"नोराss हांगा यौ आणि तुझो ड्रेस पळय. कमॉन मॅन, ब्राईड तू आसली, मी ना!" इव्हा हातात टूल आणि लेसचे तुकडे हातात धरून मॅच करता करता ओरडली. समोर शिवण मशीनवरून नोराचा वेडिंग ड्रेस जमिनीवर ओघळून पसरला होता. जेमतेम रांगायला लागलेला सॅम हातातून कापडाचे तुकडे, चिंध्या उडवत कोपऱ्यातल्या कार्पेटवर खेळत होता.
"येतss य" म्हणून हातातला मोबाईल बाजूला ठेवून नोरा शेवटी त्या खोलीत आली.
बंद काचा आणि सुरू असलेल्या एसीमुळे तिला अचानक थंडी वाजू लागली होती. त्यात नेमका हा उघडे हात आणि मोठ्या गळ्याचा कुर्ता! आवडता असला तरी तो आज घालायचं सुचल्यामुळे तिने स्वतःला मनातल्या मनात चार शिव्या घातल्या. काचेवरून ओघळणाऱ्या पाण्यामधून तिला बाहेरचे काहीच धड दिसत नव्हते.
"आपण कुठे आहोत नक्की?" तिने दंडावर फुललेल्या काटयावरून हात फिरवत विचारले.
पलाश सकाळी रिसॉर्टवर निघण्यासाठी खाली आला तेव्हा अप्पा आणि शिरीषदादा शेतावर निघून गेले होते.
"पलाss श, मी घावणे करतंय, नाष्टा करून जा.." तो जिना उतरून माजघरात येताच स्वयंपाकघरातून मिक्सरच्या घुर्र आवाजावर आईचा आवाज आला.
मागच्या दारात संगी शर्वरीपाशी काहीतरी खुसखुसत होती. "जा ग संगे, कपडे धुवायचे पडलेत अजून तसेच." म्हणून तिने संगीला पिटाळले. वहिनीला तो खाली आल्याचे दिसताच तिने हळूच त्याला हाक मारली.
"पलाश, संगीने हा तुझा धुण्यातला शर्ट दिलाय. म्हटलं काही नवी फॅशन बिशन आहे की काय.." हसू दाबत शर्ट पुढे करत वहिनी म्हणाली.
नोटीस देऊन एक आठवडा झाला तरीही हे लग्न खरंच होतंय असं दोघांनाही जाणवत नव्हतं. आपापल्या रुटीनमधून दोघांनीही एकमेकांना क्वचित वाटलं तरी आढेवेढे घेत काही कॉन्टॅक्ट केला नव्हता. बुधवारमुळे रिसॉर्टवर गर्दी कमी होती म्हणून तो जेवायला घरी गेला. आईने नेमकं चिंबोऱ्यांचं लालभडक कालवण केलं होतं. पलाश बऱ्याच दिवसांनी जेवायला आला म्हणून वहिनीने हौसेने सोलकढीही केली. गरमागरम फडफडीत भातावर कालवण ओतून जेवल्यावर ती परफेक्ट थंडगार सोलकढी पिऊन तो थेट स्वर्गात पोहोचला होता. आई आणि वहिनी नोराबद्दल वेगवेगळी माहिती, तिची आवडनिवड विचारत होत्या पण त्याला अर्थातच काही माहीत नव्हते.
दार उघडून तो आत शिरला आणि मागोमाग ती आल्यावर त्याने दार लावून घेतले.
हां! रिलॅक्स होऊन तो धप्पकन बीन बॅगवर बसला. ती हळूच एकेक पाऊल टाकत त्याच्या आणि तिच्या खोलीतला कॉन्ट्रास्ट नजरेखाली घालत होती.
"हॅव अ सीट!" तो त्याच्यासमोरच्या बीन बॅगकडे हात दाखवून म्हणाला. ती शांतपणे तिथे जाऊन बसली. "सो.. अप्पांबद्दल माझा अंदाज बरोबर होता. आपण ठरवलं तसं पुढे जायचं की तुला ते कठीण वाटतंय?" त्याने आपल्या मनातली खळबळ लपवून विचारलं.
अचानक वाजलेल्या मोबाईलच्या रिंगने नोरा विचारचक्रातून खडबडून बाहेर आली. पोटाशी धरून ठेवलेली उशी बाजूला ठेऊन तिने फोन उचलला. अनोळखी नंबर बघून कपाळावर आठ्या आल्या तरी तिने तो उचलला.
"हॅलो नोरा.." त्याचा काही तासापूर्वीचा कॉन्फिडन्ट आवाज आणि आताचा तिचा अंदाज घेणारा शांत आवाज तिला समजला.
"हाय. पलाश?" तिने विचारले.
"हम्म. मी कॉल का केला त्याचं कारण एव्हाना तुला कळलंच असेल." तो म्हणाला.
"हो. घरात राडो सुरू आसा. तुका माजो नंबर खंय मेळलो ?" नोराला आता त्याचाही राग येऊ लागला.
दाराबाहेरून येणाऱ्या माया आणि ममाच्या मोठ्या आवाजाने तिला जाग आली. लगेचच तो नोराss नोराss म्हणून जोरात हाका मारत तिचा दरवाजा ठोकू लागला. "अरे एवढ्यात लंच टाईम झाला पण!" म्हणत ती आळस देत उठली.
पलाश त्याची कामे करताना मधून मधून गर्दीत नोराला शोधत होता. अचानक ती दिसेनाशी झाली होती. पायल तर आधीच तिच्या वडिलांबरोबर निघून गेली होती. मिनूने त्याला गाठून नोराची चौकशी केल्यावर तो अगदीच गोंधळून गेला. मिनूलाही न सांगता ही गेली कुठे... त्याने बेकरीच्या मोबाईलवर कॉल केला. मारिया आंटीने फोन उचलला.
"मिया तुकाच फोन करत होता, माया येत होता पन पुलावरना पानी गेला. त्याला फोनपण लागत नाही. पाऊस थांबला की नोराला सकाळी धाडून देशील काय?" त्या म्हणाल्या.
