काल सखेग व्हॉट्सअप ग्रुपवर अवलने तयार केलेले अतिशय सुरेख रंगीत कानवले हा विषय चर्चेत होता. अर्थातच ते कसे करतात टीपा, टेपा, टप्पा आणि टीपी असं सगळं रीतसर झालं. त्यात वर्षाने (आपली मँगो रसमलई केक करणारी गोमू ) शक्कल लढवली की तोंडात विरघळणाऱ्या करंजीसाठी एवढा घाट घालायची काही गरज नाही, साधी करंजी खाऊन पाणी प्यावे. यावर व्हायचा तो संसद गदारोळ झालाच. मग तिला मैत्रीचा हात पुढे करत संघमित्राने 'तू कानवले कर. मी येईन खायला' असं आश्वासन दिलं. त्यात अवलने चाणाक्षपणे पुढील शंका रिडायरेकत करण्यासाठी एक युट्यूब व्हीडिओ ची लिंक दिली ज्यात अगदी छान प्रकारे हीच कृती समजवली आहे.
बॅंकेत काम होतं म्हणून भर पावसात चाकंतोड करत दीपक टॉकीजजवळच्या बॅंकेत गेले होते. नेहमीप्रमाणे एका दगडात अनेक पक्षी मारायचे म्हणून त्या त्या एरीयातली दोन्-चार कामं असतातच बरोबर. म्हणून कालच आणलेल्या चिनी बनावटीच्या टेबललँपच्या प्लगला अ‍ॅटॅचमेंट, बॅटरीवर चालणार्‍या मेणबत्त्यांकरता छोट्या बॅटर्‍या असे इलेक्ट्रीकच्या दुकानाशी संबधित कामं होती. बँकेशेजारीच एक इलेक्ट्रीक आणि हार्डवेअरचे दुकान दिसले. हे कॉम्बिनेशनमध्ये दुकान का बरं चालवत असतील? हा मला नेहमीच पडणारा सनातन प्रश्न आहे. तो पुन्हा डोक्यात पिंगा घालायला लागला.
या महिन्याचा सृजनाच्या वाटाचा विषय बघितला आणि म्हटलं, अरे, हा तर आपल्या स्पेशलायझेशनचा विषय... सुरुवात - म्हणजेच श्रीगणेशा.
'आमचे येथे कशाचीही 'सुरुवात' करून मिळेल, म्हणजेच कशाचाही 'श्रीगणेशा' करून मिळेल, पुढचे तुमचे तुम्ही बघा' - अशी आमची फॅमिली टॅग लाईनच ठरेल!
कुठल्याही गोष्टीची सुरुवात करण्याचा आमचा उत्साह वाखाणण्याजोगा असतो. मग ते व्यायाम करणं असो, एखाद्या विषयावर वाचन असो, डायटिंग असो, घर स्वच्छ ठेवण्याचा उपक्रम असो. त्यातून त्या उपक्रमाला पैसे घालायचे असतील तर मग उत्साह अधिकच असतो. कुठलीही गोष्ट नुस्तीच न करण्यापेक्षा ती पैसे भरून नाही केली की कसं बरं वाटतं.
