April 2019

परकी दुःखं

कविता माझा प्रांत नाही. तरीपण एका खोल वेदनेतून हे या फॉर्म मध्ये लिहिलं गेलं. दोन वर्षांपूर्वी लिहिलेलं हे आज काही कारणाने वर आलं. अस्वस्थ वाटतंय !

परकी दुःखं दाराशी येतात तेव्हा हळूच कुरवाळावं

पाहुण्या आलेल्या मांजराला कुरवाळतो तशी.

त्याची पावलं उमटणार नाहीत,नख्या लागणार नाहीत इतपत सलगी करावी...

जिव्हाळ्याच्या आवाजात गुजगोष्टी कराव्या

त्याच्याच आवाजात बोलण्याचे सुख भोगून घ्यावे..

झेपले तर थोडा दूधभात घालावा म्हणजे ते अजून लाडीगोडी लावेल...

कोण कुठले गरीब बिचारे

देवा ! आई गं ! अरेरे ! वगैरे..

मनी साठलेले सुस्काऱ्यांचे घट रिकामे करत

Pet sematary - पूर्ण स्टोरी सहित

मुव्ही चं समीक्षण वगैरे हा माझा प्रांत नाही...तरी पण मी अनु च्या सांगण्यावरून मी हा प्रयत्न करणारे...
या मुव्ही ची बेसलाईन थोडक्यात सांगायची म्हणजे," अशी जागा जिथे प्रेतं चालू लागतात" A PLACE, WHERE DEAD STARTS WALKING

आहे ना भयानक???
तर बोस्टन वरून एक लहान गावात डॉक्टर लुई आपली पत्नी रेचेल, मुलगी एली , लहान मुलगा गेज आणि एक मांजर चर्च सोबत रिलोकेट होतो. ( सुरुवातीचा अर्धा तास माझा मिस झाला. का ते विचारू नका )
अर्थात फार काही नुकसान झालं नाही....
तर, त्यांच्या घरासमोर जेड नावाचा एक विक्षिप्त म्हातारा एकटा च राहत असतो....

Keywords: 

चैत्रगौर

चैत्रगौर

अंब्याच्या अंबारीवर झुलत
मोगरा सुगंध झेलत आली
लाडाची लाडली गौराई माहेरा आली ...

शांत शिशिरात किती वाट पहावी
फुटेल फुटेल चैत्र पालवी
कोकिळस्वर घुमता पहाटेस जाग आली
गौराई माहेरा आली ...
सोनसळी शेत शिवार गावी
एक एक ओंबी गाई ओवी
जात्यावरची आईची ओवी लाजली
गौराई माहेरा आली ...
सोसवेना उष्मा , झुल्यावर झुलवावी
डांगरमळ्यातील फळं- खिरणी द्यावी
विविध सुबक आरास पाहुनी कळी खुलली
गौराई माहेरा आली ...
हळदीकुंकवा सुवासिनींना आमंत्रणं धाडावी
भिजल्या हरभर्‍यांनी ओटी भरावी
आंबेडाळ,पन्हे,फराळानं तृप्त ही झाली

कविता: 

रातांबा पन्ह

रातांब्याचं पन्ह: ( कोकम चं पन्ह)IMG_20190423_085816minalms.jpg
साहित्यःरातांब्याचा गर एक वाटी, गूळ चिरलेला दोन वाटया, मीठ चवीनुसार, एक टीस्पून जीरे पावडर, दोन ओल्या मिरच्या वाटून, पाणी.IMG_20190421_192417minalms.jpg

पाककृती प्रकार: 

Taxonomy upgrade extras: 

बंध- कलिंदनंदिनी वृत्त

बंध

कलिंदनंदिनी वृत्तः लगालगा लगालगा लगालगा लगालगा

अनाद आर्त साद ही, कशास आत्म ध्यास हा,
न मन पुरे न जन पुरे, कसा पुरेल श्वास हा?

नभात खेळ रंगतो, धरा तुझीच बावरी,
अचूक पेरशी कसा, चराचरात भास हा?

अरूप तू, अनंत तू, तरी तुलाच भाळते,
अरूप रूप देखण्या, अथांग रे प्रयास हा

अदेहदेहि धारणे, तुझ्या क्रिडा युगंधरा!
तुझेच नाम जोडता, अतूट हो समास हा!

नकोच ही अलौकिके, नकोत बंध पाश ही,
अमोघ प्रीत 'मल्लिका', न बंध- बंध खास हा!

Keywords: 

कविता: 

पाने

हिंदी / मराठी
इंग्लीश
Use Ctrl+Space to toggle