सायराला शक्य असतं तर तिने चालत्या गाडीतून उडीच मारली असती. थोडं जखमी होणंही परवडेल. पण तरीही ती थरथरत गप्प बसून राहिली. तोही गप्पच होता. "डेड एन्डचं घर" म्हटल्यावर त्याने घरासमोर कार वळवून थांबवली. पावसात उतरून मागचं दार उघडून तिने सॅक काढली आणि पूर्णच भिजू नये म्हणून छातीशी धरली. दार लावल्यावर त्याला लिफ्टबद्दल थँक्स म्हणावं की आत्ताच्या वागण्यासाठी माफी मागावी हे न कळून काही क्षण तिने डोअर हँडल धरूनच ठेवलं. पण शेवटी काहीच न बोलता ती पावसातून घराकडे पळत सुटली. पावसात न भिजणे हे वरवरचं कारण पण मुख्य म्हणजे तिला शक्य तितक्या लवकर त्याच्यापासून लांब जायचं होतं.

केक कापून झाल्यावर संगीत आणि नाचगाणी होण्याआधी वेटर्स ड्रिंक्स आणि फिंगर फूड सर्व्ह करू लागले. अनिश स्वतःला अल्कोहोलमध्ये बुडवून घ्यायच्या विचारात होता जेणेकरून सायरा इथे शर्विलबरोबर असल्याचं तो विसरून जाईल. पण ती शेजारीच शर्विलचं कसंबसं तयार केलेलं एक्स्प्लनेशन ऐकत उभी होती. त्याने ऑलरेडी एक ड्रिंक संपवून दुसऱ्यासाठी वेटरला हात केला. सायरा खूप चिडलीय, ऑब्वीअसली. माझ्या भावाने ही सिच्युएशन अत्यंत वाईट प्रकारे हँडल केलीय आणि मी चुकून पॉसीबल लव्ह ट्रँगलचा एक कोन झालोय. मला तो कोन होण्यात काही इंटरेस्ट नाहीये.

तिने उत्तर देण्यापूर्वीच त्याने तिच्या कोपराला धरून एका रिकाम्या टेबलकडे नेले.

"हळू! तुम्ही पळताय आणि मला ह्या हील्समध्ये फास्ट चालता येत नाहीये."

त्याने तिचा हात किती घट्ट धरला होता ते जाणवून त्याने चालायचा वेग कमी केला. टेबलापाशी पोचल्यावर तिला एका जागी बसवून तो समोरच्या खुर्चीत बसला, जेणेकरून समोरासमोर बोलता येईल.

"जस्ट टू बी क्लिअर, मी तुमच्या नातेवाईकांशी फक्त पोलाईटली बोलत होते." तिच्या आवाजातली मृदुता आता निघून गेली हाती.

नक्कीच.

"शर्विलने तुला ह्या लग्नाला बोलावताना काय सांगितलं होतं?" त्याने गंभीरपणे विचारलं.

त्यानंतर जेवण कितीतरी वेळ सुरूच होतं. ती कशीबशी शांत बसून होती पण वेटरने टेबलावरची शेवटची प्लेट उचलताच ती चटकन उठली. मधेमधे येणाऱ्या लोकांना चुकवत वॉशरूमकडे पळाली. अपेक्षेप्रमाणे तिथे रांगेत एक लहान मुलगी, तिची आई आणि एक आजी होत्याच. ती भिंतीला टेकून तिच्या नंबरची वाट बघत थांबली, म्हणजे एकदाचं त्या स्टॉलमध्ये स्वतःला कितीही वेळ लॉक करून लोकांना टाळता येईल.