कॅनडातल्या एका छोट्या गावात रेल्वेलाईन शेजारच्या घरात खिडकीत बसून, रुळावरुन थडथडत धावणार्‍या मालगाड्यांची वाट बघत बसणं हा पाच वर्षाच्या छोट्या फ्रेडीचा आवडता छंद. मालगाड्यांची वर्दळ जेव्हा कमी होत असे तेव्हा रेल्वेलाईन पलिकडे पसरलेलं मोठ्ठ्च्या मोठ्ठं माळरान न्याहाळत बसणं हे फ्रेडीचं अजून एक काम. हिरव्यागार गवतात उगवलेली पिवळी-पांढरी रानटी फुलं,त्यावर घोंघावणार्‍या मधमाशा, रंगीबेरंगी फुलपाखरं, मधनूच भिरभिरणारे चतुर, फ्रेडी आपल्या पिटुकल्या डोळयांनी तासनतास निरखत बसे. एके दिवशी मांजरीच्या पिल्लासारख्या मऊमऊ अंगाच्या मधमाशीला पाहून अगदी न रहावल्याने फ्रेडी धावतच तिला पकडायला गेला.

मोनार्क - १

समाजऋण
माधवी समीर जोशी, ठाणे

आपल्या प्रत्येकांला काही ऋण जीवनात चुकते करावें लागतात. आपण ज्या समाजात राहतो त्या समाजाचे ऋण समाजोपयोगी कामे करून,सगळे नियम पाळून, गरीब, दुर्लक्षित घटकांसाठी कामे करून काहीअंशी फेडू शकतो

"पिल्लू , भुतं असतात का रे??" मीतू च्या प्रश्नावर अंशुल चमकला...
"ऍ ??? हे काय नवीन???" त्याने विचारलं
"ऑ... सांग ना ! "
" हो तर, भुतं असतात...खूप भयानक असतात ,मला दिवसा पण दिसतात ! "
"ऑ ???? "
"हो एक भूत तर आता माझ्या इकडे च बसलंय ! "
" शटअप , इडियट... मी आपलं काहीतरी सिरीयस विचारतेय आणि तू माझी च मस्करी चालवली आहेस"
मीतू उठली रागारागात आणि चालू लागली...
अंशुल ही मागेमागे गेला, तिचा हात धरून थांबवलं आणि बोलला , " काय ग, थोडी शी मस्ती तर केली .. सॉरी हा! आता हस पाहू.."
मीतू गोड हसली....