लागणारे जिन्नस:
किसलेला मुळा-ज्या प्रमाणात हवा असेल त्या प्रमाणात,
बारीक चिरलेला कांदा- साधारण पाव वाटी,
मसाले- MDH चा पराठा मसाला, रजवाडी गरम मसाला, लाल तिखट, धणे-जिरे पावडर.
हवा असल्यास अर्धी/एक वाटी बारीक चिरलेला पालक,
भरपूर कोथिंबीर, चवीप्रमाणे मीठ, १ चमचा ओवा, फोडणीकरता तेल, जिरं, हिंग, हळद,
४,५ चमचे बेसन,
पराठ्याकरता कणी़क.
क्रमवार पाककृती:
मुळा किसून घ्यावा. कांदा, पालक, कोथिंबीर बारीक चिरुन घ्यावे.
मोहनाने आज परत त्याच्या मोहात बांधून घेतलं....
बेसावध क्षणी मोगऱ्याचा दरवळ बनून आला अन श्वासाश्वासात भिनला श्रीरंगाचा गहिरा ध्यास.....
ओंजळ भरून घेतली त्या गंधित चांदण्यांनी....
अलगद सोडून घेतली बोटं त्या अलवार क्षणातून ..
अन पसरल्या त्या चांदण्या उशीवर...
आता स्वप्नही होईल गंधित... तरल....
अन जाणिवा विरघळून जातील श्यामल निर्मोही नेणिवेत..
दोन वर्षांपूर्वी एका मैत्रिणीकडून किरण पुरंदरेंबद्दल समजले. लेकाला पुण्याजवळच्या एक दिवसाच्या कॅंपला पाठवले. त्याला कँप प्रचंड आवडला. पक्षी बघणे तर आनंददायी आहेच पण किरण पुरंदरेंबरोबर पक्षी बघणे खूपच रिफ्रेशिंग आहे. त्यांना सर वगैरे म्हणलेलं आवडत नाही आणि एकेरी किरण कसं म्हणणार त्यामुळे ते मुलांचे किरण काका आणि नंतर सगळ्यांचेच किका झाले. सगळे त्यांना किका म्हणूनच ओळखतात.
उन्हाळा सुरु होतो. शाळेच्या सुट्ट्यांचे वेध लागतात.
परीक्षा संपल्या कि एकच हुर्यो होतो आणि मे येतो.
सोबत येतो तो.
आंबा.
फळांचा राजा.
आंब्याच्या आठवणी सांगणं कठीण आहे कारण प्रत्येक चांगल्या आठवणीत आंबा आहेच. लहान होतो तेंव्हापासून सगळ्या उन्हाळ्याच्या आठवणी पाडळीशी जोडलेल्या. पाडळी माझं गाव. छोटंसं खेडंच खरंतर. कराड रहिमतपूर रस्त्यावर वसलेलं. डोंगरांच्या मधोमध. दर उन्हाळ्याच्या सुट्टीत आम्ही सगळे पाडळीला चांगले दीड महिनाभर सुट्टीला जायचो. वीस बावीस जणांचं कुटुंब. सगळे काका काकू, चुलतभावंडं, आतेभावंडं जमायचो. फुल्ल दंगा चालायचा.
(आजी मोड ऑन)
तहान लाडू
तर अस्सं झालं.. पोरासोरांना लागल्या सुट्ट्या. पण त्यायच्या मायबापांना सुट्या नाहीत. मग आली सगळी गावाकडे आज्जी आज्जी करत ! मला म्हातारीला पोरं भवताली असली की काय काय करायचा उल्हास येतो. पोरांना पण तेवढाच बदल. इथं आमच्या खेड्यात ऊन उदंड! पांढर्‍या मातीचा फुफाटाच फुफाटा ! पण गंगेचं पाणी पण वाहातं असतं एवढं मात्र सुख. सकाळी सडा झाला की पोरांना उठवायचं. आणि तोंड वाजवत एकेकाचं आवरून घ्यायचं. लिंबाखालची आंथरुणं गोळा करा रे,दातं घासा रे, दूध प्या रे आणि मग गंगेला आंघोळीला हकलायला जावं तर पोरं माझ्यापुढं १०० पावलं उड्या मारत !
