पावणेसहाचा अलार्म खणाणला आणि तत्क्षणी ती ताडकन उठून बसली. मोबाईल चार्जिंगला लावलेला होता. तिने पटकन उचलून अलार्म बंद केला. स्वप्नातला शेवटचा भाग तिला आठवत होता. तिने आजूबाजूला पाहिले तर ती अजूनही मस्की, वूडी सुगंध येणाऱ्या खोलीत, पांढऱ्याशुभ्र मऊ बेडवर झोपली होती. अचानक तिला जाणीव झाली की आपण अजूनही डॉ. पैंच्या घरात आहोत आणि त्याहून वाईट म्हणजे हा त्याचा बेड आहे.