म्हातारं. मात्र खोड मजबूत, गाठाळलेलं, तपकिरी. इथल्या अंगणात सफ़रचंदाची आणि पीचची भरपूर हिरवी, तरुण झाडं आहेत पण नजर या खोडावर खिळून रहाते.
दुपारी डेमियनने शहतुतच्या खोडावर कागद ठेवून क्रेयॉनने घास असं सांगीतलं. कागदावर खोडाचं टेक्स्चर उमटायला लागलं. ही बार्क ऑटोग्राफ़ी. त्याच्या फ़ोल्डरमधे जगभरातल्या खोडांचे ऑटोग्राफ़्स आहेत असे. फोटोग्राफ़्स पेक्षा हे ग्रेट. जिवंत, ऑरगॅनिक.
इथे पिअर वन, कॉस्ट प्लस वगैरे ठिकाणी खुप सुंदर गिफ्ट बॅग्स मिळतात. त्यातही वाईन बॉटल्स गिफ्ट द्यायला म्हणून अत्यंत सुंदर बॅग्स मिळातात. त्यातही बर्‍याच साडीपासून बनवलेल्या वगैरे वाटतात. मला त्या खुप दिवसापासून करायची इच्छा होती पण केल्या नव्हत्या. एकदा दारात एक पार्सल येऊन पोचले आत बर्‍याच छान छान ओढण्या कॉटन, ऑर्गॅन्झा वगैरे. सोबत एक पत्र - या माझ्या ओढण्या आहेत त्या सत्कारणी लाव. - मेधा!
पिढ्यान पिढ्या रक्तातून धावणारे टिचिंगचे जीन्स आणि क्विलिंगने लावलेलं वेड. त्यात उन्हाळी सुट्टी म्हणजे मुलांसाठी मोकळा वेळ. माझ्या क्विलिंग उद्योगाचा पसारा लोकांपुढे यावा आणि अशा प्रकारची वर्कशॉप्स घेता येतात का याचाही ंदाज यावा म्हणून मी एका शनिवार रविवारी एक वर्कशॉप घेतलं. जाहीरात अर्थातच सुरवातीला अजाबात पैसा खर्चून पदर मोडून काही करायचं नाही म्हणून व्हॉटसॅप, इमेल इ. माध्यमातून केली. मेंबर्स तयार होणं, मग गळणं मग परत नवीन मेंबर मिळणं अस अगदी साग्रसंगीत होऊन माझं वर्कशॉप फक्त २ मुलं येऊन संपूर्ण झालं. २ च काय पण एक जरी मुल असतं तरी मी घेणार म्हणजे घेणारच यावर ठाम होते.
खूप दिवसांनी मस्त पुस्तक हाती लागलंय! पण ते वाचण्यासाठी अजुन ३-४ तास वाट पाहावी लागेल. स्वयपाक, लेकाचे खाणं, त्याच्याशी खेळणं-गाणी म्हणणं फार महत्वाची कामं! नंतर नॅपटाईम. नेहेमीप्रमाणे त्याने झोपायचे ते नाईलाजाने, आता डोळे उघडे राहातच नाहीयेत म्हणून खेळ बंद करायचा. आता दोन तास मिळाले! गुड. :whew: पुस्तक कुठाय? अं.. अ‍ॅक्चुअल पुस्तक नाहीये म्हणा. आयपॅडच्या किंडल अ‍ॅपवर मिळालेले इबुक. पहिले पान. दोन ओळी वाचतीय तोवर मनाने आरोळी ठोकली! कमॉन पुस्तक वाचतेयस आणि कॉफीचा कप नाही? कधीतरी तू पूर्वी त्याशिवाय पुस्तक वाचले आहेस? हा.. गुड ओल्ड डेज! काही चिंता नाहीत, जबाबदार्‍या नाहीत.
लहानपणापासून वॉटरकलर खूप आवडायचे. एलिमेंटरी आणि इंटर्मीजिएट च्या सरावामुळे तर वेडच लागले लँडस्केप चे.. मग कॉलेज, मित्रमैत्रिणी, ऑफीस, नवरा या सगळ्या पसार्यातून अज्जिबात वेळ मिळाला नाही.. पण जमेल तसा वेळ स्वत:ला देऊन केलेल हे काम!! बर्याच्श्या कॉपीज आहेत (मिलिंद मुळीकांच्या वॉटरकलर मधून.. वॉटरकलर चा देव माणूस )
आणि काही क्राफ्ट सुद्धा.
पहिलीच पोस्ट आहे.. शुद्धलेखनास दिवे घ्या :confused:
साडी... भारतीय स्त्रीयांचा अगदी जिव्हाळ्याचा विषय. पुरातन कालापासून हा वस्त्र विशेष आपल्या वैशिष्ट्यांसहित स्त्रीमनात एक खास जागा बनवून आहे. श्रीकृष्णाने द्रौपदीला संकटकाळी पुरविलेली कधी न संपणारी साडी असो कि आपल्या त्याच अलौकिक भावाला द्रौपदीने फाडून दिलेली भरजरी पदराची चिंधी असो. कल्याणच्या सुभेदाराच्या सुनेस सन्मानाने परत पाठविताना शिवरायांनी तिला दिलेली खणनारळाच्या ओटीसोबतची मानाची साडी असो, पदराने बाळाला पाठीशी बांधून स्वदेश संरक्ष्णार्थ संग्रामात उतरलेल्या झाशीच्या राणीची साडी असो. ... हे नाना रंगांचं, पोतांचं विणलेलं
)