रिटायर होताना तुमच्याकडे एखादा छंद असेल तर मिळालेला मोकळा वेळ अगदी आनंदात जातो म्हणतात.
आणि ते किती खरंच आहे हे माझ्या आईकडे उमा महादेव मठकर हिच्याकडे बघितल्यावर लक्षात येईल.
बरेच महिने चालु असलेलं प्रोजेक्ट अखेर पुर्ण झालं... खरं तर समर प्रोजेक्ट म्हणून फळांची थीम घेतलेली पण काही वैयक्तिक कारणांनी उशीर होत होत आतास झालं पुर्ण
फक्त लहान मुलांसाठीच अस नाही मोठ्या मुलीही वापरू शकतात. थीम बेस्ड पार्टीज वगैरे असतात तेव्हाही वापरता येतील. आई मुलगी, बहिणी, सख्ख्या मैत्रिणी म्हणून ही मॅचिंग करता येतील सेट. सिंगल सुद्धा छानच दिसतील. स्लीक आणि कॉम्पॅक्ट आहेत. क्लच साखळी बेल्ट लावून स्लिंग करता येतील नको तेव्हा असेच क्लच म्हणून ही वापरता येतील.
क्विल्टिंग अर्थात कापडाच्या तुकड्यांची कलाकुसर ह्यात मला खुप रस आहे. कापडाचे छोटे छोटे तुकडे जोडुन केलेली निरनिराळी डिझाईन्स पाहिली की मी थक्क होऊन जाते.
पोर्टेबल शिलाई मशीन काही वर्षे वापरतेय पण क्रोशे बॅग्ज च्या लायनींगसाठी आणि इतर किडुक मिडुक घरगुती कामासाठीच अजुन वापरत होते. क्रोशे बॅग्ज च्या लायनींग साठी एकेक नवीन नवीन ऍडीशन करत होते तेव्हा मात्र मनात यायचं की एखादी पुर्ण बॅग शिवून पहायचं पण मुहूर्त सापडत नव्हता. पण प्लॅस्टिक बंदीच्या निमित्ताने बाजारात आलेली भाजीची पिशवी पाहिली आणि म्हटलं पाहुचया जमते का. ट्रायल म्हणून जुन्या कपड्यांवरच प्रयोग करूया म्हटलं आणि जुने वापरात नसलेले कुर्ते होते त्यांनाच घेतलं हाताशी आणि बऱ्यापैकी मोठ्या साईज चे कप्पे असलेली जम्बो बॅग शिवली चुकत माकत.
प्रत्येकाचं एक स्वप्न असतं आपण मोठा झाल्यावर काय होणार? म्हणजे जे ठरवलेलं असतं ते पूर्ण होतच किंवा मोठे होईपर्यंत ते मत ठाम राहतच असं नाही. आमच्या घरात आई शिवणकाम करायची आणि बाबा उत्तम टेलर होते. वेळ मिळेल तेव्हा आईला मदत करायचे. त्यांची एक शिलाई सुद्धा इकडची तिकडे होतं नसे. तर लहानपणापासूनच मी हे बघत आले. आणि बघता बघता शिकत आले. दहावी नंतर फॅशन डिझाईनिंग चा अभ्यास करावा असं वाटत होतं पण काही कारणांनी शक्य नाही झालं. आणि आम्ही सगळ्या मैत्रिणी कॉमर्स मध्ये गेलो. पदवी नंतर एक वर्ष नोकरी करून शॉर्ट टर्म फॅशन डिझाईनिंग चा कोर्स केला.
मी कॉटनचे कपडे जास्त वापरते. आणि मधे कुर्त्यांची फॅशन होती तेव्हा आवडीने कॉटनचे कापड घेउन ५-६ कुर्ते शिवुन घेतले होते. तसेच काही मैत्रिणीनी दिलेले होते. प्रत्येक कापडामागे थोडी इमोशनल अटॅचमेंट असल्याने वापरुन झाल्यावर टाकून न देता ढीग करुन ठेवले होते. १२-१३ कुर्ते, २ कमिझ असे साठवून केलेले हे बेडशीट.
हॅलो मैत्रीणींनो,
काहीना ना काही काम करत राहायच्या सवयीमूळे बरेचदा काही गोष्टी हातून तयार होऊन जातात. बर त्या गोष्टींचा काही उपयोग असलाच पाहिजे, आपण पुढे त्या वापरल्याच पाहिजे हे असले फाल्तु प्रश्न त्यावेळी पडत नाही. उगाच हाताला, बोटांना काही काम म्हणुन करत राहायच, राहिलेलं काही हातावेगळं करायच. बरं ते क्रिएशन सर्वांन सेपरेट धाग्यात एक्स्प्लेन करुन सांगण्याइतपत मोठं किंवा गरजेच असावच असा आपला विचारही नसतो.
मुद्दा म्हणजे मी असल्या फालतू टिवल्याबावल्या भरपूर करत राहते. वाटल कि माझ्यासारखे आणखी कोण इथ असतील तर तेपन आपले स्पेअर टाईम उद्योग इथे शेअर करतील.
सलवार-कुडते शिवुन झाल्यावर उरलेल्या कापडातुन हे शिवण्याच्या मशीन चे कव्हर शिवले आहे. पुढे व मागे ३ व २ खिसे शिवले आहेंत. त्यात टेप्,कात्री,दोरा,मोठ्या खिशात मशिन ची इलेच्टिक मोटर आणि वायर असे ठेवता येते.
कव्हर ला आतुन कडक पणासाठी काहीतरी हवे होते, पण कॅन्व्हास नको होते कारण ते धुतले कि आटते/चुरगळते.त्यासाठी जुन्या शॉवर कर्टन चा उपयोग केला आहे.थोडक्यात काय तर पैसे खर्च न करता मस्त कव्हर तयार झाले.
