वेशभूषेचा इतिहास शिकताना समाज, राजकारण, अर्थशास्त्र, विज्ञान अश्या सर्व गोष्टींच्या इतिहासाला समजून घेतल्याशिवाय पुढे जाता येत नाही. थोडक्यात आपले कपडे हे आपल्या जगाची कहाणी सांगतात असं म्हणता येईल. हे सगळं कसं एकमेकांशी जोडलेलं असतं ते मला फार गमतीशीर आणि महत्वाचं वाटतं.

'I suppose in the end the whole of life becomes an act of letting go, but what always hurts the most is not taking a moment to say goodbye.'

त्याच्या शेवट्च्या क्षणाला हे किती खरं ठरलं..

तो जाणार हे काही काळ आधीच कळलं होतं खरं तर.. पण तरी त्याचं जाणं चटका लावून गेलंच. कमालीचं उदास करुन गेलं..

पण मागे वळुन पाहताना दिसतो तो सगळ्यांच्या प्रेमानं तृप्त झालेला इरफान... नॅशनल अवॉर्ड घेऊनही पाय जमिनीवर असलेला साधा सोपा इरफान.. अनेक हॉलीवुड पटात काम करुनही कधीही हिरो न होता ‘शेवटपर्यंत कलाकारच राहिलेला’ इरफान..

नमस्कार
आज मी माझा शिकाशिकवा हा ब्लॉग सर्वांसाठी खुला करते आहे. गेली सात वर्षे हा ब्लॉग सशुल्क होता. जगभरातील अनेक जणींनी याचा लाभही घेतला. अजूनही घेत आहेत.

आजच्या परिस्थितीत मला असा वाटल की आपणही काही करावं,. या द्रूष्टीने आज हा ब्लॉग मी ओपन टू ऑल करते आहे. आज पासून कोणीही या ब्लोगवरती जाऊन विणकाम शिकू शकेल. आशा आहे हा उपक्रम काहींना विरंगुळा देईल, सद्यस्थितीतील ताणतणावांना सामोरे जाताना हा छंद तुम्हाला मदतीचा ठरेल. शुभेच्छा !
https://shikashikava.blogspot.com/

“आज काय खास? इतकं तयार होऊन आलीयेस!” ठकूच्या कपड्यांकडे बघून सातासमुद्रापारच्या देशात कुणीतरी साडेसहाशेव्यांदा हा प्रश्न ठकूला विचारला. आपल्या मळखाऊ रंगाच्या, पिदडायच्या सलवार कुर्त्याकडे बघून ठकूला प्रश्नकर्त्याबद्दल साडेसहाशेव्यांदा सहानुभूती दाटून आली. सहाशेएकावन्नावी वेळ आलीच नाही. ठकूने रोजच्या वापरातून सलवार कुर्ते काढूनच टाकले. भारतात परत येताना ते सगळे ठकूने यमीपेक्षा पाचशेपट गोरी असलेल्या आपल्या मैत्रिणीला देऊन टाकले. मैत्रिणीने ते कौतुकाने मिरवत वापरले.