कविता

अदभूत दिवस

अदभूत दिवस

दामिनी तळपती कडाडून
दाट गडद काळ्या जलकुंभातून
दावी नृत्यकला दशदिशातून
दान गान अमृत धारांचे ||
मदमस्त पवनारूढ मेघ पलटण
मजल दरमजल कूच करणं
मनसुबा, टपाटप करू आक्रमण
महीवर पाट वाहिले ||
लेकुरवाळेनदी-नाले वाहती
लेणी हिरवी ल्याली क्षिती
लेखाजोखा आनंदाचा वर्णू किती
लेशमात्र मळभ नाही उरले ||
रेशीम स्पर्श होता नव सूर्याचा
रेणूरेणूत पूर नव चैतन्याचा
रेखीव कलात्मक ढंग निसर्गाचा
रेतीत चमकले शंख-शिंपले ||
खारा वारा साद देई नारळी पोफळीस
खाजगीत सांगे संदेश मयंकास
खाणा खुणा करी सागरास
खाशी गंमत, अदभूत घडले ||

कविता: 

फिर भी...

कुछ अरमाँ बिखरे से,
कुछ दील टूटे से,
फिर भी चाहत बसती रही....
............. हर इंसान में ।

कुछ आँसू सूखे से,
कुछ दर्द ठहरे से ,
फिर भी मुस्कान खिलती रही....
........ हर चेहरे पे ।

कुछ ख़्वाब अनदेखे से,
कुछ ख्वाहिशें अधुरी सी,
फिर भी ज़िंदगी चलती रही...
.................. अपनी रफ़्तार से ।

कविता: 

वाटचाल

अहंचे काटेरी झुडूप
केलं थोडे दूर
तर असतोच रस्ता
सोपा, सहज अन आनंदाचा

स्वार्थाचे खडक फोडून
केले अंमळ दूर,
तर नितळ झरे
सोबतीने असतातच वहात

मानपानाचा काथ्याकूट
वेळोवेळी केला साफ
तर मैत्रीच्या सुंदर बागा
करतातच वाट, रंगीत अन सुगंधी

"मी" लाच केले जssरा दूर
बघितले जssरा "स्व"च्या पल्याड
तर असतोच की पायाखाली
मुक्तिचा मार्ग!

कविता: 

लकेर

कुठून लकेर येते, माझे जीवन गाणे होते!

लाटेचे पैंजण किणकिणती, झुळकेशी खिदळत मोहक गाती,
अल्हाद सूरांना दटावत एक, पान तिथे संन्यासी होते-
माझे जीवन गाणे होते!

मध्येच दिसते, लपून बसते, लाजून आढेवेढे घेते,
मनमोराला उगा खूळावत, अवखळ धून सवार होते-
माझे जीवन गाणे होते!

मी पहिली मी पहिली म्हणते, अल्लड श्रुती नादावत जाते,
भावसख्याचे गूज लेऊनी, खळखळते! रुणझूणते!
माझे जीवन गाणे होते!

- चिन्नु

Keywords: 

कविता: 

अक्षय तृतीया

अक्षय तृतीया

माझ्या साजणा,माझी हौस कि हो पुरावा
माळा कि माझ्या केसात मोगऱ्याचा गजरा

धवल पुष्पे,गंध मादक हा बरवा
धरा जीवलगा,हात हातात कि धरा

वीणेची तार छेडता, वेड लागले जीवा
वीजू चमकता जैसे नाचे मन मयुरा

वैभव विपुल आता घर कि सजवा
वैशाख तृतीया आज, सख्या येतील घरा

द्याया शुभेच्छा, आंबे-डाळ, पन्हे बनवा
द्या हरभऱ्याची ओटी, येऊ द्या थंडगार वारा

सख्या म्हणती रहावा जीवनी गोडवा
लाजती 'नाव'घेता,दिन झाला साजरा

गौरी निघाली आपुल्या गावा
या शुभ दिनी हसत मुखे पाठवण करा....

कविता: 

काही वेगळंच...

धो धो पाऊस
विजांचा कडकडाट
भरून आलेला अंधार
वेढून टाकणारा गारवा...

