आईसलँड हे नाव मी सुमेधकडून ऐकल्याचं मला आठवतंय ते साधारण ३-४ वर्षांपूर्वी. तो म्हणाला होता की मला आईसलँडला जायचं आहे. त्याला इज्राईलपासून तर केनिया, अफगाणिस्तान किंवा अजून कुठे कुठे जायचं असं तो एरवीही म्हणतो, त्यामुळे या आईसलँडकडे मी त्यावेळी नुसतंच एका कानाने ऐकून दुसर्‍याने सोडुनही दिलं. मग कधीतरी फेसबुक वर फोटो पाहिले, तेव्हा अजून थोडी माहिती शोधली, छान दिसतंय सगळं, शेंगेन देशांमध्ये असाल तर वेगळा व्हिसा लागत नाही या नोंदी मात्र नकळतपणे घेतल्या गेल्या, पण विषय तिथेच संपला. एक तर माझा भूगोल कच्चा, त्यामुळे हे आईसलँड नेमकं कुठे, तिथे पर्यटनासाठी काय आहे हे काहीच मला माहीत नव्हतं.
निधी ने फोन उचलला काय आणि पुढचे तास भर ते बोलतच राहिले -बोलतच राहिले. निधीने तिच्या पर्सनल गोष्टीं बद्दल विचारण्याची त्याला मनाई केली होती पण त्याने त्याच्या पर्सनल गोष्टी सांगायच्या नाहीत असं त्याने तर काहीच ठरवलं नव्हतं. त्याच म्हणणं होत त्याच्या आयुष्यातल्या घटना या त्याच्या क्लोज फ्रेंड साठी खुल्या आहेत . मग काय बोलण्याची आतषबाजी झडली आणि तासाभराने "तू किती बावळट आहेस "आणि "तू किती येडपट आहे " अगदी "येडुच आहेस तू " या एकमतावर दोघांनी कॉल बंद केला
एक दिवशी तर त्याने कमालच केली रविवारचा दिवस म्हणजे सुट्टीचा दिवस . त्या दिवशी तर दोघेही एकमेकांच्या मेसेज ची वाट बघत असायचे . पण त्या दिवशी काही तो दिवसभर फिरकलाच नाही . निधीचा जीव कासावीस झाला रागाचा पारा चढला आणि "बस झाली तुझी नाटक . आता मी काही बोलत नाहीये तुझ्याशी "असा मेसेज टाकून ती लॉग आऊट झाली . तिला स्वस्थ तरी बसवताय का ? रात्री जरा उशिरानेच डोकावली तर याचा मेसेज "ओये बेब . कशी ग तू ? एवढं काय ग. दिवसभर जरा ड्राइव्ह करत होतो ना . मग कसा लिहिणार मेसेज ? तूच तर म्हणतेस ना ड्राइव्ह करताना मेसेज लिहू नको असं ?
आज दुसरा कुठलाही दिवस असता तर कदाचित हा माणूस बेलाच्या इतका डोक्यात गेला नसता आणि तो कोण आहे हे माहीत असतं तर त्याच्यापासून ती चार काय, आठ पावलं लांबच राहिली असती पण... पण तिला ते माहीत नव्हतं आणि आजचा सोमवार असा होता की मंडे ब्लूज ही फारच सॉफ्ट टर्म झाली. आख्खा लंच अवर म्हणजे डोक्याला शॉट झाला होता. आज तर नुपूरासारखी थंड डोक्याची मुलगीसुद्धा अश्या अवस्थेत असती की तिने नक्की कोणा ना कोणावर डाफरुन आपला राग काढला असता.
मी मुळात श्रद्धाळू वगैरे नाही . अजिबातच नाही. त्यामुळे आजवर संकेत दृष्टांत वगैरे कथा , अख्यायीका मनोरंजन म्हणून वाचल्या होत्या , अन सोडून दिल्या होत्या. पण ह्या कथा अन आख्यायीका , कितीही अतर्क्य अन अचाट असल्या तरी त्यात एक स्पष्ट हेतू असतो . ठरावीक माहिती पोचवायचा. धर्मा प्रसार , सत्ता प्रसार , एखादी नविन कल्पना , चळवळ उभी करणे ह्या सगळ्यात अश्या मिथकांचा , प्रतिकांचा अन अख्यायीकांचा मोठा हात असतो. तत्कालीन समाजाची , अर्थव्यवस्थेची , संस्कृतीची फार मस्त प्रतिबिम्ब पडलेली असतात ह्या गोष्टींमधे .
रविवार सुट्टीचा दिवस दोघांनाही त्याला हि आणि तिलाही
सकाळ सकाळीच विराजचा मेसेज . " निघी आय वॉन्ट टू हग यु " दोन मिनिटेच निधी जरा बघत बसली त्याच्या मेसेज कडे . असं काय हा ? डायरेकट हे काय ? लगेच पुढचा विचार आलाच " आजकाल अशी यंग मुलं अशी बरीच असतात बिनधास्त मित्र -मैत्रिणीकडे ह्ग मागणारी . त्यात काय एवढं ? बाऊ करण्यासारखं काही नाहीये." तिने मनाला समजावलं
आणि "थांब जरा . थोड्यावेळाने बोलते " असा मेसेज टाकून मोकळी झाली .
