तीन वाजले तरी नोराची सर्जरी सुरूच होती. पलाश दोन अडीच तासांपासून पिंजऱ्यात कोंडलेल्या प्राण्यासारखा कॉरिडॉरमधल्या खुर्चीत बसून होता. एव्हाना त्या जागेचा इंचन इंच त्याने येरझाऱ्या घालून संपवला होता. खिडकीत उभा राहूनही त्याच्या डोळ्यांना बाहेरचं काही दिसत नव्हतं. ममाला ऐकू येऊ नये म्हणून माया मधून मधून व्हॉट्सऍपवर त्याला अपडेट विचारत होता. त्याला उत्तर देऊन शेवटी तो पुन्हा त्या खुर्चीत तळहातांत चेहरा बुडवून बसला.
सीएसएफ लीकचे निदान झाल्यावर न्यूरो सर्जन, स्पेशल इएनटी सर्जन वगैरे लोकांच्या तारखा जुळून आठवड्याने सर्जरीची तारीख मिळाली ती नेमकी गणेश चतुर्थीची. जवळच्या हॉस्पिटलमध्ये सोय नसल्यामुळे, पणजीच्या मोठ्या हॉस्पिटलमध्ये सर्जरी करायची ठरली. नोराच्या आजाराबद्दल घरी सगळ्यांना सांगितल्यावर लोक फारच तणावात आले. ममाने सर्जरी शब्दानेच बीपी वाढवून घेतलं. शेवटी नोरानेच निर्णय घेतला. पलाश एकटाच तिच्याबरोबर जाईल आणि माया डॅडींबरोबर ममावर लक्ष ठेवेल. पलाशच्या घरी गणपतीची गडबड असणार होती.
"दॅट वॉज अ बॅड आयडिया." पलाश कुलूप उघडताना म्हणाला. तिने नाकावर धरलेल्या टिश्यूवरून त्याच्याकडे पाहिले. "बाहेर नको जायला, तुला त्रास होईल. तू फ्रेश हो, आरामात कपडे बदलून खाली ये, मग बोलू."
त्याने तिची बॅग उचलून आत भिंतीपाशी ठेवली. नोरा भराभर जिना चढून तिच्या खोलीत गेली. गरम पाण्याने अंग शेकत आंघोळ केल्यावर तिला थोडा उत्साह वाटायला लागला. तिने कपाट उघडून क्वचित घातलेली व्हाईट जीन्स बाहेर काढली. जीन्सवर व्हाईट लेसचा टॉप घालून त्यावर क्रॉप टॉपसारखा बेबी ब्लू निटेड कार्डिगन अडकवला. पायात रोजच्या गुबगुबीत सपाता सरकवून ती जिन्यातून हळूहळू खाली उतरली.
इनोव्हाच्या खिडकीतून वाकून, हसत हात हलवत दिसेनाशी होईपर्यंत तो नोराला डोळ्यात साठवून ठेवत होता. परत आल्यावर त्याने स्वतःला कामात बुडवून घेऊन तिची अजिबात आठवण येऊ दिली नाही. पणजीच्या हॉटेलमध्ये पोचल्यावर नोराच्या मोबाईलला रेंज नव्हती म्हणून तिने रिसेप्शनवरून कॉल करून त्याला सगळे अपडेट्स दिले होते, पण रात्रीच्या शांततेत रिकामं घर त्याला खायला उठलं. तो उठून तिच्या खोलीत ठेवलेल्या नव्या टॅन्कसमोर जाऊन बसला. पौर्णिमेच्या चंद्रप्रकाशात पाण्यात भिरभिरणाऱ्या माश्याचे खवले चमकत होते. माश्याला खायला घालून बराच वेळ झाल्यावर तो उठला आणि तिच्या बेडवर ब्लॅंकेट घेऊन आडवा झाला.
तो संध्याकाळी जरा लवकर घरी आला तेव्हा ती नव्या, मोठ्या चार फुटी टॅन्कमध्ये माश्यासाठी झाडं, गवत, दगड, गुहा वगैरे तयार करत होती. बेल वाजताच खाली जाऊन दार उघडलं तेव्हा त्याने समोर धरलेला गुलाबी जरबेरांचा गुच्छ तिच्या हातात दिला आणि तिच्या खुषीत आणखी भर टाकत दुसऱ्या हातातलं पार्सल उचलून दाखवलं. चायनीज! येय! म्हणत तिने फुलं नाकापाशी नेताच आत येत त्याने तिच्या गालावर ओठ टेकले. तिने डोळे मिटून खोलवर त्याचा सुगंध वेचून घेतला.
"पलाश डोन्ट ट्राय टू चार्म मी, ओके?" फुलं कोपऱ्यातल्या उंच फुलदाणीत ठेवत ती हसत म्हणाली.
पडद्याच्या फटीतून कोवळ्या उन्हाची तिरीप पलाशच्या डोळ्यांवर चमकल्यावर तो डोळे किलकिले करून कुशीवर वळला. शेजारी पाहिले तर बेड रिकामा होता. बाथरूमचे दार बंद होते. त्याने श्वास टाकत तिच्या बाजूच्या चुरगळलेल्या बेडशीटवरून हात फिरवला. त्याचा अजूनही कालच्या घटनांवर विश्वास बसत नव्हता आणि तो अजूनही आनंदात होता यावरही. तिने जे जे मागितलं ते सगळं त्याने तिला दिलं होतं. ही वॉन्टेड टू गो ऑन अँड ऑन. राउंड थ्री नंतर पहाटे कधीतरी त्यांना झोप लागली होती. नोरा वॉज अ फायर क्रॅकर! इट वॉज फायर, अंगातून ठिणग्या उडत होत्या. हवा तापली होती. तो प्रयत्न करूनही स्वतःला तिच्यापासून दूर करू शकला नव्हता.
पलाश रिसॉर्टच्या किचनमध्ये शेफला उद्या येणाऱ्या गेस्टच्या फूड ऍलर्जीज आणि त्या टाळून करता येणारे पदार्थ यांची त्या गेस्टने दिलेली लिस्ट समजावून सांगत होता. तेवढ्यात मेसेजच्या आवाजाने त्याने फोन बाहेर काढला. नोराचा मेसेज? म्हणून त्याने पटकन उघडून वाचायला सुरू केला. Forgot to tell you that it's my parents 35th anniversary. We have to be there tonight. Could you be free by 7 pm? I am extremely sorry..
त्याने खोल श्वास घेऊन कपाळावरून हात फिरवला आणि लगोलग तिला कॉल केला.
'इतक्या' लवकर सांगितल्याबद्दल थँक्स! तो तिरकसपणे म्हणाला.