तशीच थोडी भिजत
थोडी थरथरच
थोडी कापत
मी वर्गात शिरले

वर्गात फक्त तू,
तू ही भिजलेला...
रुमालानी तोंड पुसत
तू वर बघितलस मात्र...

अन त्या एका क्षणात
तू काही वेगळच शिकवत गेलास
अन मीही शिकत गेले
काही वेगळच...!

कविता: 

सागरओढ

Sea Fever : BY JOHN MASEFIELD या कवितेचा स्वैर अनुवाद

सागरओढ

आज गेलंच पाहिजे, खोल खोल एकांत समुद्रात आभाळासोबत,
संगतीला हवीय उंच शिडाची होडी अन तिलाच न्याहाळणारा एक तारा;
सुकाणूचा ताबा अन वाऱ्याच्या शिळेवर फडफडणारे शुभ्र पांढरे शीड,
सागरावरच्या गुढ गडद धुक्याला कापत जाणारा संधीप्रकाश.

मला पुन्हा जायलाच हवं, समुद्रात खोल खोल, बोलावतेय प्रत्येक लाट
वाऱ्याचा तो पुकारा, अगदी आतून आलेला, नाहीच टाळता येणार आता;
शुभ्र नभांनी गच्च भरलेला वादळी दिवस हवाय फक्त एक,
फेसाळलेल्या फुटणाऱ्या लाटांचे तुषार, सीगलचा आर्त पुकारा.

मला गेलच पाहिजे समुद्रात खोल खोल, त्या वेड्या दर्यावर्दीसारखं,

कविता: 

वारा

वारा
आला आला आला
कोणी पहिला ?
कसा दिसला ?
नाही कळला ,आला आला आला

अलगद पडदा हलला,
घरभर फिरला
प्रत्येक जण हसला
आला आला आला

आला म्हणता पसार झाला
कोणी नव्हते खेळायला
रागावला, गरम झाला
स्तब्ध व लाही लाही झाला

अंगात आले,गरगर फिरला
धुळीने माखला
धक्का दिला झाडाला
गेला गेला गेला

ढगांना गराडा घातला
गडगडाटात कडकडून भेटला
अश्रूत न्हाला
आला आला आला

थरथर कापत आला
दार कोणी उघडीना त्याला
दुलई शोधू लागला
गारव्यातच उभा राहिला

फुंकर मारली शेकोटीला
पर्णेच पांघरला
ऊब मिळाली शरीराला
सुगंध उधळीत आला

लू sलूsलू sलूs करत बहुरुपी अनिल बनला

कविता: 

प्रिया तुज वाचुनि...

प्रिया तुज वाचूनि दिनरात सुनी ही
सजणा तुज वाचुनि, संतत धार नयनी

येशील कधी तू अचानक दारी
हीच निरंतन आस मनाशी
प्रिया तुज वाचुनि दिन रात सुनी ही

नको मला तो साज शरिरी
नको नको तो गंध सुवासी
प्रिया तुज वाचुनि दिन रात सुनी ही

तलम वसने मला जाळती
गरम हवा ही वाळ्यांमधूनी
प्रिया तुज वाचुनि दिन रात सुनी ही

कविता: 

मी नदी

पर्वतकड्यांवरून स्त्रवले -गिरीकंदरातून झेपावले
तीर्थक्षेत्रांना उजळविले-रानावनात खळाळले
शेतांना भिजवले -गावागावात खेळले …
मी जीवनदायिनी होते. …पण आता ,…

वाहत्या ओघाची कोमेजलीय काया
उघड्या कातळाची हरपलीय माया

बिचारे किनारे कसनुसे तगताहेत
वाळूच्या उपशाची चाके झेलताहेत

डौलाची चाल माझी दुडकी केली
मैलोगणती गावे बोडकी केली

काय फुलवलंय माघारी मी कसं बघू ?
अन उजाडलेल्या गावांचे शाप भोगू ?

माझी कुलीनता माझी शान होती
आता मलीनतेने मी म्लान झालेय.

माझं अंत;करण आटलंय
धरणाच्या विळख्यानं फाटलंय

तरी मी सागराला भेटायला जाणार आहे.

Keywords: 

कविता: 

पाने

Subscribe to कविता
हिंदी / मराठी
इंग्लीश
Use Ctrl+Space to toggle