हे लारानं साधारण तीन वर्षांपूर्वी तयार केलेलं चित्रं आहे. त्यावेळी ती ९ वर्षांची होती.
यात पेपर कटिंग ( छत्री), कागदाच्या उलटसुलट घड्या (मुलीचा फ्रॉक), छत्रीवर चिकटवलेलं फूल अशी हस्तकला आहे आणि बाकी चित्रं जलरंग आणि स्केचपेनानं रंगवलं आहे.
पाऊस म्हणले की आठवतात ती पुस्तके! खिडकीशी बसून चहा पीत पाऊस बघणे यातच खरे सुख! हॉस्टेलला असताना माझी कॉट अगदी खिडकीशी होती. पडद्यांना खिळे मारायला परवानगी नव्हती म्हणुन फक्त काचेच्या दारे असलेल्या खिडक्या! सेमेस्टर सिस्टीममुळे अभ्यासाव्यतीरिक्त फार काही वाचायला वेळ मिळायचा नाही तरी एखादी कादंबरींका होईना वाचली जायची. कॉलेज नुकतेच चालू झालेले असायचे. मस्त पावसाची झिम्मड, भिजणारे गवत खिडकीतून बघताना चहा हा हवाच! मी पट्टीची चहाबाज वगैरे अजिबात नाही. रोज हवाच असे नाही, पण पाऊस आणि पुस्तक या काँबीनेशन बरोबर तो हवाच!
खूप दिवसांनी असं काहीतरी ऐकलं. जीवाला गुंतवावं असं... कसा जीव गुंतला होता, नाजुक नाजुक दोर्यांच्या वेढ्यांमध्ये. धागे सोडवावेत तरी कसे, थोडे माझ्या हातात, थोडे तुझ्या हातात. एकमेकांना स्पर्श न करता सोडवणं अशक्य... तू तिथं दूर मी इथं कुठंतरी. तरीपण एकमेकांच्या बोटांमधले गुंतलेले काहीतरी अनामिक, अपूर्ण, अर्धवट!
पाऊस - कधी धो-धो पडणारा, तर कधी रिमझिम बरसणारा, कधी रौद्र रुपात तांडव करणारा तर कधी गायब होणारा ! अशी पावसाची विविध रुपे तर सर्वज्ञात आहेत. पण या नेहमीच्या पावसाव्यतिरिक्त आहे का असा एखादा पाऊस जो आपल्या सार्‍यांना चिरपरिचित आहे अगदी अनादि काळापासून?
अगदी तान्हे बाळ असतानाही आपल्या गरजा, हट्ट पूर्ण करुन घेण्यासाठी आपण 'या पावसाचा' उपयोग करुन घेत असतो. या पावसाचे थेंब पाहून भलेभले घायाळ होतात, अगदी शरणागतीही पत्करतात.
गॄहराज्यावरी गाजवी सत्ता राजा चिमणा एक
अन या 'चिमण्या राजाचं' हुकुमी अस्त्र असतं 'हा पाऊस' !
