भाग २:
दिवस - दमवणारा
आज जरा लांबचा पल्ला गाठायचा होता, त्यामुळे थोडीशी लवकरच निघाले. मदतनिसाच्या सांगण्यावरून स्टँडकडे न जाता गावाबाहेर जाणार्‍या रस्त्याकडे पावलं वळवली. त्याच्या मते आजच्या पहिल्या गावाला जाण्यासाठी तिथून बस, खाजगी गाड्या असे वेगवेगळे पर्याय असतील. गाव जिल्ह्याकडे जाणार्‍या मोठ्या रस्त्यावर आहे, सगळ्याच लांबपल्ल्याच्या एस्ट्या तिथे थांबतात असं नाही.

सकाळची आवरा-आवर करून सुवर्णा हाश-हुश करत स्वयंपाकघरातून बाहेर आली. ११ वाजत आलेले. घामाच्या नुस्त्या धारा लागलेल्या. बाल्कनीत जाऊन जरा निवांत ५ मिनीटं उभी राहिली ती. हे रोजचंच. उन्हाळा वाढत होता, घामाच्या धारा लागत होत्या. नुस्त्या पंख्याने काम भागतच नव्हतं. त्यातून सुधाकरचा तो नीटनेटकेपणाचा अट्टाहास! प्रत्येक गोष्ट न गोष्ट त्याला स्वच्छ - स्वच्छ कसली, चकचकीत आणि जागच्या जागी लागायची. त्यामुळे सकाळी नाश्ता आवरून तो कामावर गेला की मागून सगळी साफसफाई, झाडलोट, फरश्या पुसणे ह्यात तिचा वेळ जायचा. आणि लगेच परत स्वयंपाकाची तयारी! कारण दुपारी १ वाजता सुधाकर परत जेवायला घरी येऊन जायचा.

आसन प्रवेश परीक्षा प्राविण्याने (डिस्टिंक्शन) उत्तिर्ण झाल्यावर मी आमच्याच संकुलात नि:शुल्क वर्ग घ्यायला सुरुवात केली. वर्षभराने "यंदा 'आसन प्रवीण' परीक्षाही द्यावी" असा विचार मनात आला. आसन प्रवीणचा वर्ग १५ एप्रिल ते ३१ मे असा होता. १० एप्रिलला मी नागपुरला पोचले आणि १२ पासुन सराव वर्गात जायला लागले. १५ तारखेपासुन आसन प्रवीण वर्ग सुरु झाला.