वसंतानुभव - १

मार्च मधले असे सूर्य, उन यांच्या सोबतचे काही दिवस गेले की आपण खुश होतो, पण अजून थंडीची एक शेवटची लाट येणे बाकी असतं. आपला उत्साह कधी कधी, खास करून सुरुवातीला पहिल्या दोन तीन वर्षात असा असतो, की मोठे जॅकेट्स, बूट सगळे नीट पॅक करून कपाटाच्या सगळ्यात वरच्या कप्प्यात टाकले जातात. सवयीने मग हे उन फसवं आहे, अजून एक किंवा दोन वेळा थंडी पाऊस, जोरदार वारा यांची भेट व्हायची आहे हे समजायला लागतं.

अगदी सुरुवातीलाच इथे आल्यावर Stuttgart ला मर्सिडीज म्युझियम बघायला गेलो होतो, तेव्हा पहिल्यांदा बेर्था बेंझ हे नाव ऐकलं. ते म्युझियम खूप आवडलं होतं, केवळ भारी भारी गाड्या बघायला मिळाल्या म्हणून नाही, तर चाकाच्या शोधापासून ते आताच्या अत्याधुनिक गाड्यांच्या तंत्रज्ञानाचा प्रवास तिथे अतिशय उत्तम पणे दाखवला आहे म्हणून ते खूप आवडलं. त्या आधी मानहाइम या गावाबद्दल माहिती शोधत असताना, कार्ल बेंझ हे नाव वाचून थोडी त्याचीही माहिती वाचली होती. पण ही ओळख इथवरच मर्यादित होती.

दिवाळीचे दिवस असूनही खिडकीबाहेरच्या उन्हात पाऊस झिमझिमत होता. पावसामुळे अंगणात बकुळीच्या ओल्या फुलांचा सडा पडला होता. गॅसवर वाफाळणारी कॉफी मगमध्ये ओतली जाण्याची वाट बघत होती. कुकरची चौथी शिट्टी होताच त्याने गॅस बंद केला. तिने ओट्यावरून खाली उतरून मोठा चमचा उचलताच त्याने तो तिच्या हातातून ओढून घेतला.

"अनिशss प्लीज दे ना, मी पटकन करते."

त्याला हसू आलं. ती एवढीशी दिसत होती की तो एका हाताने तिला उचलून बाजूला ठेऊ शकत होता. त्याने चमचा उचलून एका हाताने उंचावर धरला. तिला पाय उंचावूनही तो मिळणं शक्य नव्हतं.