दोन वर्षांपूर्वी दिवाळीनिमित्तने एक प्रयोग केला होता दिवे बनवायचा. त्यात थोड्या पणत्या टाईप वाट्या केल्या त्यात टी कँडल्स लावता येतील अशा तर्हेने पण अशा कँडल्स उघड्यावर ठेवणे इथे अगदीच शक्य नाही कारण दिवाळीत बरेचदा इथे वारे वगैरे असते. मग त्यातुन सुचलेली कल्पना म्हणजे हा दिवा -
तोच दिवा दिवाळीदिवशी मी बाहेर ठेवलेला तो असा दिसत होता -
थोडी टेक्निकल माहिती - झाकणाची भांडी बनवणे खुप नजाकतीचे काम असते. भांडे बनवायचे, त्याच्या गळ्याचे माप घ्यायचे. मग झाकण बनवताना ते माप सतत चेच्क करत रहायचे. मग त्याला वरचा दांडा (गोळा / नॉब ) लावायचा. आणि दोन वेळा भाजायचे. यात दुसर्‍या भाजण्यात जर ग्लेझ थोडाजरी गळाला, जास्त झाला तरी ते झाकण भांड्यापासून सुटे होत नाही. कधी कधी ते काढताना फुटते. कधी पूर्ण बरणी / कॅसेरोल फुटु शकतो. तर अशा अनेक प्रकारच्या परिक्षांमधून पास झालेल्या काही बरण्या तुमच्या समोर आणातेय.
शाळेत असल्यापासून कुंभारकामाबद्द्ल,त्यातल्या त्यात चाकावर मडकी बनवायचे एक सुप्त आकर्षण होते. अगदी बारावीतही एखादा क्लास आहे का असा शोध घेतल्याचे आठवते.
पहील्यादी असा चान्स मिळाला तेव्हा २ वर्षाचे एक आंणि २ महीन्याचे एक अशा दोन पोरांना आई व नवर्‍यावर टाकून थोडे शिकून घेतले. पण चाकाला हात काही लागला नव्हता. एक बिघडलेला मिक्सर पॉटरी व्हील बनवायला ६-७ वर्ष सांभाळला होता. :-)
मायबोलीवर मिनोती आणि रुनी पॉटरचे धागे बघून अजून आग लागली होती. :-)
मला आता जवळपास १२ वर्षे होत आली कुंभारकाम करायला लागून पण त्यातली एकुण ६-७ वर्षेच सलग काम केले. याकाळात बरेच वेगवेगळे प्रयोग केले. निरनिराळ्या प्रकारची माती, वेगवेगळे रंग वापारून पाहिले, वेगळ्या प्रकारचे फायरिंग टेक्निक पण वापरून पाहिले. आता नवीन काय करते असे विचारले तर निरनिराळे सेट्स करते आहे. म्हणजे एकसारखे ४ कप, एक सारखे राईस बाऊल्स, एकातले एक असे मिक्सिंग बाऊल्स, झाकणाचे केसेरोल बाऊल्स असे करते.
Pottery तीन प्रकारे मुख्यत्वे केली जाते -
१. व्हील थ्रोन
२. Slab Work
३. Coil Work
मला कुंभारकाम करायला लागून जवळपास तीन वर्षे होत आली, पण अजूनही ते सगळे कालच सुरु केले आहे अशा तर्हेने झटापट चालू असते. घरात जिकडे तिकडे विचित्र आकारांची आणि रंगांची भांडी पडलेली असतात. चार लोक पोहे खायला आले तर चौघांना वेगवेगळ्या प्रकारच्या, रंगाच्या, आकाराच्या, ताटल्या अन् भांडी मिळतात. माझे बिचारे देवही त्यातून सुटले नाहीत. उदबत्तीचे घर, दिव्याखालची ताटली हे सगळे - अपना हाथ जगन्नाथ ह्या प्रकारात मोडणारे!
पाऊस म्हणले की आठवतात ती पुस्तके! खिडकीशी बसून चहा पीत पाऊस बघणे यातच खरे सुख! हॉस्टेलला असताना माझी कॉट अगदी खिडकीशी होती. पडद्यांना खिळे मारायला परवानगी नव्हती म्हणुन फक्त काचेच्या दारे असलेल्या खिडक्या! सेमेस्टर सिस्टीममुळे अभ्यासाव्यतीरिक्त फार काही वाचायला वेळ मिळायचा नाही तरी एखादी कादंबरींका होईना वाचली जायची. कॉलेज नुकतेच चालू झालेले असायचे. मस्त पावसाची झिम्मड, भिजणारे गवत खिडकीतून बघताना चहा हा हवाच! मी पट्टीची चहाबाज वगैरे अजिबात नाही. रोज हवाच असे नाही, पण पाऊस आणि पुस्तक या काँबीनेशन बरोबर तो हवाच!
