शिक्षकदिनाच कारण

अक्षर ओळख करून झाली
वाचा आता धडे
रोज रोज म्हणून घेतले
गणितातले पाढे

सुर्याच्या उष्णतेमुळे होते
पाण्याची वाफ
बाष्पीभवन घनिभवन पर्जन्य
घोटून झाले तर सर्व खोड्या माफ

मराठीतल्या कविताना
लावून सुंदर चाल
संदर्भासहित स्पष्टीकरण करत
संपवला सर्व तास

असे शिक्षक घडवतात
नव्या दमाची पिढी
संस्कार करत वाहून घेतात
राहातात साधीसुधी

शिक्षक म्हणून नेहमीच वाटतो
आम्हा तुमचा आदर
भाव पोहचवायचाय आजच
साधून शिक्षकदिनाच कारण

शेफाली जोशी (तृप्ती गोडबोले )

'ती' उमेद

हसाव का रडाव ?
मला काहीच नव्हत कळत
पावसाच्या धारेत
मन होत नुसत वाहत !

कळलच नाही कधी
सुटला मनावरचा बांध
धरण फुटाव तसा
वाहिला तिरावरचा गाव

आधाराला फांदीच्या
मुठ पकडली घट्ट
पुढच्या प्रवासात आता
मी एकटीच नव्हते फक्त

इवल्याश्या कळीचा
नाजूकसा आवाज
आपण 'दोघी' सोबतीन
करू सुंदर जीवनप्रवास

निळ्या मोकळ्या आभाळात
उंचच उंच उडाव
कुठ काही चुकताना
'ते' नेमक कळाव

शेफाली जोशी (तृप्ती गोडबोले )

काहूर

कधी कधी स्वतःलाच
स्वतः चा अंदाज नसतो.
आज आहे उद्या नाही
म्हणूनच भांबावतो.

कळतच नाही का ? पण...
विचार कर करून थकतोच.
तस घडत काहीच नाही.
तरीही.. ठोका चुकतोच

संकेत घेत मनाचा
सावरूनच बसतो
अन चौकटीच्या आत बाहेर
भिरभिरत बहकतो...

सरते शेवटी देवाच्या
समोर दीप लावतो
शांत तेवणाऱ्या ज्योतीमधून
आत्मविश्वास दुणावतो..

शांत तेवणाऱ्या ज्योतीमधून
आत्मविश्वास दुणावतो..

शेफाली जोशी (तृप्ती गोडबोले)

हा वीकांत कविता वाचत घालवला. (शुम्पीच्या इरामुळे स्फूर्ती मिळाल्यामुळे :fadfad: ) शोधाशोध करताना जपानी कवयित्री सगावा चिका हिच्या abstract, modernist (btw ह्या कविता १९२०-३० च्या काळातील आहेत) कविता खूप आवडल्या. ही उमदी कवयित्री वयाच्या अवघ्या पंचविशीत कॅन्सरमुळे मृत्युमुखी पडली. अवघ्या पाच सहा वर्षात लिहिलेल्या तिच्या कविता आहेत. एक- दोन कवितांचा अनुवाद करण्याचा मोह आवरला नाही. त्या कविता इथे देतेय.

काचपंख

माणसं हळूच प्रेम पाठवतात
काचेच्या पंखांमध्ये अलगद ठेवून
चौकातच सूर्य त्यांचा करून टाकतो चुरा.
खिडकीसमोर आभाळ उभं ठाकतं
काळवंडू लागतं खोटा श्वास थांबताना.